پایگاه خبری تئاتر: سالن سایه تئاترشهر قبل از شیوع ویروس کرونا، میزبان نمایش «یه گاز کوچولو» فقیهه سلطانی بود؛ نمایشی که بعد از چند روز اجرا و با آمدن این میهمان ناخوانده همچون دیگر آثار نمایشی اجرایش متوقف شد و این تعطیلی به 4ماه رسید. اما از اوایل تیرماه و با بازگشایی سالنهای نمایشی، فقیهه سلطانی از نخستین کارگردانانی بود که تصمیم گرفت با وجود سختیها و رعایت پروتکل بهداشتی از سوی تئاترشهر این نمایش را با گروهش روی صحنه ببرد. یه گاز کوچولوی فقیهه سلطانی نخستین نمایشی بود که در تئاترشهر اجرای خود را آغاز کرد و این در حالی است که دیگر سالنهای این مجموعه خالی است.
نخستین اجرای این اثر نمایشی با در نظر گرفتن 50 درصد از ظرفیت تماشاگران تالار سایه و رعایت حداکثری شیوهنامههای اجرایی بهداشتی مجموعه تئاترشهر میزبان مخاطبان شد. سلطانی حالا به نسبت ظرفیت 50درصدی سالن از حضور تماشاگر راضی است و اجرای خود را ادامه میدهد. فرزانه سهیلی، نویسنده نمایشنامه بود و در این نمایش بازیگرانی چون گیلدا حمیدی، شهروز دل افکار، افشین غیاثی، مهسا مهجور و نورا هاشمی حضور دارند. این نمایش هر شب ساعت 19:30با بلیت 30هزار تومانی اجرا میشود.
زحمتی که نباید هدر میرفت
فقیهه سلطانی درباره تجربه اجرای نمایشش در این روزها میگوید و معتقد است که به نسبت سالنهای سینما، سالنهای تئاتر کمخطر هستند؛ چراکه شیوه تماشای نمایش با تماشای فیلم متفاوت است. وی با اشاره به اجرای مجدد نمایش یه گاز کوچولو، به همشهری میگوید: «گروه ما برای تمرین و اجرای نمایش بیش از یک سال زحمت کشید و نمیتوانستیم بیحاصل رهایش کنیم. همه گروه به پای این نمایش ایستادند و درست است در این شرایط نمایش را اجرا میکنیم اما در میان هزار تهدیدی که ممکن است وجود داشته باشد. ویروس کرونا تهدید پررنگی است که البته راههای مقابله با آن را کماکان میدانیم.» وی در ادامه با اشاره به شیوع مجدد ویروس کرونا توضیح میدهد: «متأسفانه کرونا شیوع بیشتری پیدا کرده اما مردم کمتر رعایت میکنند؛ در جمعهای شلوغ حاضر میشوند و ماسک هم نمیزنند که بهطور طبیعی این بیتوجهی مشکل را بیشتر میکند. هنوز بیماری ریشهکن نشده مردم بیخیال شدند و اگر همه رعایت کنند بهطور حتم این ویروس زودتر شکست میخورد.»
تئاتر کمخطرتر است
این بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به وضعیت تئاترشهر توضیح میدهد: «در تئاتر شهر پروتکلهای بهداشتی به شکل سختگیرانهای رعایت میشود و البته باید بگویم تماشای نمایش در سالنهای تئاتر با سینما متفاوت است؛ به سبب آنکه در تئاتر خوردن خوراکی، حرف زدن و حتی تماس با گوشی وجود ندارد و تماشاگر تنها نمایش را میبیند و نکته دیگر اینکه سالنهای تئاتر نسبت به سینما کوچکتر است و میتوان بیشتر رعایت کرد. معتقدم در این روزها کمخطرترین فضاها تئاتر است. حتی ما بهعنوان گروه آزمایش اولیه را دادهایم و خدا را شکر همه آزمایشها منفی بوده و با خیال راحت اجرا داریم.»
نیاز به حمایت مالی داریم
سلطانی به عدماجرای نمایش توسط گروههای دیگر هم اشاره میکند: «در این وضعیت همه گروهها نیازمند حمایت هستند و این حمایت مالی اگر باشد بهطور حتم تعداد اجراها بیشتر خواهد شد؛ چرا که عدماجرا تنها موارد بهداشتی نیست و ما نیز با وجود اجرای نمایش توقع این حمایت را داریم. ما هماکنون هزینهها را میپردازیم و امیدواریم این حمایت وجود داشته باشد.» سلطانی همچنین از تماشاگرانی که این شبها به تماشای یه گاز کوچولو میآیند، میگوید: «به اندازه ظرفیتی که وجود دارد، با توجه به تبلیغاتی که نداریم اما تماشاگر برای تماشای نمایش میآید. صندلیها به اندازه ظرفیت، فروش میرود و اجرای ما در تئاترشهر تا 27تیر ادامه دارد و اگر اجرا تمدید نشود بهطور حتم قصد دارم درصورت مهیا بودن در سالنهای دیگر اجرای نمایش را ادامه بدهم.»
مدیران سالنی که سلبریتی میخواهند
اما سلطانی تجربههای تلخی از دیگر سالنهای نمایشی دارد؛ اینکه تماشاخانه شهرزاد در مدیریت قبلی با وجود حضور بازیگران بسیار حرفهای و پرسابقه در نمایش یه گاز کوچولو، تنها به واسطه نبود سلبریتیهای صرفا پولساز و البته بدون پشتوانه حرفهای، باعث شده که تهیهکننده از ادامه کار انصراف دهد و گروه و کارگردان و حتی خود تهیهکننده متضرر شدهاند یا تماشاخانه ایرانشهر که تجربه خوبی را برای سلطانی رقم نزده است. وی در اینباره توضیح میدهد: «متأسفانه برخی از سالنها گویا به شکل مافیایی جدول اجراها را تنظیم میکنند و سالنها را فقط به یک سری کارگردان مسن یا نور چشمیهایشان میدهند، اما بهنظرم این تقسیمبندی اجحاف در حق دیگر کارگردانان و گروههای نمایشی است. معتقدم که در تئاتر باید تازهگویی وجود داشته باشد. باید اجازه داده شود که کارگردانان جوانتر هم در سالنهای مختلف اجرا داشته باشند؛ این کار باعث رشد تئاتر و مخاطب میشود. اگر یک نمایش از نظر کیفی خوب باشد بهطور حتم تماشاگر را با خود همراه میکند.
منبع: همشهری
نویسنده: فهیمه پناه آذر