پایگاه خبری تئاتر: محسن حسینی که قصد داشت نمایش مشترک «دیوان غربی – شرقی» اثر گوته را با ایفای نقش بازیگران آلمانی در مجموعه تئاترشهر روی صحنه ببرد از منتفی شدن این پروژه به دلیل عدم حمایت‌های مالی خبر داد.
محسن حسنی ضمن اعلام این خبر که همکاری مشترک میان هنرمندان ایران و آلمان به دلیل عدم حمایت مالی منتفی شده است اظهار داشت: قرار بود دیوان غربی – شرقی اثر «گوته» را با ایفای نقش دو بازیگر آلمانی روی صحنه ببرم که رایزنی فرهنگی سفارت آلمان هم از طرح استقبال کرد و مبلغی به عنوان کمک هزینه در نظر گرفت اما قطعا برای تولید یک نمایش مشترک به حمایت اداره کل هنرهای نمایشی هم نیاز داشتیم ولی همواره عنوان می‌شود بودجه کافی وجود ندارد.
وی تصریح کرد: برای دعوت و اجرای مشترک این نمایش فقط 22 هزار یورو دستمزد بازیگران و گروه آلمانی می‌شود که قصد داشتم در نمایش از حضورشان بهره بگیرم. رایزنی فرهنگی هم چون بودجه جداگانه برای تولید تئاتر در اختیار ندارد فقط امکان پرداخت شش هزار یورو داشت که برای شروع کافی نبود.
این هنرمند تئاتر به مشکلات مالی این روزهای تئاتر ایران اشاره کرد و گفت: جالب اینجاست، مرکز هنرهای نمایشی می‌گوید پولی برای حمایت از هنر تئاتر در اختیار ندارد که صحیح اما جالب‌تر اینکه جدیدا عنوان می‌شود سالن هم نداریم!
او افزود: گویا من که 8 سال در دولت احمدی‌نژاد امکان فعالیت نداشتم باید 8 سال دیگر هم صبر کنم تا نوبت سالن و کارگردانی به من برسد.
کارگردان نمایش «مده‌آ» خاطرنشان کرد: به من می‌گویند باید نمایش جمع و جور با تعداد بازیگران اندک روی صحنه ببرم تا بتوانم بفروشم و سالن دریافت کنم. اما من و بسیاری از اهالی این تئاتر اینطور کار کردن را بلد نیستیم و من حداقل به 4 ماه تمرین و حضور بازیگران توانای تئاتر نیاز دارم که دستمزد مطلوب خود را می‌طلبد.
حسنی بی‌توجهی‌ها به کار پژوهشی و جدی در تئاتر را یکی از آسیب‌های دانشگاه‌ها و هنرهای نمایشی کشور توصیف کرد و اظهار داشت: تئاتر ما هم به این فرایند تن داده و بدون پشتوانه پژوهشی جدی پیش می‌رود. ما برای آثاری مانند دیوان غربی – شرقی ارزش قائل نیستیم اما مگر می‌شود با حافظ و گوته شوخی کرد؟ ما به تئاترهای واقعی و برجسته نیاز داریم که باید هزینه آن را هم بپردازیم.
نمایش «برج خاموشان» درباره نقش اداره کل هنرهای نمایشی بر این جریان گفت: نباید فراموش کنیم تئاتر ما در هر صورت دولتی است و چیزی به عنوان تئاتر خصوصی به ایالات متحده اختصاص دارد که بحث نظارت محتوایی آثار هنری به دولت ارتباط ندارد نه اینجا که دولت می‌خواهد ممیزی نمایش‌نامه را در اختیار داشته باشد اما گروه از نظر اقتصادی مستقل عمل کند.
وی تصریح کرد: تازه ایالات متحده هم حدود 14 سال بعد از اروپا به این سمت حرکت کرد که کامل هم نبود و امروز یک چیز آشفته‌ای به ایران رسیده است که بیشتر به آتراکسیون گرایش دارد نه تئاتر.
این هنرمند در ادامه به عملکرد خانه تئاتر اشاره کرد افزود: کار الان به جایی رسیده که دانشجوی ترم 4 دانشگاه در تئاتر شهر نمایش روی صحنه می‌برد و اصلا جایگاهی برای سالن‌های مهمترین مجموعه تئاتری کشور در نظر نمی‌گیریم. بازیکن فوتبال هم بازیگر تئاتر شده و خانه تئاتر هیچ کاری نمی‌کند.
حسینی حضور خانه تئاتر در مناسبات تئاتری را بی‌اثر دانست و گفت: خانه تئاتر نمی‌تواند نقشی داشته باشد چون صنفی است که نمی‌تواند حقوق مادی از دست رفته هنرمند زیر نظر خود را بازگرداند. الان سه کارگردان دستمزد من را پرداخت نکرده‌اند اما صنف کوچکترین قدرتی ندارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: وضعیت تئاتر در ایران چنان آشفته شده که اگر اعلام کنند نیروهای خدماتی مجموعه‌‌ای هنری قرار است نمایشی روی صحنه سالن مهم تئاتر کشور ببرند تعجب نمی‌کنم.
