پایگاه خبری تئاتر: محمد یعقوبی(نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان تئاتر) که مدتی است با هجمه‌ی برخی رسانه‌های تندرو مواجه شده با انتشار یادداشتی به مطالب مطرح شده در این سایت‌ها واکنش نشان داد.
مدتی قبل تعدادی از سایت‌های خبری منتسب به جناح راست که در انتشار اخبار عموما از الگویی مشابه پیروی می‌کنند، پیکان انتقادهای خود را هم‌زمان و گویی توصیه شده! متوجه یک نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان تئاتر کردند تا به هر وسیله خود را در صف منتقدان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار دهند و از قافله مد این روزها عقب نیفتند.
پس از ادامه‌ی حاشیه‌سازی‌های به اصطلاح دلواپسان برای مسئولان - اینجا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - به بهانه گفتگویی از محمد یعقوبی که سال‌ها قبل و در دولت منتخب دلواپسان انجام شده، این نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان متن پاسخی را در اختیار ایلنا گذاشت که در ادامه می‌خوانید:
روزی روزگاری شعبان جعفری و دارودسته‌اش در خیابان‌ها دشنه در دست عربده می‌کشیدند، حالا در روزگار اینترنت، شعبان‌های این‌روزها در فضای مجازی عربده می‌کشند. یک ماهی است شعبان‌ها یاوه‌هایی با نام‌های غیرواقعی در خبرگزاری‌هایشان در دیدرس نهاده‌اند که البته هر عقل سلیمی پس از خواندن این متن‌ها درخواهد یافت من بهانه‌ی این شعبان‌ها و آن خبرگزاری‌‌ها هستم و هدف بی‌گمان باج‌خواهی از مدیران محترمی است که شعبانکان با ادبیاتی سخیف و بدویتی تمام‌عیار با چند بار نام‌بردن از آن مدیران منظور نوشته‌ها را فاش می‌کنند.
اما چرا من باید بهانه‌ی این باج‌خواهی باشم؟ تنها دلیلی که پیدا می‌کنم این است که در این پنج ماه سه تئاتر کار کرده‌ام که هر سه با استقبال مردم روبه‌رو شده است. من سپاس‌گزار مدیران محترمی هستم که فرصت دادند تا این سه نمایش را به‌روی صحنه ببرم ولی شک ندارم اگر فقط یک نمایش کار کرده بودم هیچ متنی علیه من نوشته نمی‌شد ولی شعبانکان بی‌نوا در هر حال باید بهانه‌هایی دیگر می‌یافتند برای تاختن به این مدیران.
از یک سو مردمی که دست‌شان را می‌بوسم و به عشق آنان است که هنوز تئاتر کار می‌کنم هر شب با استقبال از نمایش‌های گروه‌مان امیدوارمان می‌کنند به ادامه‌ی کار، از دیگر سو شعبان‌ها در دنیای مجازی با تهمت و بدگویی به عبث می‌کوشند ناامیدمان کنند. هر عقل سلیمی با خواندن عربده‌‌هایشان نتیجه خواهد گرفت اگر این حرف‌ها که به محمد یعقوبی نسبت می‌دهند حرف‌های بدی است چرا بازنشرش کرده‌اند؟
این بی‌فکران حتا معنای تشبیه را نمی‌دانند یا خود را به نفهمی زده‌اند؟ گرچه حق شکایت و پی‌گرد قانونی علیه این شعبانکان برای من محفوظ است ولی دل‌سوزانه ترجیح می‌دهم برای این‌گونه آلاینده‌گان واژه آرزو کنم راه آبرومندی برای ارتزاق خود پیدا کنند. چون شک ندارم هر کس شغلی و صد البته درآمدی کافی داشته باشد تن به این خواری و خفت نخواهد داد که با بدگویی از دیگران ارتزاق کند. با این امید که آرزویم برآورده شود، برای این‌گونه نیازمندان دعا می‌کنم: باشد که هیچ‌کس ناگزیر نشود با چاقوکشی نان‌آور خانه‌اش بشود. آمین.
محمد یعقوبی
