امیدوارم نیروهای امنیتی این فیلم را ببینند. آرزو می‌کنم هر کدام از مسئولان یک بار این فیلم را ببینند و در بزنگاه موعود فرمان را به نفع مردم بچرخانند.
چارسو پرس: وحید جلیلوند کارگردان فیلم سینمایی و پرحاشیه «شب، داخلی، دیوار» [در گفت‌وگو با ماه‌نامه‌ی فیلم امروز]: متأسفانه مذهب با حکومت پیوندی ایدئولوژیک پیدا کرده. بسیار مذهبی در این مملکت داریم که به طور جدی منتقد حاکمیت و رفتارهای آن هستند. از جمله خودم، پدرم، مادرم، برادرم... به‌نظرم نگاه مذهبی از این وجه ستودنی است. مادرم هنوز روضه‌های محلی برگزار می‌کند.
- خطاب به وزیر ارشاد گفتم تا زمانی که تفکر شما بر سینمای ایران حاکم باشد نمی‌خواهم در این سینما کار کنم چون از نظر من وزیر و معاونت سینمایی هیچ کدام نسبتی با فرهنگ ندارند. حاضر نیستم اثرم را دست کارشناس‌هایی بدهم که نسبتی با فرهنگ ندارند.
- امیدوارم نیروهای امنیتی این فیلم را ببینند. آرزو می‌کنم هر کدام از مسئولان یک بار این فیلم را ببینند و در بزنگاه موعود فرمان را به نفع مردم بچرخانند.
- فیلم من در سال ۹۸ نوشته شده و در سال ۹۹ ساخته شده است و هیچ ربطی به حوادث سال ۱۴۰۱ ندارد. مگر رنج محدود به این چهل و اندی سال است؟ تاریخ رنج در این سرزمین خیلی قدیمی‌تر است.
- ابتدا قرار بود این فیلمنامه را در فرانسه با موضوع‌های متفاوت مثل جنبش‌های کارگری و قضایای مربوط به سیاه پوستان بسازم. سرمایه‌گذار هم داشتم اما وقتی امکانش فراهم نشد موضوع را بومی‌سازی کردم.
- بعد از یک سال و نیم حقوق دایانا حبیبی بازیگر نقش لیلا را قطع کردم و او را سراغ کارهای سخت فرستادم. در خانه مردم کار کرد، در گونی‌بافی مشغول به کار شد و کارهای مختلفی را تجربه کرد. اجازه گرفتن پول از خانواده‌اش را هم نداشت میخواستم با مسائل و مشکلات طبقه کارگر به واقع روبه رو شود و طبقه‌اش تغییر کند.
- سال ۹۸ فیلمنامه ما بدون حتی یک ایراد پروانه ساخت گرفت. در یک جلسه آقای خزاعی شروع کردند به ایراد گرفتن. گفتند تصویر انتهایی فیلم جایی که می‌گوید اینجا ایران است و ایران زندان است باید حذف شود. تصویر آن بچه در وسط اعتراض کارگرها باید حذف شود.
- آقای خزاعی گفت این میزان سیاه‌نمایی و تلخی را وقتی دیدم ناراحت شدم اینها واقعی نیست همان جا گفتم هنوز ماه نگذشته از تصویر زنی که جلوی ون نیروی انتظامی ایستاده بود و التماس می‌کرد که دخترم مریض است.
- مدیران سازمان سینمایی نگران مصاحبه ما در جشنواره ونیز بودند. گفتیم اگر پروانه نمایش بدهید می‌گوییم داده‌اید و اگر ندهید می‌گوییم نداده‌اید. خواهش کردند که ما بگوییم در دست بررسی است. گفتند اگر فیلم را توقیف کنیم شما چه می‌کنید؟ پاسخ من به آقای خزاعی و ایل‌بیگی این بود: شما توقیف کنید، من با تمام قدرتی که دارم در دنیا پخشش خواهم کرد.
- ترجیح می‌دهم اگر فیلم بسازم یا در خارج از کشور باشد یا به شکل زیرزمینی ساخته شود. چون وزیر و معاون سینمایی برای سینماگران خط و نشان می‌کشند.
- به دلیل لو رفتن فیلم در خارج از کشور شکایت کرده‌ایم. متأسفانه فیلم موفق نشده حتی سرمایه اولیه خودش را برگرداند. الان هم مشغول نوشتن فیلمنامه هستم و می‌خواهم مثل اصغر فرهادی خارج از کشور فیلم بسازم.
