چارسو پرس: وقتی برای گفت‌وگو با سارا حاتمی با او تماس می‌گیریم، کسی که تلفن را پاسخ می‌دهد مادرش است که می‌گوید او در مدرسه است و هیچ چیز بیشتر از این نمی‌تواند نشان دهد که او چه مسیر طولانی را برای تجربه‌های مختلف پیش رو دارد. با او در باره جایزه‌اش و تجربه بازی در کت چرمی ساخته «حسین میرزامحمدی» صحبت کردیم:
خیلی زود و در سن پایین این جایزه را گرفتید. چه نظری دارید؟
زمانی که برای این کار قرارداد بستم اصلا نمی‌دانستم در جشنواره شرکت می‌کند. چیزی که برایم مهم بود، شخصیتی بود که نقشش را بازی می‌کردم و خیلی دوستش داشتم. همانطور که آقای میرزامحمدی هم در نشست گفت، ۱۴۰ نفر برای این نقش تست دادند که من توانستم نقش را بگیرم و تمام تلاشم را کردم که بتوانم آن را به بهترین شکل بازی کنم. چون از همان اول علاقه شدیدی به این نقش داشتم.
در باره نقش صحبت می‌کنید؟ چه ویژگی‌هایی دارد؟
بخشی از این شخصیت این است که درگیر اعتیاد است. او نوجوانی است که تازه مصرف مواد مخدر را شروع کرده است. علاقه‌ام به این نقش باعث شد آن را زندگی کنم و حتی الان دلتنگ او هستم. عادت کرده بودم که ثریا را زندگی کنم. خیلی هم غیرمنتظره بود که در اولین تجربه سینمایی بتوانم این جایزه را دریافت کنم. ولی فکر می‌کنم دلیلش علاقه‌ام به این نقش و انرژی بود که برای آن گذاشتم.
فکر می‌کنید گرفتن جایزه روی آینده کاری‌تان تأثیر دارد؟
من خیلی تازه وارد هستم. این کار دومین تجربه تصویری و اولین تجربه سینمایی‌ام بوده است. هنوز اطلاعات زیادی از فضای سینما ندارم که بتوانم پیش‌بینی کنم چه اتفاقی برایم می‌افتد.
سارا حاتمی
از پیوستن به فیلم بگویید. چطور به فیلم معرفی شدید و تست دادید؟
از طرف دفتر با من تماس گرفته شد که برای این کار تست بدهم. تا چند روز قبل از شروع فیلمبرداری هم نمی‌دانستم قرار است این نقش را بازی کنم. یعنی تا قبل از فیلمبرداری به دفتر می‌رفتیم و تمرین می‌کردیم و فیلمنامه را دورخوانی می‌کردیم، ولی نقش مشخص نبود و نمی‌دانستم این نقش مال من است. چند روز قبل از فیلمبرداری از این قضیه خبردار شدم. اما در تمام مدتی که حتی قرارداد نبسته بودم، انقدر این شخصیت را دوست داشتم که روی آن کار کرده بودم. حتی به کمپ‌های ترک اعتیاد رفتم و با آدم‌هایی که درگیر اعتیاد هستند، صحبت کردم و از نزدیک دیدمشان. چون واقعا این نقش را می‌خواستم.
تجربه زخم کاری هم حتما در این پروسه کمکتان کرده است؟
بله. من سر سریال زخم کاری خیلی چیزها یاد گرفتم و قطعا در این کار بی تأثیر نبود.
از این که بخشی از آن شخصیتی که در زخم کاری بازی کرده بودید، این جا تکرار شود، نمی‌ترسیدید؟
شخصیت مائده در زخم کاری کاملا در تضاد با ثریای کت چرمی است. از نظر طبقه اجتماعی، نوع رفتار و حتی از نظر ظاهر دو شخصیت به شدت در تضاد با هم هستند. به همین علت با این موضوع درگیر نبودم.
بزرگترین چالش برای این نقش چه بود؟
بزرگترین مسئله این بود که زندگی ثریا با من و بسیاری دیگر از آدم‌ها به شدت فاصله دارد. زندگی پرچالشی دارد و در اصل بزرگترین چالش من برای این نقش این بود که چالش‌های بزرگ زندگی این آدم عادت‌های روزانه‌اش بود. یعنی همانقدر که غذا خوردن برای من عادی است، این اتفاقات وحشتناک که برای ثریا رخ می‌دهد، برایش عادی است. مسائلی که او در این سن با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، ۹۹ درصد آدم‌ها تا آخر عمرشان حتی یک بار هم تجربه‌اش نمی‌کنند. ثریا در این سن طوری با این اتفاقات برخورد می‌کند انگار مثلا آب و غذا می‌خورد. همینقدر برایش عادی است. نیازهایی که او در زندگی‌اش دارد نیازهایی است که برای من عجیب است. اما ارتباط‌هایی که با این شکل آدم‌ها برقرار کردم به من در رسیدن به این نقش کمک کرد. من در یک دوره ارتباطم را با تمام دوستانم قطع کرده بودم، حتی شکل ارتباطم با خانواده‌ام عوض شده بود. اصلا از عادت‌های روزانه‌ام جدا شده بودم تا بتوانم به ثریا نزدیک شوم.
اولین باری بوده که خودتان را روی پرده می‌دیدید. چه حسی داشتید؟
من فیلم ار روز نشست خبری‌اش در جشنواره دیدم. وقتی خودم را روی پرده سینما دیدم، گریه‌ام گرفته بود و هول کرده بودم. خیلی احساساتی شده بودم.
برای آینده چه برنامه ای دارید؟ پیشنهادی داشته‌اید؟
من از بچگی به این کار علاقه داشتم و اصلا یکی از آرزوهای من است. الان احساس می‌کنم مسئولیتی روی دوشم دارم و سعی می‌کنم یاد بگیرم و پیشرفت کنم. چون فکر می‌کنم تا آخر هرچقدر هم که کار کنم باز چیزی وجود دارد که بلد نیستم. راه زیادی برای یاد گرفتن دارم و اصلا برنامه‌ام همین یادگیری است. چند پیشنهاد کار هم دارم که هنوز تصمیم قطعی در باره آنها نگرفته‌ام.
منبع: همشهری آنلاین
