کوروش نریمانی: فضای مجازی فردیت هنرمند را گرفت

وی ادامه داد: این امر دلایل متعددی دارد که من عمده ترین دلیلش را همین فضای مجازی می دانم که علاوه بر اینکه همه دانشجویان را به افرادی به اصطلاح همه چیز دان تبدیل کرده، متریال مجانی در اختیارشان نیز قرار داده است. ضربه ای که فضای مجازی به جوانان ما داده این است که این متریال مجانی را در اختیار همه قرار می دهد. به این ترتیب فردیت را از نمایشنامه نویس می گیرد و نمایشنامه نویس ما دیگر سوژه هایش را از دل این فضای مجازی پیدا می کند در حالی که در گذشته اصلا به این شکل نبود و منِ نمایشنامه نویس در تنهایی خود سوژه ای را پیدا می کردم و بعد از آن با بازیگرانم آن را به اشتراک می گذاشتم.

کارگردان نمایش «دن کامیلو» یادآور شد: اما متاسفانه این روزها اولین سوژه و مطلب جالبی که به دست جوانان ما می رسد به سرعت در فضای مجازی پخش شده و همه از آن خبردار می شوند. به همین علت این سوژه تازگی خودش را از دست می دهد. از طرفی چون نسل جوان به این فضا خو کرده به نخواندن و ندیدن نیز عادت کرده است. بنابراین ایده هایش را مستقیما از دل اتفاقات جامعه بیرون نمی کشد.

این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه این ویژگی ها مختص همه جوانان نیست ادامه داد: با وجود اینکه ویژگی هایی که به آن اشاره کردم مختص همه نسل جوان نیست اما بسیاری از آنها به این نکات عادت کرده اند. با توجه به مواردی که عنوان کردم دیگر شاهد طراوت و تازگی در آثار نسل جوان نیستیم چون آنها به دنبال موضوعات جدید نمی روند و در آثارشان شیوه پردازی مضامین لنگ می زنند.

نریمانی تصریح کرد: نمایش های نسل جوان معمولا ناقص هستند. مخاطب در بسیاری موارد تصاویر زیبا و جذابی می بیند اما موضوع و مضامین انتخاب شده اکثرا خودشان را دور می زنند.

وی درباره مسئله آموزش در دانشگاه ها عنوان کرد: معتقدم آموزش کارگاهی زیر نظر افراد متخصصی که به عنوان نمونه تخصص شان نوشتن و یا کارگردانی است و این مسئله را هم اثبات کرده اند مثمر ثمر خواهد بود. یکی از مواردی که می تواند به سطح آگاهی ما از یک اجرا کمک کند مسئله مخاطب است که متاسفانه از دید برخی نادیده گرفته شده است و مخاطب گریزی برای عده ای به هنر تبدیل شده است.

کارگردان نمایش «جن گیر» متذکر شد: در حالی که این مسئله کاملا برعکس است و این موضوع را افرادی باب کردند که نتوانستند به وسیله آثارشان مخاطب را جذب کنند. به همین علت در مقابل مخاطب موضع منفعلانه و تدافعی گرفتند.

نریمانی در پایان صحبت هایش بیان کرد: این دوستان معتقدند نمایشی که مخاطبش زیاد باشد لزوما کار خوبی نیست. این مسئله درست است اما نمایشی هم که مخاطب نداشته باشد لزوما اثر خوبی نیست اما باید گفت که یک نمایش خوب می تواند مخاطب را به خودش جذب کند.