برای اینکه متوجه شوید اغلب کمدی‌های امسال چقدر محصولات بی‌کیفیت و نازلی هستند، نیاز نیست متخصص درام یا زیبایی‌شناسی باشید. تماشای چند دقیقه از هر کدام این فیلم‌ها شما را فورا به این نتیجه می‌رساند که با چه فیلم سطحی و سستی مواجه‌اید. اما پس چرا سینماروها تماشاگران این فیلم‌ها هستند؟
احتمالا در هیچ سالی که سینمای ایران مثل امسال گیشه پرفروشی داشته، بازار نقد و تحلیل و تفسیر این‌قدر کساد و بی‌برکت نبوده. رونق با زبان شمرده، به عدد و رقم حرف می‌زند؛ راه را بر تحلیل که از کیفیت و تناسب می‌گوید می‌بندد. حالا که نقد و تحلیل خریداری ندارد، بنا را گذاشتیم بر اینکه ببینیم سینماروهایی که تماشاگر فیلم‌ها هستند چه نظری دارند.
در اینجا برخی نظرات سینماروها را درباره «هاوایی» که داستان بوکسوری است که به قصد پیشرفت تن به مهاجرت و پناهندگی می دهد، اما از جایی به بعد می فهمد از پیشرفت خبری نیست و مورد سوءاستفاده قرار گرفته، گرد آوردیم تا ببینیم یکی از پرفروش های امسال چقدر نزد مخاطب عام مقبول افتاده است. هدف از آوردن نظر تماشاگران این است که ببینیم دقیقا چه چیزی در فیلم چشم‌شان را گرفته و آنها را به تماشا ترغیب کرده است.
همشهری آنلاین نوشت- فقط باید یادآوری کنیم که غلط‌های املایی و علایم نگارشی نظراتی را که از وبسایت «سینماتیکت» گرد آورده ایم، برای انتشار اصلاح کرده‌ایم.
* اصلا ارزش دیدن نداره. خیلی فیلم معمولی هستش در مقایسه با فسیل و هتل.
* خیلی عالی بود. هاوایی و فسیل و ویلای ساحلی بهترین فیلم ها بودن.
* تا الان انقد با دودلی بلیط نگرفته بودم ولی باحال بود و خنده میگرفت. پیشنهاد میشه.
* بدترین فیلم کمدی که تو عمرم دیدم.
* بسیار فیلم فوق‌العاده ای بود، به خصوص بازی امیر جعفری و امین حیایی. مناظر زیبای هاوایی هم بسیار زیبا است در فیلم. واقعا عالی بود از همه نظر.
* خیلی چرت بود و ارزش وقت و پول ندارد. متاسفم برای کارگردانش.
* در کل فیلم خوبی خوبی بود. ارزش نگاه کردن داشت اونم با حضور این دوتا بازیگر فوق العاده.
* خوب بود، نه خفن. انتظار کمدی نداشته باشید. فیلم معمولی بود.
* ژانرش طنز بود، ولی اصلا آنچنان خنده دار نبود و خنده نمی‌گرفت از مخاطب، اما فیلم فسیل از مخاطب قهقهه دریافت میکرد، اما این فیلم شاید تک‌خنده های ساده و کم میگرفت از مخاطب.
* هیجان فیلم در واقع واسه زیبایی صحنه ها تو آسیای شرقی هست. به نظر من بازیگرا ضعیف بود همین‌طور فیلمنامه.
* موضوع خاصی نداره ولی واسه بازیگراش ارزش دیدن داره.
* خیلی بد بود. من که خوابم گرفت وسطاش. حیف وقت که بذاری پای این فیلم.
* امین حیایی مثل همیشه عالی بود.
* اگر حتی یک مقدار برای وقت خودتون ارزش قائل هستید نرید چون هم وقتتون و هم پولتون به هدر میره ۸۳ دقیقه کلا دو تا تیکه خنده دار اون هم نصفه و نیمه داشت.
* ارزش دیدن داره واقعا ازش نگذرین. امین و امیر ترکیب خیلی خوبی بودن.
