پایگاه خبری تئاتر: اگر قرارداد تیپ با تغییر مدیریت‌ها به فراموشی سپرده نمی‌شد، در این سال‌ها می‌توانست با سروسامان گرفتن و برطرف کردن ایراداتش یک ضابطه‌ای را در تئاتر ایجاد کند؛ ضابطه‌ای که شاید در تئاتر دولتی به‌خاطر حمایت‌ها و مقررات دیده می‌شود، اما در تئاتر خصوصی که 70درصد از تئاتر را در دست دارد، وجود ندارد. حالا دیگر نه از قرارداد تیپ با همه نقص‌هایش خبری است و نه از متر و معیار برای قیمت‌گذاری بلیت‌های تئاتر. ما هم قرار نیست بگوییم این افزایش قیمت بلیت و رسیدن قیمت بلیت به اعداد 6رقمی در تئاتر خوب است یا بد یا اینکه در کیفیت و رشد کیفی تئاتر چه سهمی دارد؟
چیزی که مهم است، سهم تماشاگران امروز از تئاتر است؛ موضوعی که خود مدیران تماشاخانه‌های خصوصی از آن می‌گویند و معتقدند از یک‌سو حمایتی وجود ندارد و از سوی دیگر وقتی بعد از 2سال سالن‌ها اجرای خود را دارند و گروه قیمت را تعیین می‌کند و تماشاگر می‌آید، دیگر ضابطه‌ای نیست.
پرده اول
گاهی تئاتری با یک گروه بزرگ و عنوان تئاتر تجاری که در چند سال گذشته باب شده و البته آن هم تعریف خود را دارد در سالنی با ظرفیت بالای 2هزار نفر روی صحنه می‌رود؛ تئاتری که شاید مخاطبانش به شکل کلی با مخاطبان و علاقه‌مندان به تئاتر متفاوت باشند، اما حالا این افزایش قیمت در تماشاخانه‌های مرکز شهر اتفاق می‌افتد. یک سالن بلیت تئاترش 40هزار تومان هست و دیگری 250هزار تومان! این مدل قیمت‌گذاری بر چه اساسی شکل می‌گیرد؟
پرده دوم
افزایش قیمت بلیت به شکل معمول و قاعده خاص هر سال خود چه در تئاتر و چه در سینما عادی است، اما همین افزایش عادی درحالی است که مخاطب امروز با هزار مشکل نمی‌تواند بلیت نمایش مورد علاقه خودش را خریداری کند و به سالن تئاتر برود. اما گاهی قیمت‌های نجومی که برای بلیت‌های نمایش تعیین می‌شود مخاطب تئاتر را سردرگم می‌کند؛ مخاطبی که به ناچار تماشای تئاتر حتی یک‌بار در ماه را ناگزیر از سبد فرهنگی خود حذف می‌کند و به شکل ناخودآگاه یک تفاوت طبقاتی میان تماشاگران تئاتر ایجاد می‌شود؛ موضوعی که شعار تئاتر برای همه مدیران دولتی را زیر سؤال می‌برد.
پرده سوم
یک نگاه اجمالی به بلیت نمایش‌هایی که اجرا می‌شود، نشان از حضور چهره‌ها دارد؛ چهره‌هایی که با دستمزد بالا روی صحنه می‌آیند و به ناچار برای فروش، بلیت‌ها گران می‌شود. به‌نظر در تئاتر ما افزایش ناگهانی قیمت بلیت‌ها به بازیگران و دستمزدهایشان مرتبط است؛ نه به اینکه گروهی که تلاش می‌کنند یک نمایش را در مدت چندماه روی صحنه بیاورند، چقدر کار کرده و وقت گذاشته‌اند. به‌نظر می‌رسد وقتی بازیگری چهره و نامی از سینماگران یا اهالی موسیقی در تئاتر دیده شود، قیمت بلیت‌ها نیز بالا می‌رود.
نمی‌توان سالن‌دارها را مجبور کرد
البته یک نکته هم قابل تامل است؛ اینکه شاهین چگینی، رئیس انجمن تماشاخانه‌های خصوصی به آن اشاره می‌کند: «نبود ضابطه تعیین‌کننده در تمام امور تئاتر از تولید تا اجرا هست.» وی در توضیح بیشتر به همشهری می‌گوید: «هنوز کرونا شیوع نداشت ما از حمایت‌ها می‌گفتیم و وقتی کرونا آمد 2سال تماشاخانه‌ها تعطیل بودند. حالا که داریم به حالت اولیه برمی‌گردیم مشکلات عدیده بقه ما را گرفته که یکی از آنها قیمت بلیت تئاتر است.» وی ادامه می‌دهد: «تئاترهایی که روی صحنه می‌روند، معیارهایی برای خودشان دارند که فروش را تضمین می‌کنند و گروه، قیمت بلیت را تعیین می‌کند. ما نمی‌توانیم وقتی حمایتی نباشد ضوابطی را تعیین کنیم. سالنی که هزینه و اجاره بالا دارد، وقتی قیمت بلیت افزایش داشته باشد از این قیمت بلیت استقبال می‌کند؛ چراکه می‌تواند خسارت‌ها را جبران کند و می‌داند که مخاطب خود را هم خواهد داشت.»
