پایگاه خبری تئاتر: مرتضی برزگرزادگان کارگردان نمایش «ریورساید درایو» درباره اجرای این اثر نمایشی در پردیس تئاتر شهرزاد گفت: قبل از آماده سازی این نمایش قرار بود نمایشنامه «آژدهاک» بهرام بیضایی را اجرا کنم و تمرین‌های آن کار را هم اسفند ماه به صورت آنلاین انجام داده بودیم تا اینکه از طرف روابط عمومی پردیس شهرزاد پیشنهاد شد اگر کار آماده‌ای دارم، می‌توانم از هفتم فروردین ماه در آنجا اجرا کنم. اما اجرای «آژدهاک» به دلیل مسافرت بازیگر نمایش و همچنین اجرای آن نمایش توسط گروه‌های دیگر به زمان دیگری موکول شد و من تصمیم گرفتم نمایشنامه «ریورساید درایو» وودی آلن را که خیلی وقت بود دوست داشتم کار کنم، برای اجرا آماده کنم.
وی ادامه داد: با وجودی که بسیاری از هنرمندان ما از بیکاری در دوران کرونا گله دارند اما من برای انتخاب بازیگر با افراد بسیاری از کل ایران تماس گرفتم اما اغلب این دوستان مشغول کار در سریال‌های شبکه نمایش خانگی بودند که البته جای خوشحالی دارد و بازیگرانی که الان به ما لبیک گفتند در کوتاه‌ترین زمان ممکن تا اجرا به ما پیوستند که از لطفشان ممنونم. با تمام مشکلات ما نمایش را برای اجرا آماده کردیم اما فقط هفتم و هشتم فروردین توانستیم به صحنه برویم چون از نهم فروردین ماه تماشاخانه‌ها به مدت یک هفته تعطیل شد و بعد از آن هم من تنها توانستم یک تک اجرا بروم و دوباره کار تعطیل شد.
هزینه‌های بی‌بازگشت برای تبلیغات
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه با باز شدن مجدد تماشاخانه‌ها ترجیح داده که در موقعیت مناسب‌تری به صحنه برود، عنوان کرد: در طول این مدت من آنقدر هزینه‌های بیهوده و بدون بازگشت صرف تبلیغات نمایش کرده بودم که ترجیح دادم اجرا را عقب بیندازم تا وقتی وضعیت فعالیت سالن‌های تئاتر ثابت شد مجدداً اجرا بروم که سالن هم با ما همکاری کرد. از همین رو قرار بر این شد که بعد از انتخابات که مردم هم تا حدودی واکسینه شده‌اند اجرا برویم که متأسفانه همزمان با شروع اجراهای نمایش، تهران دوباره در وضعیت قرمز قرار گرفت و سالن‌های تئاتر یک هفته تعطیل شد اما تماشاخانه‌های خصوصی تصمیم به ادامه کارشان گرفتند که باز هم بعد از چند اجرا شهر تهران به مدت یک هفته تعطیل شد و اجرای نمایش برای چندمین بار به تعویق افتاد.
وی با اشاره به زیانی که این تعطیلی‌ها به نمایش وارد کرده است، گفت: قبل از اعلام تعطیلی یک هفته‌ای تهران تمام بلیت‌های نمایش ما برای روز سه شنبه ۲۹ تیرماه پیش خرید شده بود و بلیت‌های خریداری شده به هفته بعد انتقال یافت اما متأسفانه الان از ۵۰ نفری که بلیت خریده بودند تنها ۸ نفر بلیتشان را تمدید کردند و بقیه انصراف دادند. البته این وظیفه سایت فروش بلیت است که با مخاطبانی که بلیت خریده‌اند تماس بگیرد و برای انتقال بلیتشان به یک روز دیگر با آنها هماهنگ کند. از طرف دیگر در شرایط این روزهای جامعه حتی نمی‌توانیم تبلیغ کنیم چون دیده نمی‌شود و فقط هزینه‌مان هدر می‌رود. ما داشتیم با تلاش خودمان دوباره جان می‌گرفتیم اما با تعطیلی دوباره سالن‌ها مجدداً تماشاگرمان را از دست دادیم و حتی خیلی از مردم هنوز نمی‌دانند که سالن‌های تئاتر باز شده است و کلاً تمایلی هم برای دیدن آثار ندارند.
