پایگاه خبری تئاتر: عرصه تئاتر از اوایل اسفند ماه سال گذشته تعطیلی طولانی مدتی را پشت سر گذاشته است، تعطیلاتی که بسیاری آثار در حال اجرا و یا در شرف اجرا را با ضررهای هنفگت مالی روبرو کرده و از سویی تماشاخانه های خصوصی را به مرز ورشکستگی رسانده است.
حال با اعلام خبر بازگشایی تئاتر و تماشاخانه های این هنر در سراسر کشور با وجود شور و شوقی که میان اهالی تئاتر به وجود آمده اما چالشی بزرگ سر راه تهیه کنندگان و همچنین تماشاخانه داران قرار گرفته است.
بازگشایی تماشاخانه های تئاتر از اول تیر با تخصیص ظرفیت پنجاه درصدی صندلی تماشاخانه ها به مخاطبان نوعی از پروتکل بهداشتی است که برای حفظ سلامتی مخاطبان در نظر گرفته شده است، بدون شک رعایت این نکات بهداشتی در جهت حفظ جان جامعه امری غیر قابل انکار است اما از سویی دیگر مشکلات اقتصادی ناشی از این طرح هم چالشی بزرگ پیش روی تئاتری‌ها قرار خواهد داد.
تخصیص پنجاه درصد از ظرفیت سالن نمایش برای هنری که در دوران اوج خود نیز با مشکل جذب مخاطب روبرو بود اتفاقی است که باید دید گروه های نمایشی از یک سو و تماشاخانه ها از سوی دیگر چگونه با آن برخورد می‌کنند، فارغ از تماشاخانه های دولتی که بیشتر با حمایت اجرای خود را تنظیم می کنند، تماشاخانه های خصوصی برای گذران معاش خود به دریافت هزینه اجاره بهای روزانه نیازمند هستند.
از طرفی هزینه اجاره سالن که به «کف سالن» موسوم است براساس ظرفیت کلی صندلی ها و توان گروه اجرایی در پرداخت و همچنین سلبریتی های حاضر در یک اثر برآورد می شود، اما به صورت نسبی حداقل کف سالن در تماشاخانه های تهران به یک میلیون و پانصد هزار تومان در سالن های متوسط و بیش از دو و نیم میلیون تومان در سالنهای بزرگ می‌رسد، رقمی که البته برای سال گذشته تئاتر ایران بوده و افزایش نرخ سال جدید برای آن لحاظ نشده است.
باید دید آیا تماشاخانه داران با توجه به اینکه گروه تنها از حضور پنجاه درصد از مخاطبان بهره می برد، آیا حاضر به دریافت همان پنجاه درصد مبلغ کف سالن از گروه خواهد بود یا نه، از سویی گروه نمایشی نیز مشکلات فراوانی دارد، گروه نمایشی که پیش از این هم برای پر کردن سالن نمایش و تامین هزینه های تولید با مشکلات فراوانی روبرو بوده آیا به خود جرات اجرا در چنین شرایطی را خواهد داد یا خیر.
در این میان محاسبه ضررهای مالی وارده بر عرصه هنرهای نمایشی طی ماه های گذشته بر صدر اخبار تئاتر بوده اما هنوز هیچ آمار دقیقی از این برآوردها و یا تخصیص اعتبار و پرداخت آن به هنرمندان ارائه نشده است، بدون شک در شرایط فعلی که روی صحنه بردن اثر نمایشی ضرری دو جانبه برای گروه و تماشاخانه دار را به همراه دارد تنها نهادهای مربوطه دولتی باید با حمایت از این هنر چرخ معیوب تئاتر را همچنان در همان حرکت کند سابق نگه دارند.
تئاتر طی ماه های گذشته مشکلات فراوانی را تجربه کرده است، بسیاری از اهالی این هنر برای امرار معاش به مشاغل دیگر روی آورده اند، بسیاری از بازیگران به ایجاد مشاغل مجازی روی آورده اند اما نهادهای مرتبط با این هنر همچنان عملکردی محسوس در حل مشکلات ارائه نداده اند، تئاتر هنری است که همواره در میان سایر هنرها ضعیف تر بوده و باید دید در مقابله با بحران فعلی آیا جان سالم به در خواهد برد یا خیر.
منبع: خبرگزاری میزان