چگینی معتقد است در جایی می‌توان ضوابط مصوب کرد که نظم در همه امور آن جاری و ساری باشد. وقتی سالن‌دار حمایت شود حتما ضوابط تعیین بلیت را می‌پذیرد و برای سالن کف و سقف متعادل قیمت بلیت می‌گذارد.
تماشاگری که سالن را پر می‌کند
سالن‌های تماشاخانه شهرزاد در میان دیگر تماشاخانه‌ها گران‌ترین نمایش‌ها را روی صحنه می‌برند. کف برخی از نمایش‌های این سالن 40تومان است، اما نمایش‌هایی نیز با بلیت 250هزار تومانی دارد. متوسط برخی از اجراها نیز میان 60 تا 70تومان است. یکی از نمایش‌ها «ترانه‌های شرقی» است که با بازی رحیم نوروزی، امیرعلی دانایی و شبنم قلی‌خانی اجرا می‌شود. در این کنسرت‌نمایش حجت اشرف‌زاده می‌خواند. قیمت بلیت این نمایش 100 تا 250هزار تومان تعیین شده است. از دیگر نمایش‌ها «او و دوستانش » است؛ یک نمایش کارگروهی که قیمت بلیت آن 80 تا 120هزار تومان تخمین زده شده است. «بک تو بلک» که اجرایش را از دوم دی‌ماه شروع کرده و تا پایان سال ادامه دارد با بلیت 70 تا 150هزارتومانی اجرا می‌شود.
از دیگر تماشاخانه‌هایی که کف فروش بلیتشان 6رقمی شده، تالار حافظ است؛ نمایش «فلزات چکش‌خوار» به کارگردانی آرش سنجابی و تهیه‌کنندگی پرویز پرستویی با بازی مرتضی عقیلی با قیمت بلیت 100هزار تومان اجرا می‌شود.
ناچاریم گران کنیم
برخی از مدیران معتقدند در گرانی بلیت‌ها نقشی ندارند و گاهی هم سالن‌ها به‌خاطر مشکلات اقتصادی که دارند، به ناچار درصدد افزایش قیمت بلیت هستند. با شیوع کرونا و وضعیت نابسامانی که تماشاخانه‌های خصوصی پیدا کردند یکی از تماشاخانه‌ها ایرانشهر بود که در آستانه تعطیلی قرار گرفت؛ تماشاخانه‌ای که نه می‌توان گفت دولتی است و نه خصوصی، اما نمی‌توان از این موضوع گذشت که تئاترهای حرفه‌ای در 2سالن تماشاخانه اجرا می‌شوند. مجید رجبی‌معمار، مدیرعامل خانه هنرمندان بارها از وضعیت این مجموعه شکایت و عنوان کرده بود اگر حمایتی نباشد تماشاخانه ایرانشهر و خانه هنرمندان تعطیل می‌شوند. رجبی‌معمار درباره روند افزایشی دستمزدها و هزینه‌های جاری و انشعابات دولتی و هزینه‌های سنگین برق در تماشاخانه ایرانشهر نیز عنوان کرده: «سال۹۵ با توجه به حمایت‌هایی که صورت گرفت این امکان برایمان به‌وجود آمد تا ۲۰درصد حق‌السهم تماشاخانه را در راستای حمایت از تولید و اجرای گروه‌های نمایشی حذف کنیم، اما اکنون و با توجه به شرایط خاصی که پیش‌آمده برای تأمین هزینه‌ها و تلاش برای گذر از بحران مالی ناچار هستیم با وجود میل باطنی تغییراتی را در رویه‌های جاری ایجاد کنیم. ما پیش‌تر مبلغ ناچیزی تحت عنوان کف فروش دریافت می‌کردیم و اکنون با توجه به شرایط پیش‌آمده ناچار هستیم مبلغ کف فروش را به ۲میلیون تومان برای هر بار اجرا افزایش دهیم.» حالا این افزایش قیمت در سالن‌های ایرانشهر دیده می‌شود.
بلیت‌های 100هزار تومانی در ایرانشهر
در تماشاخانه ایرانشهر هم نمایش «بچه» به کارگردانی افسانه ماهیان با بازی فاطمه معتمدآریا، مهران نایل و شیوا فلاحی با بلیت 100هزار تومانی روی صحنه می‌رود. در همین تماشاخانه «توفان» مصطفی کوشکی هم با همین قیمت بلیت اجرا می‌شود.
منبع: همشهری
نویسنده: فهیمه پناه آذر