این کارگردان تئاتر متذکر شد: تلاش من این بوده که یک کار باکیفیت با بازیگران خوب به صحنه ببرم و مخاطبان را به سالن تئاتر بیاورم که این کار را هم در حد توانم کرده‌ام اما متأسفانه نه کسی از ما حمایت می‌کند نه پاسخگوی اعتراضات ماست. از سال قبل اعلام کردند که هزینه ۵۰ درصد ظرفیت خالی سالن را پرداخت می‌کنند اما در طول این مدت یک نفر را به من نشان دهید که هزینه کاملش را گرفته باشد. سقف بلیت هزینه صندلی را ۳۰ هزار تومان گذاشته‌اند در حالی که ما بلیت نمایش را ۴۵ هزار تومان می‌فروشیم که با این وجود هزینه‌ای که به ما می‌دهند اصلاً پاسخگوی هزینه ۵۰ درصد ظرفیت خالی سالن نیست. از طرف دیگر مالیات را، هم سامانه فروش بلیت از تماشاگران کم می‌کند، هم اداره کل هنرهای نمایشی و سالن زمانی که می‌خواهد چک تسویه را به ما بدهد این مالیات را کم می‌کند.
مدیرانی که کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند!
برزگرزادگان با گلایه از اینکه در این شرایط سالن‌های سینما به فعالیت خود ادامه می‌دادند، عنوان کرد: متأسفانه می‌بینیم غیر از تئاتر همه مشاغل از جمله رستوران‌ها، کافه‌ها، پاساژها و … باز است اما مدیران ما کاسه داغ‌تر از آش و دایه مهربان‌تر از مادر هستند. چرا اداره کل هنرهای نمایشی حداقل منتظر نمی‌ماند که بقیه مشاغل کارشان را تعطیل کنند و یا حداقل سینماها بسته شوند بعد اعلام تعطیلی فعالیت‌های تئاتری را بکند. چرا تئاتر در این زمینه‌ها همیشه باید پیش قدم باشد و از آن طرف هم دیرتر از بقیه فعالیتش را از سر بگیرد. الان کرونا فقط تماشاگران تئاتر را تهدید می‌کند و از نظر آقایان تنها افرادی که وارد سالن‌های تئاتر می‌شنوند، کرونا می‌گیرند؟ تئاتر نحیف ما در حال مرگ است و دیگر کسی به آن اهمیت نمی‌دهد و به نظر می‌رسد بزرگان تئاتر ما هم فقط سنگ خودشان را به سینه می‌زنند و دنبال مطالبات خودشان هستند.
وی یادآور شد: مشکل جامعه تئاتر این است که پشت هم نیستند و هرکس به فکر منافع شخصی‌اش است. منتی برای تئاتر کار کردن ما نیست چون خودمان این حرفه را از روی عشق و علاقه انتخاب کرده‌ایم اما نباید این تئاتر بی پناه را آنقدر تحقیر کنند و بزنند. در طول این سال‌ها ما حتی نتوانستیم یک بار هم مجتبی حسینی معاون هنری ارشاد را ببینیم در حالی که زنده یاد علی مرادخانی با تمام انتقاداتی که به عملکردش وارد بود، حداقل فرد در دسترسی بود و ما می‌توانستیم او را ببینیم.
این کارگردان در پایان یادآور شد: مساله مورد توجه دیگر عملکرد انجمن هنرهای نمایشی است. چرا باید بودجه ما در گرو یک شرکت خصوصی باشد که آن هم در ۲ سررسید بلندمدت پول‌های ما را در یک حساب خصوصی می‌گذارد و همین مساله باعث شده در دادن مطالبات هنرمندان آنقدر تعلل شود. ما برای گرفتن پول خودمان هم باید مدام با این آقایان چانه بزنیم در حالی که وظیفه‌شان است حق و حقوق ما را پرداخت کنند نه اینکه به هرکس دوست داشتند پول بدهند و میزان کمک هزینه را خودشان تعیین کنند.
در خلاصه داستان این نمایش که با بازی محمدرضا هاشمی، بابک قادری، ساناز روشنی روی صحنه می‌رود، آمده است: یک نویسنده مشهور هالیوود در اطراف شهر و یک جای خلوت با زنی قرار ملاقات دارد تا اینکه یک ولگرد کارتون خواب مزاحم او می‌شود.
منبع: خبرگزاری مهر
نویسنده: آروین موذن زاده
