پایگاه خبری تئاتر: دو‌شنبه ۹ اسفند درباره بعضی ممنوعیت‌های عجیب و غریب در تئاتر -کریوگرافی، طراحی حرکت، رقص معاصر و مدرن- و سوق پیدا کردن سالن‌های نمایش به تاریکی گزارشی منتشر کردیم. شرح وضعیت به وجود آمده، واکنش و همراهی هنرمندان و مدرسان شناخته شده تئاتر از جمله فرهاد مهندس‌پور و رضا کیانیان را به دنبال داشت.
حالا در فاصله دوازده روز بعد باید درباره خاموشی «جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران» بنویسیم. دست‌اندرکاران و علاقه‌مندان پیگیر هنرهای نمایشی مطلعند جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران که تا همین چند دوره قبل عنوان «بین‌المللی» را هم یدک می‌کشید، نه‌تنها بین دانشجویان که میان فارغ‌التحصیلان تئاتر نیز دنبال‌کنندگان و علاقه‌مندان بسیاری داشته و دارد. رویدادی که همواره در اردیبهشت ماه برگزار می‌شود و به ابتدای سال تئاتری شوروحال خاصی تزریق می‌کند. عملا می‌توان جشنواره تئاتر دانشگاهی را بهار تئاتر ایران توصیف کرد. نکته اینجاست که چیزی به آغاز فروردین و سال جدید باقی نمانده و تا این لحظه فراخوان برگزاری جشنواره منتشر نشده است. ظاهرا مسوولان وزارت علوم نیز اراده‌ای برای برگزاری رویداد مهمی در این سطح نشان نمی‌دهند. روندی که هر چهار سال یک‌بار به واسطه موج تغییر دولت‌ها تجربه می‌کنیم و تا کوه یخ آقایان آب شود، ما علاقه‌مندان تئاتر دانشگاهی باید در خشکسالی له‌له بزنیم.
در همین رابطه خبرهای ضدونقیض هم به‌گوش می‌رسد که دوباره می‌توان گفت هر چهار سال یک‌بار، یا بعضا هرساله شاهد تکرارش هستیم. «وزارت علوم چشم دیدن جشنواره تئاتر دانشگاهی را ندارد و می‌خواهد همه چیز برود روی هوا»! این نتیجه کوتاهی و بی‌توجهی مستقیم نهاد دانشگاه به رویداد هنری است که باید مثل جشنواره‌های دانشگاه‌های فنی و مهندسی مورد توجه باشد، ولی ظاهرا از آنجا که با علوم انسانی و خاصه مقوله «هنر» مواجه هستیم، به چشم بی‌هنران نمی‌آید.
رحمت امینی، کارگردان تئاتر و عضو هیات علمی دانشگاه تهران در پاسخ به این پرسش که جشنواره سال جدید چه سرنوشتی پیدا می‌کند، می‌گوید: «با توجه به شرایط پیش‌آمده من هم جواب خاصی برای این سوال ندارم ولی فکر می‌کنم جشنواره تئاتر دانشگاهی از آن دست رویدادهایی است که هرطور شده باید برگزار شود.» او تاکید می‌کند به سبب از دست رفتن زمان «نمی‌توانیم حتی جشنواره‌ای به کیفیت سال گذشته داشته باشیم» و پیشنهاد می‌دهد وزارت علوم پیش از پایان سال فراخوانی منتشر کند که پژوهشگران و هنرمندان بر اساسش خیلی سریع دست به کار شوند. این در حالی است که همچنان خبری از معرفی دبیر دوره آینده نیست و چراغ دبیرخانه یکی از مهم‌ترین رویدادهای تئاتری یا به تعبیری، مهم‌ترین رویداد تئاتری ایران همچنان خاموش است. «به نظرم باید دبیر جشنواره دست‌کم برای دو سال حکم بگیرد که در همین دوره برگزاری، فراخوان دوره آینده را با کیفیت بهتر و زمان‌بندی مناسب‌تر تدوین و منتشر کند.» عضو هیات علمی دانشگاه تهران تاکید می‌کند با توجه به اهمال صورت‌گرفته «دوره پیش‌رو به هر آنچه اثر پژوهشی و تئاتری در حال آماده‌سازی است» اختصاص یابد و مسوولان برای سال دوم فراخوان فکر شده‌تری ارایه دهند.
او البته پیشنهادهایی هم برای تغییرات شکلی مطرح می‌کند. از جمله اینکه «دبیرخانه دایمی شود و در طول سال مشغول کار باشد» و در همین ارتباط به دوره فعالیتش در دانشگاه سوره اشاره دارد. «آن زمان دبیرخانه ابتدا منطقه‌ای فعالیت می‌کرد و قدم به قدم نهایی و کشوری می‌شد. نه این‌طور مثل کپسول برگزار شود که هیچ کس نتواند به کیفیت ارایه خدمات و برگزاری بهتر فکر کند.» او بار دیگر تاکید می‌کند «هر دولتی که سر کار باشد تفاوت نمی‌کند، وقتی زمان مناسب از دست رفته باشد، کار هر برگزار‌کننده‌ای دشوار است.»
منبع: روزنامه اعتماد
نویسنده: بابک احمدی
