پایگاه خبری تئاتر: مهدی کوهیان، تهیهکننده سینما و حقوقدان حوزه رسانه، با استناد به مصوبهای که ۲۸ سال قبل درباره آزادی فعالیتهای ویدیٔویی در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده، بر این نکته تاکید دارد که نظارت بر ویاودیها و شبکه نمایش خانگی بر عهده وزارت ارشاد است نه صداوسیما.
این حقوقدان به اعتماد گفت: کمکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در استفاده از بضاعتهای حقوقی خود، موجب بروز این مشکلات میشود که صداوسیما بخواهد بر ویاودیها نظارت کند. در جایی که وزارت ارشاد باید تصمیمگیری و مقرراتگذاری کند بهموقع عمل نمیکند
برخی از کارشناسان «صوت و تصویر فراگیر» را چنین تعریف کردهاند که: مخاطب قابل شناسایی نباشد و سامانه انتشار و پخش دارای کنداکتور باشد؛ یعنی مانند تلویزیون که اعلام میکند هر برنامهای چه ساعتی پخش میشود اینجا هم کنداکتور داشته باشد و مخاطبان هم مانند گیرندههای تلویزیونی قابل شناسایی نباشند. این تعریف دقیقاً در تضاد با سامانههای ویاودی است.
از نظر منطق حقوقی هم این ماجرا دچار مشکل است. مثل این است که به جای اینکه از وزارت صنعت برای تاسیس یک کارخانه فولاد مجوز بگیرید، بگوییم بروید از ذوبآهن اصفهان مجوز بگیرید. صداوسیما هم یک رسانه است. چطور میتوان صدور مجوز را به رسانهای سپرد که خودش رقیب دیگری است؟
شاید تلویزیون نیز همین مسیر وزارت ارشاد را در ممیزیها یا کنترل محتوا پیش بگیرد، اما سابقه سازمان صداوسیما نشان داده که متخصص از دست دادن مخاطبش است؛ یعنی تخصص میخواهد کسی برنامههای استثنایی خودش را به راحتی تعطیل کند. این کمی باعث نگرانی است.
در جلسهای خدمت یکی از نهادهای مسیٔول رسانهای کشور بودم، در این جلسه آماری ارایٔه شد که بسیار جالب بود. مسیٔول مربوطه میگفت شبکههای ماهوارهای خارج از کشور روز دوشنبه که سریال «شهرزاد» منتشر میشد سریالهای پربیننده خود را در کنداکتور قرار نمیدادند. همین نشان میدهد سریال نمایش خانگی ما رقیب ماهواره است نه رقیب تلویزیون.
از آقای انتظامی و همکارانشان میخواهم شفاف باشند و بگویند مساله چیست؛ اگر مساله جدال حقوقی است، مطرح و طلب کمک کنند چراکه مطمیٔناً جامعه حقوقی کشور به کمک خواهند آمد و پویشی در میان فعالان این حرفه اتفاق میافتد.