پایگاه خبری تئاتر: قطب‌الدین صادقی گفت: بازی در نقش‌های تاریخی سخت‌تر است چون باید خطوط درشتی از شخصیت را منطبق بر تاریخ بازی کرد؛ هر چند در نقش‌های غیرتاریخی نیز این دقت وجود دارد اما در آثار تاریخی از قبل یک تصویر و یا سند موجود است و بینندگان آگاه علاقه‌مندند که بازیگر را با شخصیت واقعی تطبیق دهند.
وی برای باورپذیری مخاطب و همچنین بازی کردن در یک نقش تاریخی از سه سرچشمه اساسی نام می‌برد و تصریح می‌کند: سرچشمه اول عملکرد فرد در طول حوادثی است که رخ داده است و سرچشمه دوم آن چیزی است که در متن نوشته شده که لزوما عینا با واقعیت تطبیق پیدا نمی‌کند.
این بازیگر ادامه داد: سومین منبع و سرچشمه که از دو مورد قبل می‌تواند خلاق‌تر باشد تخیل بازیگر است. یعنی در ایفای یک نقش ریزه‌کاری‌هایی وجود دارد که بازیگر به آن‌ها فکر می‌کند، به کاراکتر هویت می‌دهد و در چارچوب نقش را می‌آفریند.
او تأکید کرد: ماحصل این سه سرچشمه یک نقش را می‌آفرینند. با ترکیب این سه مورد بازیگر ناچار است که در جلوی دوربین آفریننده باشد تا مخاطب را اقناع کند و برای او باورپذیر باشد و این کلید خلاقیت و توفیق یک نقش است. صحنه‌ها باید طوری طراحی شود که در نهایت از نظر بیننده غلط از آب درنیاید. گاهی اوقات به قدری ترکیب صحنه‌ها نامأنوس و نامتناسب است که صدای بیننده درمی‌آید.
صادقی درباره‌ی نقش خود در سریال «معمای شاه» نیز توضیح داد: ریپورتر یکی از شخصیت‌های اساسی حوادث سلطنت پهلوی، از پارسیان هند و زرتشتی است و در این سریال به عنوان معلم زبان انگلیسی ثریا وارد دربار می‌شود وهمان‌طور که حوادث نشان می‌دهد او در بسیاری از برنامه‌هایی که زمینه‌ساز کودتای 32 بود نقش بسیار اساسی داشته است. وی اکنون حدود 92 سال سن دارد و با درجه سرهنگی بازنشسته شده و در حومه لندن زندگی می‌کند.
