چارسو پرس: این کارگردان سینما می گفت: بعد از ده سال فیلم سازی به خودم اجازه دادم که در دکوپاژ دقیقم هم اگر نکته ای هست و اگر سر صحنه چیزی به نظرم امد، اعمال کنم و خودم را به انچه نوشتم، وابسته نکنم.
وی یادآور شد: در یکی از فستیوال های تهران با جوزف لوزی سر میز شام نشسته بودم. از او پرسیدم چقدر به سناریوی آهنین تان وابسته هستید؟ و او عین حرف من را زد. در آغاز کار نه! ولی بعد چند سال، سر صحنه تصمیماتی جدید هم گرفتم.
کارگردان "عروس آتش " یادآور شد: بعد از این صحبت، جراتم زیاد شد و این بود که باعث شد که یک فیلم نامه بدون فیلم نامه نوشتم و "در کوچه های عاشقی" را ساختم.
در بخشی از این مصاحبه که موزه سینما در سالروز درگذشت خسرو سینایی مننتشر کرده است،جواد طوسی از خسرو سینایی درباره پیشرفت سینمای ایران در بعد از انقلاب پرسید. که او پاسخ داد: بله پیشرفت کرده است. اینکه این پیشرفت به چه دلیل است، جای بررسی دارد؛ اینکه دولت یا افراد یا اصولا فشار بوده که احساس می شد برای بیان خودش باید راه های را پیدا کرد، این موضوعات جای بررسی دارد اما قطعا در سینمای بعد انقلاب فیلم های خوبی ساخته شده است.
زنده‌یاد خسرو سینایی که بجز آثار شاخص، تجربه‌های ناکام و تلخی را در زمان حیاتش در سینما تجربه کرده بود، به نقش تاریخی افراد در تاریخ اعتقاد داشت و می‌گفت: تاریخ ما یا گم شده یا تحریف، یا با غرض دورانی را می‌کوبیم یا با شعار، دوران دیگری را بزرگ می‌کنیم، در حالی که هر نوع فعالیت باید با حُسن نیت مورد توجه قرار بگیرد ولی با این حال به عنوان فیلمسازی با ۴۵ سال تجربه کار مداوم عملی به نسل جوان فیلمساز توصیه می‌کنم، «گر مرد رهی غرقه به خون باید رفت...».
زنده‌یاد خسرو سینایی متولد ۲۹ دی‌ماه ۱۳۱۹ بود که مرداد ماه سال ۹۹ از دنیا رفت؛ فیلمسازی که نه تنها در سینما بلکه در معماری و موسیقی و ادبیات دستی بر آتش داشت و هیچ کدام از این وجه‌هنری‌اش به اندازه فعالیتش در سینما مورد توجه نبود.
خسرو سینایی در سن ۸۰ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا و عفونت ریه درگذشت.
خسرو سینایی، مستند ساز و کارگردان سینما، فیلسازی خود را از سال ۱۳۴۶ آغاز کرد.
او سال ۶۲ مستند «مرثیه گمشده» با روایت مهاجرت هزاران لهستانی به ایران را ساخت که جایزه‌ای از رییس جمهور کشور لهستان هم گرفت. یکی از مطرح ترین فیلم‌های سینمایی این کارگردان «عروس آتش» بود که ساال ۷۸ ساخته شد و سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را در جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
یکی از آخرین مستندهای خسرو سینایی «جزیره رنگین» بود که سال ۹۳ با محوریت جزیره هرمز و خاک‌های رنگی این منطقه ساخته شد. او این فیلم را یک اثر توریستی نمی‌دانست بلکه معتقد بود این فیلم یک پیشنهاد است که می‌تواند تلنگرهای ظریفی به اذهان بزند تا بدانیم مملکت زیبایی داریم و خوب است آن را بشناسیم تا همه چیز فقط در تهران متمرکز نباشد.
کویر خون، مثل یک قصه، گفت‌وگو با سایه و هیولای درون از دیگر آثار این فیلمساز هستند.
