چارسو پرس: به نقل از فیلم امروز هوشنگ گلمکانی در واکنش به مهاجرت محمدرسول اف نوشت: هنوز داشتم به حرفهای امیر نادری درباره بهرام بیضایی و گریه او با موضوع غربت ارسن ولز (که در یکی از پستهای قبلی آمده) فکر میکردم که خبری دیدم با عکسی از کیمیا علیزاده که با پرچم بلغارستان در مسابقههای تکواندوی اروپا برنده مدال شده است. به دوست و همکارم که این خبر را با حسرت گفتم، گفت کجای کاری؟ امسال در تیم پناهندگان در المپیک پاریس، بیشترین تعداد اعضای تیم (چهارده نفر) ایرانی هستند. و تازه اینها بجز ورزشکارانی هستند که با پرچم کشورهای دیگر در المپیک شرکت میکنند.
بنابراین شنیدن خبر رفتن محمد رسولاف از کشور هم جای تعجب ندارد. آدمها، بهخصوص هنرمندان، وقتی عرصه را بر خود تنگ ببینند، میروند. حتی اگر ندانند چه در انتظارشان است. ویدئوی کوتاه کوهستان سنگی که گویا رسولاف با عبور از آن از مرز گذشته، توصیف سینمایی مینیمال عبور از سنگلاخ تردید است. تاریخ معاصر، و پیش از معاصر، حکایتهای فراوان از این گونه مهاجرتها دارد.
تاسف آنجاست که اصحاب قدرت از این اتفاقها استقبال میکنند، انگار که رفع مزاحمتی شده باشد.
