چارسو پرس: هفته گذشته نام ابراهیم حاتمی‌کیا بعد از یک دوره طولانی، دوباره در صدر خبرها قرار گرفت و رقم بودجه سریالش او را در کانون توجه قرار داد. آنقدر برآورد هزینه سریال بالا بود که حتی اگر نمی‌خواستیم، نمی‌توانستیم به رقم آن توجه نکنیم. آن‌هم درست در اوج زمانی که نرخ دلار در بازار هر لحظه رکورد می‌زند و مردم از افزایش فشار مالی، تورم و گرانی افسارگسیخته تنگ آمده‌اند، رقم بودجه حاتمی‌کیا در فضای مجازی دست به دست می‌شد. به اینها اضافه کنید بیکاری اهالی سینما و رکود تولید فیلم را که اختصاص این رقم بودجه به حاتمی‌کیا بیشتر از اینکه از تولید ملی حکایت داشته باشد، از یک تبعیض و تفاوت خبر می‌داد. بی‌راه نیست اگر بگوییم همچون مشکلات متعدد کشور، بودجه سریال حاتمی‌کیا خود بحران جدیدی بود بر دیگر بحران‌ها.
رسانه‌ها در هفته گذشته از زوایای متعدد به چگونگی ساخته شدن این سریال نگاه داشتند، فارغ از تمام نکات و حواشی مطرح‌شده اساسا طرح رقم بودجه 10 هزار میلیارد تومان برای سریال حضرت موسی درست نیست، این سریال که بعد از فرج‌الله سلحشور قرار بود توسط جمال شورجه ساخته شود، طبق روایت‌هایی که در رسانه‌ها مطرح است، در سال 96 بودجه 250 میلیارد تومانی برای آن برآورد شده بود. حالا با در نظر گرفتن تورم روبه رشد و افزایش هزینه ساخت سریال، بعد از 5 سال به صورت منطقی پنج برابر رقم بودجه 250 میلیارد تومانی به یکهزار و 250 میلیارد تومان رسیده باشد.
البته طبق گفته محمدرضا میرتاج‌الدینی، نایب‌رییس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی قرار است این رقم دوهزار میلیارد تومان در سال باشد اما یک منبع آگاه و مطلع به «اعتماد» گفته «بسیاری از امکانات برای ساخت این سریال رایگان در اختیار ابراهیم حاتمی‌کیا قرار می‌گیرد». حال پرسش این است که با توجه به رشد تکنولوژی که اساسا شرایط ساخت این سریال را برای حاتمی‌کیا در بیشتر بخش‌ها تسهیل می‌کند، این میزان بودجه چرا باید به ساخت این سریال اختصاص داده شود؟
بیایید، بگوییم با رشد نرخ تورم، برآورد بودجه سریال «موسی(ع)» هزار یا دو هزارمیلیارد تومان است. ما به شما می‌گوییم این رقم در شرایط فعلی با چند استدلال منطقی نباید برای این مجموعه خرج و این سریال نباید ساخته شود که ما به صورت اجمالی به آن اشاره می‌کنیم.
از بحث فیلمنامه شروع کنیم؛ با این پرسش که حاتمی‌کیا زندگی حضرت موسی را چگونه قرار است به قصه تبدیل کند؟ آن‌هم موضوعی که به خاطر سوءتفاهم‌‌های موجود بین پیروان ادیانی چون اسلام و یهودیت وجود دارد! اگرچه پرداختن به زندگی و زمانه پیامبر اولو‌العزمی چون موسی به خودی خودی اهمیت دارد و می‌تواند از جهات مختلفی جذابیت هم داشته باشد اما ذیل این نکته پرسش‌هایی هم مطرح است. اینکه حاتمی‌کیا قرار است چه دیدگاهی در فیلمنامه داشته باشد که بتواند جهانشمول باشد و به جانبداری‌های فرقه‌ای و مذهبی متهم نشود؟ پاسخ به این پرسش از آن رو اهمیت دارد که می‌دانیم پروژه‌ای به بزرگی بودجه هزار میلیارد تومان، قرار نیست فقط منحصر به مخاطبان ایرانی باشد. موضوع حساس دیگری که وجود دارد این است که دیدگاه‌ها به دین یهود در دنیا یک‌دست نیست و حتی بین خود یهودیان - خصوصا با در نظر گرفتن دیدگاه‌های صهیونیستی- روایت‌های متفاوتی از دین یهود وجود دارد.
حاتمی‌کیا قرار است چه روایتی از «سریال موسی» داشته باشد که جامع و دربرگیرنده نظرات باشد و قصه را به ضد خودش تبدیل نکند. نکته دیگر اینکه اساسا حاتمی‌کیا برای ساخت مجموعه تلویزیونی موسی(ع) چه دورخیزی در نظر گرفته است؟ آیا قرار است این مجموعه در سطح جهان دیده شود؟ با کدام استراتژی و برنامه‌ریزی؟ به اینها اضافه کنیم موضوع تحریم ایران را و بپرسیم کدام کشور‌های جهان حاضر به نمایش فیلم حاتمی‌کیا می‌شوند؟
همان‌طورکه دیگر رسانه‌ها هم مطرح کردند، آیا قرار است تجربه شکست‌خورده «محمد رسول‌الله» مجیدی را دوباره تکرار کنیم؟ آیا این همان‌جایی نیست که باید تجربه شکست گذشته را به کار ببندیم. آیا به این فکر شده که این سریال قرار است دست‌کم شش سال دیگر از تلویزیون پخش شود، آیا به سرنوشت این پروژه بزرگ و زمان پخش سریال فکر کرده‌ایم؟
وقتی به دو راس سازنده این سریال نگاه می‌کنیم، یکی محمود رضوی و دیگری ابراهیم حاتمی‌کیا، می‌بینیم که از قضا هیچ‌کدام آنها تجربه ساخت سریال تاریخی را آن‌هم در ابعادی تا این اندازه بزرگ و گسترده ندارند؛ آن‌طور که مثلا کارگردانی چون داود میرباقری را در مقام سازنده آثار تاریخی برای تلویزیون می‌شناسیم.
وقتی به پیشینه میرباقری نگاه می‌کنیم، می‌بینیم او آثار موفقی در ژانر تاریخی دارد و با هر میزان بودجه‌ای که داشته، کارهای قابل‌قبولی کرده. چه تضمینی وجود دارد که بودجه کلان سریال موسی به پای اعتماد موجود به حاتمی‌کیا و رضوی هدر نشود؟
و نکته آخر اینکه در بحران اقتصادی کنونی کشور که دامن‌گیر حوزه‌های مختلف از دارو و درمان تا ساده‌ترین اقلام مصرفی مردم است، آیا بودجه بیش از هزار میلیاردی باید به سریالی اختصاص داده شود که معلوم نیست دیده می‌شود یا خیر؟
///.
منبع: روزنامه اعتماد
نویسنده: تینا جلالی
