پایگاه خبری تئاتر: حسین پارسایی در حاشیه تمرین این نمایش، درباره انتخاب نمایشنامه «آرسنیک و تور کهنه» و ویژگی‌هایش گفت: این نمایشنامه در کنار تجربه‌های دیگرم در ژانرهای مختلف، نخستین تجربه کمدی من است و باید بگویم که قابلیت‌های موجود در نمایشنامه، باعث شد این متن را برای اجرا انتخاب کنم.
وی افزود: «آرسنیک و تور کهنه» جزو معدود نمایشنامه‌های کمدی شناخته شده در جهان و یکی از کمدی‌های موفق برادوی است. البته از دهه چهل میلادی تا امروز اجراهای بسیاری از این نمایشنامه در سراسر جهان روی صحنه رفته و همچنین چند نسخه سینمایی بر اساس این متن ساخته شده است. «آرسنیک و تور کهنه» یک کمدی‌کلاسیک ناب در قالب کمدی موقعیت محسوب می‌شود اما زیرساخت آن، یک تراژدی هولناک انسانی در رابطه با چیرگی جنون بر عقل است. این کمدی جزو آثار خاص و منحصر به‌فرد است که تماشاگر را به تفکر وامی‌دارد. در واقع نمایش ما، برای خنده و تفریح نیست، این نمایشنامه سعی می‌کند بسترهای لازم را برای خوب‌دیدن و به چالش‌کشیدن و فکرکردن فراهم کند.
کارگردان نمایش «آرسنیک و تور کهنه» همچنین یادآوری کرد: باید نمایش را برای اجرا در ایران به‌روز می‌کردیم. از پیمان قاسم‌خانی ایده‌های خوبی به عنوان مشاور اجرا گرفتیم. محمدرضا کوهستانی هم اثر را بازنویسی و دراماتورژی کرد. در حال حاضر، بازه زمانی نمایش سال 2000 تا 2010 را در بر می‌گیرد. شخصیت‌ها هم به روز شدند. الان اتفاق‌ها ملموس‌تر و با مخاطب ایرانی امروز خیلی نزدیک‌ترند، یعنی تماشاگر با آن همذات‌پنداری می‌کند. همه چیز متناسب با حال و هوای تماشاگر امروزی است. امیدوارم پس از سال‌ها تجربه در نمایش‌های دینی و تراژدی، اولین تجربه کمدی‌ام خیلی خوب عرضه شود.
پارسایی در مورد پروسه تمرین‌ها نیز گفت: چهار ماه در پیش تولید به سر بردیم و حدود چهل‌وپنج جلسه شش‌ساعته مفید تمرین کردیم. چون خودم از بازیگری به کارگردانی آمدم، حس می‌کنم بازیگران ایده و پیشنهادهای متنوعی دارند تا نقش‌شان را متبلور و متجلی کنند. باید به آنها این فرصت را بدهیم که پس از خوانش و تحلیل نقش و ایده اصلی اجرا، تجربه خود را به میدان بیاورند و آنچه مناسبت است با توانایی و مهارت‌های بازیگر منطبق شود. بنابراین کاراکتر زمانی در ظرف بازیگری ما می‌ریزد که شناخت و درک مناسبی از نقش داشته باشیم. اتفاقی که در تمرین‌های ما افتاد، این بود که بچهها بسته به سلیقه من و اتودهایی که می‌زدند، میدان را باز دیدند و در این امر، وجوه پیدا و پنهان نقش رخ عیان می‌کرد. به این دلیل حس می‌کنم آنچه بر صحنه می‌بینید، نقطه مشترک کارگردان و پیشنهاد و آورده‌های بازیگر است.
