پایگاه خبری تئاتر: در چند روز گذشته خبرهای جالب توجهی از پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا به گوش رسید، ابتدا فیلیمو 6 قسمت ابتدایی سریال «مردم معمولی» ساخته رامبد جوان را حذف کرد، سپس نماوا ادامه تصویربرداری مسابقه «هفت خان» محمدرضا گلزار را متوقف ساخت.
در مورد مجموعه مردم معمولی گویا علت این بود که مخاطبان از این مجموعه ناراضی بودند و اعتراض مخاطبان نهایتا منجر به این تصمیم شد و فیلیمو اعلام کرد به رامبد جوان و گروه سازنده آن یک فرصت دوباره داده شده است تا بتوانند با کیفیت بالاتر ساخت این مجموعه را ادامه دهند و 6 قسمت ابتدایی را از سامانه پخش خود برداشت و از قسمت 7 به بعد دوباره انگار قسمت اول این سریال است! اگرچه این اتفاق در نوع خود نادر است ولی باز باید با دید مثبت به آن نگاه کرد.
نیما حسنی نسب (منتقد سینما) در این رابطه در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: « اگر این هجمه‌های تند و تیز به ارتقای کیفیت و تغییر اساسی در یک محصولِ سطح‌پایین منجر شده باشد، موفقیتی مهم برای مخاطب و حتی بیش از آن توفیقی اجباری برای سازندگان و عرضه‌کنندگان این جنس بنجل است. اگر هم باز با یک ترفند تبلیغاتیِ کم‌هوشانه‌ی دیگر طرفیم که باید اتاق فکر این ایده را به‌سرعت اِخراج کنند یا به کار دیگری بگمارند.»
پوریا ذوالفقاری (منتقد سینما) هم در همین زمینه نوشت: «صورت مسئله این است که رامبد جوان از یک پلتفرم بودجه و دستمزد گرفته که سریال بسازد. حاصل کارش محصولی شده که صغیر و کبیر به آن بد و بیراه گفته‌اند. در شکل درستش باید تولید این مجموعه متوقف می‌شد و نهایتا اگر اصرار بود که جناب جوان کار کند و دریای قابلیت‌ها و استعدادهایش بی‌استفاده نماند، از او می‌خواستند طرح سریال دیگری را بیاورد و قید این طرح و این قصه را بزند چون خیلی ساده؛ این قصه و این سریال جواب نداد.
[...] ربط این ماجرا با بحث قسمت‌های امتحانی سریال‌های خارجی (پایلوت) چیست؟ آنجا چند قسمت تولید می‌شود، اگر موفق نبود، کنارش می‌گذارند و اگر موفق بود، تازه قرارداد می‌بندند و می‌گویند ادامه بدهید. اینجا اول قرارداد بسته‌اند، تولید و پخش کرده‌اند، صد در صد بازخورد منفی گرفته‌اند و بدون کنارگذاشتن این قصه گفته‌اند باز پول می‌دهیم که از اول بسازید و دستی به سر و روی سریال هم بکشید. انصافا این که به هر قیمتی بخواهی از یک «پنجاه سالهٔ ننر» که سابقه ساخت هیچ سریال موفقی نداشته، حمایت کنی، به روند تولید سریال‌های حرفه‌ای در جهان شبیه است یا به رفتار مادرانی که وقتی بچه‌شان گندی به بار می‌آورد، دست او را می‌گرفتند و وسط جمع مهمانان می‌آوردند و می‌گفتند: «قول داد دیگه از این کارها نکنه.» بچه هم تا چند دقیقه روی صندلی به حالت دست به سینه می‌نشست که یعنی من دیگه بچه خوبی شدم! »
از طرف دیگر تصویربرداری برنامه "هفت خان"، با اجرای محمدرضا گلزار در پلتفرم نماوا متوقف شده است. این مسابقه که با سبکی مشابه مسابقه تلویزیونی «برنده باش» با اجرای گلزار تولید شد، هرگز نتوانست مانند این مسابقه با استقبال مخاطبان مواجه شود؛ این در حالی است که به نظر می‌رسید فضای بازتر نمایش خانگی، دست سازندگان را برای طراحی سوال و تغییراتی در ساختار برنامه باز بگذارد و به موفقیت بیشتر «هفت خان» نسبت به «برنده باش» منجر شود، اما این برنامه از قسمت‌های نخست چندان مورد توجه قرار نگرفت.
سایت خبری صبا نوشت: «مسابقه (هفت خان) که از ابتدا برای ۱۰۰ قسمت طراحی شد، بر اساس شنیده‌های خبرنگار صبا، حال وضعیتی نامشخص دارد و ادامه تولید آن در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است. کافه سینما گزارش داده که نظرات منفی مخاطبان، دلیل توقف تولید این مسابقه بوده است.»
در حالی که در ۸ قسمت قبلی مسابقه «هفت خان»، مردم به عنوان شرکت‌کننده در این مسابقه حضور می‌یافتند، سازندگان در قسمت نهم آن که یکشنبه ۲ خرداد ۱۴۰۰ در دسترس قرار گرفت، برای احیای آن دست به اقدام تازه‌ای زدند و برای نخستین بار به سراغ چهره‌های سرشناس رفتند، این قسمت با حضور علیرضا طلیسچی و حامد برادران خواننده‌های پاپ منتشر شد.
درنهایت آنچه جالب توجه است این است که حکایت پلتفرم‌های وی او دی و نمایش خانگی با تلویزیون انحصاری بسیار فرق دارد.
اگر برنامه ای در تلویزیون مورد استقبال قرار می‌گیرد دلیل نمی‌شود که در عرصه رقابتی آزاد هم بتواند به همان موفقیت دست یابد، دلیل آن هم بسیار مشخص است در پلتفرم ها مخاطب پول می‌دهد تا از محصول با کیفیت استفاده کند ولی در تلویزیون مخاطب برای برنامه پخش شده به صورت مستقیم پولی نمی‌دهد.
از طرف دیگر شبکه نمایش خانگی با قهر مخاطب ادامه بقایش به خطر می‌افتد اما تلویزیون اصلا نگرانی از این بابت ندارد. مهمتر از همه این که این سیلی نقد مخاطب باعث ارتقا کیفیت می‌شود و دیگر هر برنامه یا سریالی که با هزینه چند میلیاردی تولید شود صرف پخش آن دغدغه صاحب اثر نیست بلکه اقناع مخاطب مهمتر است. نکته ای که در تلویزیون انگار اصلا وجود ندارد و فقط پخش مقصود سازندگان است.
منبع: عصر ایران
نویسنده: نهال موسوی