* توهین به مخاطب بود نصف مردم وسط فیلم رفتن.
* عالی بود. خیلی قشنگ بود، مخصوصا امیر جعفری.
* بدترین فیلم تاریخ سینمای ایران.
* به نظرم قشنگ بود حتما که قرار نیست از خنده غش کنه آدم.
* با اختلاف بدترین فیلم تاریخ سینمای ایران. حیف پول و وقتی که گذاشتیم. اصلاً کمدی نبود و هیچ سکانس خنده داری نداشت. فیلمنامه بد، کارگردانی بدتر. خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی بد بود.
* والا اونقدرا که میگفتن بد نبود. من خوشم اومد. موزیکاشم قشنگ بود. داستان هم متوسط. واسه یه بار دیدن خوبه.
* خیلی معمولی و کمی حوصله‌سربر و بی محتوا.
از این نظرات می‌توان چند نتیجه گرفت که ۳ مورد برجسته‌تر از سایر نتایج مفروض است:
۱. برای کمدی‌ها بازیگر چهره تماشاگر می‌آورد. همین که چهره‌ای آشنا که تماشاگر سابقه ذهنی خوشایندی از او دارد در فیلم باشد، بخشی از فروش گیشه تضمین شده. از همینجا می‌شود فهمید چرا دستمزد برخی بازیگران این‌طور بی‌حساب و کتاب بالا رفته. بازیگری که چند فیلم پرفروش دارد مثل برند تجاری موفقی است که با هر بسته‌بندی‌ای می‌تواند مشتری جلب کند.
۲. تماشاگران کمدی‌ها کم‌کم دارد حوصله‌شان از داستان‌های بی‌سروته سر می‌رود. دیگر صرف اینکه یک صحنه موزیکال باشد و بازیگر وسط صحنه ریزریز هنرنمایی کند و شلنگ تخته بیندازد، کافی نیست. کمی داستان لازم است، کمی انسجام، کمی جدی گرفتن مخاطب. خیلی هم نه، فقط کمی.
۳. حتی در غیاب داستان و انسجام، اگر کمدی‌ای بتواند تماشاگرش را با شکلک بازیگر یا طراحی موقعیتی کمیک بخنداند، تماشاگر راضی است. اینکه همه‌چیز به چهار تا آهنگ مجاز یا غیرمجاز و قر و قمیش تکراری بازیگر واگذار شده، کار را خراب کرده. کمدی‌سازان گرامی، اگر داستانی در کار نیست، حداقل خوشمزگی را با لوس‌بازی هم‌معنی فرض نکنید.
در اینجا برخی نظرات سینماروها را درباره «هاوایی» که داستان بوکسوری است که به قصد پیشرفت تن به مهاجرت و پناهندگی می دهد، اما از جایی به بعد می فهمد از پیشرفت خبری نیست و مورد سوءاستفاده قرار گرفته، گرد آوردیم تا ببینیم یکی از پرفروش های امسال چقدر نزد مخاطب عام مقبول افتاده است. هدف از آوردن نظر تماشاگران این است که ببینیم دقیقا چه چیزی در فیلم چشم‌شان را گرفته و آنها را به تماشا ترغیب کرده است.
همشهری آنلاین نوشت- فقط باید یادآوری کنیم که غلط‌های املایی و علایم نگارشی نظراتی را که از وبسایت «سینماتیکت» گرد آورده ایم، برای انتشار اصلاح کرده‌ایم.
* اصلا ارزش دیدن نداره. خیلی فیلم معمولی هستش در مقایسه با فسیل و هتل.
* خیلی عالی بود. هاوایی و فسیل و ویلای ساحلی بهترین فیلم ها بودن.
* تا الان انقد با دودلی بلیط نگرفته بودم ولی باحال بود و خنده میگرفت. پیشنهاد میشه.
* بدترین فیلم کمدی که تو عمرم دیدم.
* بسیار فیلم فوق‌العاده ای بود، به خصوص بازی امیر جعفری و امین حیایی. مناظر زیبای هاوایی هم بسیار زیبا است در فیلم. واقعا عالی بود از همه نظر.