- اگر به ادبیات رجوع کنید، متوجه می‌شوید که بکرترین آثار ما در تمام حوزه‌ها، در فاصلهٔ بعد از دهه بیست تا اواسط دهه چهل خلق شده‌اند؛ دقیقاً بعد از خفقان رضاخانی. انگار ناگهان شکفته شد، تا دوره‌ای که دوباره در پهلوی دوم خفقان حاکم شد.
منبع: فیلم امروز
- خطاب به وزیر ارشاد گفتم تا زمانی که تفکر شما بر سینمای ایران حاکم باشد نمی‌خواهم در این سینما کار کنم چون از نظر من وزیر و معاونت سینمایی هیچ کدام نسبتی با فرهنگ ندارند. حاضر نیستم اثرم را دست کارشناس‌هایی بدهم که نسبتی با فرهنگ ندارند.
- امیدوارم نیروهای امنیتی این فیلم را ببینند. آرزو می‌کنم هر کدام از مسئولان یک بار این فیلم را ببینند و در بزنگاه موعود فرمان را به نفع مردم بچرخانند.
- فیلم من در سال ۹۸ نوشته شده و در سال ۹۹ ساخته شده است و هیچ ربطی به حوادث سال ۱۴۰۱ ندارد. مگر رنج محدود به این چهل و اندی سال است؟ تاریخ رنج در این سرزمین خیلی قدیمی‌تر است.
- ابتدا قرار بود این فیلمنامه را در فرانسه با موضوع‌های متفاوت مثل جنبش‌های کارگری و قضایای مربوط به سیاه پوستان بسازم. سرمایه‌گذار هم داشتم اما وقتی امکانش فراهم نشد موضوع را بومی‌سازی کردم.
- بعد از یک سال و نیم حقوق دایانا حبیبی بازیگر نقش لیلا را قطع کردم و او را سراغ کارهای سخت فرستادم. در خانه مردم کار کرد، در گونی‌بافی مشغول به کار شد و کارهای مختلفی را تجربه کرد. اجازه گرفتن پول از خانواده‌اش را هم نداشت میخواستم با مسائل و مشکلات طبقه کارگر به واقع روبه رو شود و طبقه‌اش تغییر کند.
- سال ۹۸ فیلمنامه ما بدون حتی یک ایراد پروانه ساخت گرفت. در یک جلسه آقای خزاعی شروع کردند به ایراد گرفتن. گفتند تصویر انتهایی فیلم جایی که می‌گوید اینجا ایران است و ایران زندان است باید حذف شود. تصویر آن بچه در وسط اعتراض کارگرها باید حذف شود.
- آقای خزاعی گفت این میزان سیاه‌نمایی و تلخی را وقتی دیدم ناراحت شدم اینها واقعی نیست همان جا گفتم هنوز ماه نگذشته از تصویر زنی که جلوی ون نیروی انتظامی ایستاده بود و التماس می‌کرد که دخترم مریض است.
- مدیران سازمان سینمایی نگران مصاحبه ما در جشنواره ونیز بودند. گفتیم اگر پروانه نمایش بدهید می‌گوییم داده‌اید و اگر ندهید می‌گوییم نداده‌اید. خواهش کردند که ما بگوییم در دست بررسی است. گفتند اگر فیلم را توقیف کنیم شما چه می‌کنید؟ پاسخ من به آقای خزاعی و ایل‌بیگی این بود: شما توقیف کنید، من با تمام قدرتی که دارم در دنیا پخشش خواهم کرد.
- ترجیح می‌دهم اگر فیلم بسازم یا در خارج از کشور باشد یا به شکل زیرزمینی ساخته شود. چون وزیر و معاون سینمایی برای سینماگران خط و نشان می‌کشند.
- به دلیل لو رفتن فیلم در خارج از کشور شکایت کرده‌ایم. متأسفانه فیلم موفق نشده حتی سرمایه اولیه خودش را برگرداند. الان هم مشغول نوشتن فیلمنامه هستم و می‌خواهم مثل اصغر فرهادی خارج از کشور فیلم بسازم.
- اگر به ادبیات رجوع کنید، متوجه می‌شوید که بکرترین آثار ما در تمام حوزه‌ها، در فاصلهٔ بعد از دهه بیست تا اواسط دهه چهل خلق شده‌اند؛ دقیقاً بعد از خفقان رضاخانی. انگار ناگهان شکفته شد، تا دوره‌ای که دوباره در پهلوی دوم خفقان حاکم شد.
منبع: فیلم امروز
https://teater.ir/news/58650
