پایگاه خبری تئاتر: حسام رستمیان: این نمایش پرفورمنس، دربارهی سه رزمندهای است که درآغاز، راه جنگ را گم کرده و پس از بیآبی و ناتوانی، تا پای مرگ نیز رفته و با آن دست و پنجه کرده ، اما پس از چندی، توسط مرد رزمندهای بسیجی، پیدا و سیرابشده و نجات مییابند. آنان با تلاش و جستوجوی خود پس از آمادهشدن رزمایشی طاقتفرسا، در نبرد با دشمن و در عملیاتی جنگی ( فتحالمبین ) به پیروزی دست مییابند.
نویسندگان وکارگردانان این پرفورمنس تلاش کردند با استفاده از زبان بدن بازیگر و حرکات نمایشی آنان و نیز به وسیلهی موسیقی حماسی و نمایشی و نیز طراحی نورالبته بسیار بسیار محدود آمفیتئاتر فرهنگسرای فردوس و همچنین با استفاده از تصاویر و صداهای آرشیوی و مستند از جنگ ایران و عراق و بدون استفاده ازدیالوگ و با حداقل ابزار و وسایل صحنه و آکسسوار، اجرای نمایشی جذاب و تازهای را در عرصهی تئاتر جنگ فراهم آورند. پرهیز از کلیشههای اجرایی و نیز دوری جستن از فرمها و حرکات نمایشی تکراری و بهرهگیری از زبان بدن بازیگربه نفع اجرا و متن نمایشی آن، بهرهگیری از صداهای طبیعت و نیز افکتها و تصاویر واقعی از صحنهها و روزهای جنگ مثل آزادسازی و فتح خرمشهر، ویرانههای جنگ در شهرهای جنوبی، صدای ضبطشدهی شهدایی همچون شهید مهدی زینالدین، شهید همت، شهید مصطفی چمران، شهید مهدی باکری و... تلاشی از کارگردانان این اثر بوده که در زمان محدود وکم برای تولید این نمایش پرفورمنس به انجام رسیدهاست. بدون شک اگر کارگردانان این اثر از امکانات صحنهای بیشتر و حرفهای تری بهرهمند میشدند و نیز زمان تمرین کافیای در اختیارمی داشتند، پرفورمنس پرندهونینلبک با اجرایی بهترو قدرتمندتر به روی صحنه میرفت و کارگردانان جذابیتهای بصری صحنهای بیشتری رامیتوانستند خلقکنند. با این همه پرفورمنس پرنده ونیلبک با تصویرسازیهای گونهگون به وسیلهی موسیقی، نور، ویدئوپروجکشن، حرکات فرم ، افکت و صدا و همچنین حرکتبندیهای متنوع بازیگران توسط دو کارگردان آن، میزانسنی نمایشی از جنگ را پیش روی مخاطب خود قرارداد که در نوع خود، کوششی قابل تقدیر و تأمل در این عرصه( نمایش و پرفورمنس جنگ) محسوب میشود که پیش از این سبقه و سابقهی بسیار کمی داشتهاست.
یکی از ویژگیهای این پرفورمنس، بهریگیری از نمادها و نشانههایی همچون صدای قناری و گنجشک، پرواز پرنده، سربندهای سرخ ، سایهها و ... است که در فضاسازی و تصویرسازیهای نمایشی و ایجاز در صحنهپردازی، موثر بودهاست. به عنوان مثال دریکی از صحنهها - صحنهی نهم - به وسیلهی بدن بازیگر و طراحی نور از روی کف و از گوشهی صحنه و با حرکات طنابهای کشی ، تصویر جذاب و تاثیرگذاری از تلاش سربازان ایرانی در جنگ را به کمک موسیقی همآهنگ با صحنه شاهد بودیم.
به هر حال پرفورمنس پرندهونینلبک ، کوششی خلاقانه از گروه تئاتر سپنتا بود که با حداقل امکانات صحنهای، نمایش تازهای از روزهای جنگ را با تصویرسازیها و صحنهپردازیهای موجز ، در فرهنگسرای فردوس ارائهدادهبود.
نویسنده: حسام رستمیان