* خیلی چرت بود و ارزش وقت و پول ندارد. متاسفم برای کارگردانش.
* در کل فیلم خوبی خوبی بود. ارزش نگاه کردن داشت اونم با حضور این دوتا بازیگر فوق العاده.
* خوب بود، نه خفن. انتظار کمدی نداشته باشید. فیلم معمولی بود.
* ژانرش طنز بود، ولی اصلا آنچنان خنده دار نبود و خنده نمی‌گرفت از مخاطب، اما فیلم فسیل از مخاطب قهقهه دریافت میکرد، اما این فیلم شاید تک‌خنده های ساده و کم میگرفت از مخاطب.
* هیجان فیلم در واقع واسه زیبایی صحنه ها تو آسیای شرقی هست. به نظر من بازیگرا ضعیف بود همین‌طور فیلمنامه.
* موضوع خاصی نداره ولی واسه بازیگراش ارزش دیدن داره.
* خیلی بد بود. من که خوابم گرفت وسطاش. حیف وقت که بذاری پای این فیلم.
* امین حیایی مثل همیشه عالی بود.
* اگر حتی یک مقدار برای وقت خودتون ارزش قائل هستید نرید چون هم وقتتون و هم پولتون به هدر میره ۸۳ دقیقه کلا دو تا تیکه خنده دار اون هم نصفه و نیمه داشت.
* ارزش دیدن داره واقعا ازش نگذرین. امین و امیر ترکیب خیلی خوبی بودن.
* توهین به مخاطب بود نصف مردم وسط فیلم رفتن.
* عالی بود. خیلی قشنگ بود، مخصوصا امیر جعفری.
* بدترین فیلم تاریخ سینمای ایران.
* به نظرم قشنگ بود حتما که قرار نیست از خنده غش کنه آدم.
* با اختلاف بدترین فیلم تاریخ سینمای ایران. حیف پول و وقتی که گذاشتیم. اصلاً کمدی نبود و هیچ سکانس خنده داری نداشت. فیلمنامه بد، کارگردانی بدتر. خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی بد بود.
* والا اونقدرا که میگفتن بد نبود. من خوشم اومد. موزیکاشم قشنگ بود. داستان هم متوسط. واسه یه بار دیدن خوبه.
* خیلی معمولی و کمی حوصله‌سربر و بی محتوا.
از این نظرات می‌توان چند نتیجه گرفت که ۳ مورد برجسته‌تر از سایر نتایج مفروض است:
۱. برای کمدی‌ها بازیگر چهره تماشاگر می‌آورد. همین که چهره‌ای آشنا که تماشاگر سابقه ذهنی خوشایندی از او دارد در فیلم باشد، بخشی از فروش گیشه تضمین شده. از همینجا می‌شود فهمید چرا دستمزد برخی بازیگران این‌طور بی‌حساب و کتاب بالا رفته. بازیگری که چند فیلم پرفروش دارد مثل برند تجاری موفقی است که با هر بسته‌بندی‌ای می‌تواند مشتری جلب کند.
۲. تماشاگران کمدی‌ها کم‌کم دارد حوصله‌شان از داستان‌های بی‌سروته سر می‌رود. دیگر صرف اینکه یک صحنه موزیکال باشد و بازیگر وسط صحنه ریزریز هنرنمایی کند و شلنگ تخته بیندازد، کافی نیست. کمی داستان لازم است، کمی انسجام، کمی جدی گرفتن مخاطب. خیلی هم نه، فقط کمی.
۳. حتی در غیاب داستان و انسجام، اگر کمدی‌ای بتواند تماشاگرش را با شکلک بازیگر یا طراحی موقعیتی کمیک بخنداند، تماشاگر راضی است. اینکه همه‌چیز به چهار تا آهنگ مجاز یا غیرمجاز و قر و قمیش تکراری بازیگر واگذار شده، کار را خراب کرده. کمدی‌سازان گرامی، اگر داستانی در کار نیست، حداقل خوشمزگی را با لوس‌بازی هم‌معنی فرض نکنید.
https://teater.ir/news/58008