این کارگردان تئاتر در رابطه با ترکیب نامتعارف بازیگران نمایش خود نیز ابراز داشت: در ترکیب بازیگران نمایش می‌توان بازیگرانی از سینما، تلوزیون، تئاتر و حتی ورزش دید. ما ترکیب غیرمتعارف جالبی هستیم و علت این‌ست نقش‌هایی که در نمایشنامه هستند، این خصوصیت را دارند.آنها هم آدم‌هایی غیرقابل‌پیش‌بینی و نامتعارف هستند. از این‌رو معتقدم نقش گشت و بازیگر خود را پیدا کرد. از میان گزینه‌های مختلف که برای نقش‌ها داشتم، این آدم‌ها انگیزه و زمانشان به کار ما می‌خورد. خوشحالم، چون به رغم ترکیب غیرمتعارف و جذاب بازیگران که می‌توانست من را به خطر بیندازد، در عین‌حال می‌توانست من را به سرگشتگی و بیگانگی آدم‌ها در نمایش برساند؛ آدم‌هایی که برادر، عمه، پدر،دوست و همسایه‌اند. در جهان نمایشی آرسنیک هر کس با منطق خودش با موضوع‌ها برخورد می‌کند. این منطق در گرایش‌هایی مثل فوتبالیست یا بازیگر نقش فرانکشتین یا یک کاراکتر ساختگی، یک منتقد تئاتر، یک کشیش محله، یک زن خانه‌دار و خیلی از آدم‌های دیگر با فهم و آگاهی و در عین حال با تعصب عرضه می‌شوند.این ترکیب کمک کرد ما جمع اضداد را داشته باشیم که بر جذابیت نمایش افزود.
پارسایی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به حضور پژمان جشمیدی در نمایش خود اشاره و تاکید کرد: یکی از گزینه‌های نقش جاناتان، پژمان جمشیدی بود، چون بازیگر این نقش در نقاب یک فوتبالیست حرفه‌ای مثل «دیوید بکام» با یک اشتباه به چهره فرانکشتین دست پیدا می‌کند. به نظرم انتخاب جمشیدی میتواند برای تماشاگر جالب باشد. نکته دیگر این‌که من چند بار بازی جمشیدی را در سریال «پژمان» و تجربه اول تئاتری‌اش دیده بودم و او را شیفته و مستعد کشف کردم. حس کردم چه بسا اگر هم‌زمان با فوتبال یک مربی تئاتر در مسیر پژمان قرار داشت، امروز یکی از هنرپیشه‌های خوش‌ذوق ما در عرصه سینما و تلویزیون بود. نکته آخر این‌که مثل همه نمایش‌های دیگرم، در این کار از خیلی‌ها استفاده کرده‌ام. این‌بار ناخودآگاهم بین گزینه‌های موجود، پژمان را انتخاب کرد. مطمئن هستم مخاطبان و منتقدان محترم تئاتر، به حضور یک چهره ورزشی در این عرصه، حق را به هر کارگردانی می‌دهند که چنین انتخابی در کار حرفه‌ای خود داشته باشد. پژمان بسیار آدم مستعد و با هوش ذکاوت لازم برای صحنه است. در پروسه تمرین‌ها سعی کردم آنچه در صحنه می‌بینیم، پژمان جمشیدی نباشد، بلکه یک جاناتان باشد با تجربه‌های یک آدم علاقه‌مند و شیفته بازیگری.
نمایش «آرسنیک و تور کهنه» به نویسندگی جوزف کسلدینگ و کارگردانی حسین پارسایی از روز دوشنبه سیزدهم مردادماه اجراهای خود را در سالن استاد سمندریان از مجموعه تماشاخانه ایرانشهر و ساعت 20:30 آغاز خواهد کرد که تا نیمه شهریورماه ادامه دارد.
در این نمایش بازیگرانی مانند بیژن بنفشه‌خواه، بهاره رهنما، فرناز رهنما، سامان دارابی، سپند امیرسلیمانی، فهیمه امن‌زاده، فرهاد شریفی، اردشیر کاظمی و پژمان جمشیدی به ایفای نقش می‌پردازند.
همچنین سایر عوامل فنی نمایش عبارتند از میثم احمدی و احمد سلیمانی (دستیاران کارگردان)، فائزه پیروی و دیانا حاکمی(منشیان صحنه)، سیامک احصایی(طراح صحنه و دکور) و حسین اردستانی(چهره‌پرداز). این نمایشنامه را کامبیز کاهی ترجمه کرده است.
