چارسو پرس: هنر آنلاین: ماهی عظیمی نویسنده و کارگردان نمایش "کان را که خبر شد خبری باز نیامد" در رابطه با روند شکل‌گیری این اثر نمایشی گفت: من از حدود دو سال قبل نگارش این نمایشنامه را بر مبنای پژوهش‌هایی که درباره نزدیکی فاصله بین تماشاگر و بازیگر انجام داده بودم، آغاز کردم. روند تمرین‌هایمان هم بر حسب همان پژوهش و بر اساس وجود حقیقت در لایه‌های مختلف نمایش بوده است.
وی ادامه داد: برای این نمایش از نابازیگری استفاده کردیم که تجربه زندان داشته است؛ به این ترتیب او به همراه همسر خود و یک سری دیگر از کسانی که به دلیل داشتن اسم زندانی تمایلی به ذکر نام‌شان در این نمایش نبود اما خودشان این فضا را دوست داشتند، با ما همکاری می‌کنند اما حمید معظمی و هما تنها، عضو ثابت بازیگران ما هستند.
او هدف خود از اجرای این نمایش را توجه به خانواده زندانیان عنوان کرد و توضیح داد: حال به هر دلیلی اگر فرد وارد زندان شود، هدف ما این است که به این سوی دیوار بپردازیم و جدا از توجه به اینکه آیا واقعا جرمی توسط فرد زندانی شکل گرفته است یا خیر، خانواده زندانی را مد نظر قرار دهیم.
عظیمی در خصوص خط داستانی این اثر نمایشی نیز بیان داشت: داستان این نمایش درباره هشت زندانی است که به جرم قتل عمد دستگیر شده‌اند و در زندان در انتظار حکم‌شان هستند و البته حکم اعدام هم برایشان محرز است. این زندانیان در اولین و آخرین ملاقاتی که با خانواده‌های خود دارند به دلیل جرمی که در زندان مرتکب شده‌اند تصمیم می‌گیرند که با وکیل بند خود تسویه حساب کنند و روز ملاقات‌شان در واقع روز تسویه حسابشان با وکیل بند می‌شود و...
این کارگردان با اشاره به شیوه اجرایی نمایش، خاطرنشان کرد: بر اساس شیوه اجرای نمایش با توجه به فضای زندان، بازیگر فقط هدفی را دنبال می‌کند که شخصیت نمایش در آن فضا نیازمند آن است، بر این اساس به هریک از بازیگران تنها به میزان داستانی که برای آن شخصیت اتفاق افتاده بود متنی داده می‌شود و بازیگران راجع به کل متن اطلاعی ندارند، در نتیجه هر یک از اعضا از زاویه دید شخصیت به ماجرای نمایش نگاه می‌کنند و همین مسئله در اجرا باعث به وجود آمدن یک نوع ناآگاهی کلی می‌شود که هر یک از شخصیت‌ها خود را در یک اتفاق می‌بیند و جدا از چارچوبی که از آن اطلاع دارد، هر شب منتظر رقم خوردن یک اتفاق جدید در صحنه نمایش هستند تا در آن صحنه عکس‌العمل نشان دهد.
او همچینین یادآورشد: یک عده از بازیگران این نمایش نیز در بین تماشاگران حضور دارند که تا آخر نمایش تماشاگر متوجه آن نمی‌شود. در نتیجه وجود ناآگاهی و اتفاق صحنه در فضا باعث می‌شود هر شب اجرا با اجرای شب قبل متفاوت باشد.
عظیمی دلیل ضرورت وجود حقیقت در تمام لایه‌های نمایش برای انتقال یک اتفاق اجتماعی را مهم‌ترین دلیل انتخاب باغ موزه قصر برای اجرای این نمایش عنوان کرد و افزود: تمام تلاش ما این بوده است که ملاقات را کاملا به حقیقت نزدیک کنیم و نمایش خود را با توجه به شرایطی که یک ملاقاتی برای زندانی خود دارد تداعی و آن حس را به تماشاچی عادی خود منتقل کنیم.
او در پایان تاکید کرد: یکی از قسمت‌های مهم کار ما در اجرای این نمایش حضور خانواده‌های زندانیان در کنار تماشاچی عادی است، به بیانی؛ خانواده‌ای که دارای یک فرد زندانی است و یا اینکه قبلا چنین تجربه‌ای را داشته‌اند در کنار تماشاگری که تاکنون این تجربه را نداشته است روی یک نیمکت می‌نشیند و یک اتفاق را تجربه می‌کند تا آن دیوار بلندی که بین این دو نوع خانواده در یک جامعه فاصله ایجاد کرده است در یک تجربه مشترک تاحدی از بین برود اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که با وجود رایگان بودن حضور خانواده افراد زندانی در این نمایش و با وجود پیگری من از انجمن‌های مختلف که از خانواده سازمان زندان‌ها حمایت می‌کنند، برای حضور خانواده‌های زندانیان در نمایش ما همکاری درخوری صورت نگرفته است در صورتی که اگر خانواده زندانیان در چنین فضایی در کنار کسانی که این تجربه را نداشته‌اند قرار بگیرند دیواری که بین آن‌ها به وجود آمده است با این اتفاق شکسته می‌شود.
نمایش "کان را که خبر شد خبری باز نیامد" به نویسندگی و کارگردانی ماهی عظیمی از ۲۰ دی‌ماه تا ۲۲ بهمن ماه ۱۳۹۳ هر شب ساعت ۱۸ به جز شنبه‌ها در محل باغ موزه قصر اجرا می‌شود.
