در روزگاری که ویروس کرونا، سینمای جهان را به انفعال کشانده، فیلمسازان را بیکار و خانه‌نشین و سالن‌های سینما را سوت‌و کور کرده، برگزاری جشنواره فیلم ونیز، مثل یک معجزه می‌ماند. نشان می‌دهد سینما هنوز زنده است و به چهره اهریمنی کرونا پوزخند می‌زند.

پایگاه خبری تئاتر: خبر خوشحال‌کننده‌تر اما پذیرفته شدن چند فیلم ایرانی در بخش‌های مختلف این جشنواره است از جمله فیلم جدید شهرام مکری با عنوان «جنایت بی‌دقت» که در بخش افق‌ها به نمایش درمی‌آید. مکری، چهره آشنایی برای ونیزی‌هاست و قبلاً نیز در سال ۲۰۱۳ با فیلم «ماهی و گربه» در این جشنواره شرکت داشت و جایزه ویژه بخش افق‌های آن را دریافت کرد.

متأسفانه هنوز فیلم جدید مکری را ندیده‌ام اما ظاهراً این فیلم نیز همان‌طور که از عنوانش برمی‌آید، همانند کارهای قبلی این فیلمساز، مایه‌های جنایی و معمایی دارد و گویا در قالب فیلم در فیلم است و می‌توان حدس زد که تجربه متفاوتی در سینمای ایران باشد چرا که مکری اصولاً فیلمسازی تجربه‌گرا است و هر دو فیلم قبلی‌اش یعنی «ماهی و گربه» و «هجوم»، تجربه‌های متفاوت و جسورانه‌ای از نظر فرم و ساختار روایی در سینمای ایران بوده‌اند.

سینماگری که گرایش‌های سینه فیلی (عشق به سینما) دارد و با رویکردی فرمالیستی و سبک‌پردازانه به سینما نگاه می‌کند. حضور دوباره مکری در جشنواره فیلم ونیز نشان می‌دهد که مسئولان این جشنواره برخلاف جشنواره‌ای مثل برلین، به‌دنبال هیاهو و جنجال سیاسی نیستند و در سینمای ایران تنها دنبال فیلم‌هایی نمی‌گردند که رنگ و بوی سیاسی یا تم‌های حقوق بشری داشته باشد و احتمالاً سینما برایشان مهم‌تر از سیاست است.

از طرف دیگر، نمایش بین‌المللی فیلم‌هایی از جنس فیلم‌های مکری، نشان می‌دهد که سینمای ایران، تنها در فیلم‌های اجتماعی شعارزده یا سینمای مینی‌مالیستی ساده و اگزاتیک خلاصه نمی‌شود بلکه گرایش‌های متفاوتی در این سینما هست که برای دوستداران سینمای ایران در سطح جهانی می‌تواند قابل توجه و جذاب باشد.


منبع: روزنامه ایران
نویسنده: پرویز جاهد