مدیرعامل خانه تئاتر درحالی از قطع همکاری با بیمه ایران خبر می‌دهد که بیمه جدید -آرمان- عملا تعهد مالی چندانی برای درمان بیماری‌ها نمی‌پذیرد.

 

سایت خبری تئاتر به نقل از ایلنا: اینطور به نظر می‌رسد وضعیت بیمه هنرمندان تئاتر به کلافی سردرگم بدل شده که در هیچ دولتی به سرانجام مشخص نمی‌رسد. در حالیکه مدیران ارشد خانه تئاتر همواره از بیمه اعضا به عنوان یک دست‌آورد چشمگیر یاد می‌کنند؛ دفترچه‌های اعضا هیچ نقشی در ادامه روند درمانی آنها ایفا نمی‌کند و عملا هزینه‌ها را از جیب می‌پردازند. عده زیادی از هنرمندان تئاتر هم به‌رغم پرداخت هزینه‌های سنگین درمان، مبالغ پرداختی را دریافت نکرده‌اند.

بیمه ایران دیگر مسئولیتی ندارد

جواد شاه‌‌حسینی (نماینده بیمه ایران) درباره آن عده از اعضای خانه تئاتر که منتظر دریافت خسارت درمانی خود هستند، توضیح داد: حجم پرونده‌هایی که باید به آنها رسیدگی می‌کردیم؛ بسیار زیاد بود ولی ما با کار شبانه‌روزی بخش عظیمی از آنچه به دستمان رسید را پیش بردیم و حواله‌ها امروز در فهرست پرداختی‌های انجمن تهیه‌کنندگان۲ خانه سینما قرار دارد.

او با تاکید بر اینکه دیگر مسئولیتی برعهده نماینده بیمه در خانه تئاتر نیست، ادامه داد: خسارتی که به انجمن تهیه‌کنندگان سینما تحویل شد چیزی بیش از ۶۵۰ میلیون تومان را شامل می‌شود که از اردیبهشت ماه تا امروز را دربرمی‌گیرد.

شاه‌حسینی در پاسخ به این سوال که چه عاملی موجب به تعویق افتادن پرداخت‌ها شده است، اظهار کرد: انجمن تهیه‌کنندگان برای پرداخت‌ها با محدودیت‌هایی مواجه است و امکان کارت به کارت روزانه بیش از سه‌میلیون تومان را ندارد. البته شاید وجود نقص در پرونده بعضی بیمه شوندگان نیز عامل طولانی شدن پرداخت‌ها باشد.

نماینده شرکت بیمه با ارائه یک پیشنهاد برای سرعت گرفتن پرداخت‌ها افزود: بهتر بود شماره حساب شبای افراد را دریافت می‌کردند تا نیاز نباشد مراحل زیادی برای پرداخت طی شود. اگر این شماره‌ها دریافت می‌شد شرکت بیمه پس از دریافت حواله‌ها همه را یک‌جا برای پرداخت به بانک ارجاع می‌داد.

شاه‌حسینی در پاسخ به این سوال که چرا مبلغ پرداختی‌ شرکت بیمه با خسارات بیمه‌شوندگان تفاوت می‌کند، گفت: به این دلیل که مبالغی به عنوان فرانشیز کم می‌شود و مواردی هم وجود دارد که بیمه‌گذار قبلا درباره آنها توضیح داده است. در هر صورت بیمه شوندگان نمی‌توانند انتظار داشته باشند عین مبالغی که هنگام درمان پرداخت کرده‌اند را دریافت کنند. گاهی حتی امکان دارد نصف پرداختی بازگردد.

 بخش عمده دریافتی از بیمه صرف اعضای خانه تئاتر می‌شود

سید‌ضیا هاشمی (رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان 2 خانه سینما) نیز درباره طولانی شدن زمان پرداخت خسارت اعضای خانه تئاتر توضیح داد: پرداخت‌‌های ما به دلیل کوتاهی دولت حدود هشت ماه به تعویق افتاد؛ اما از سه ماه قبل پیگیر شدیم و کار پرداخت مورد به مورد در حال انجام است.

بعضی اعضای خانه تئاتر معتقدند جامعه صنفی خسارت‌های درمانی را از بیمه دریافت کرده اما در پرداخت کوتاهی می‌کند؛ که هاشمی در همین رابطه اظهار کرد: ما خسارت‌های زیر میلیون را در روز وصول منابع از شرکت بیمه عینا پرداخت می‌کنیم. متاسفانه بخش عمده‌ای از این پرداخت‌ها به خانواده تئاتر اختصاص دارد و این عزیزان با بیماری‌های بسیار سختی دست و پنجه نرم می‌کنند.

او با بیان اینکه پرداخت‌ها از اردیبهشت ۹۳ تا مدت مشابه در سال ۹۴ را شامل می‌شود؛ خاطرنشان کرد: ما دیگر طرف قرار داد خانه تئا‌تر نیستیم و اعضای این خانه باید صندوق اعتباری هنر، زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مراجعه کنند. متاسفانه این بیمه سقف پرداخت اندکی دارد و در مقابل حق بیمه بالایی دریافت می‌کند. ما در این مدت بیمارانی داشتیم که از ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون به آن‌ها پرداخت کردیم ولی بیمه جدید تا سقف ۱۴ میلیون تومان تعهد دارد.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما با تاکید بر اینکه کل تعهدات انجام شده تا دو ماه دیگر به‌صورت عمومی اعلام می‌شود، گفت: هیچ شائبه‌ای در دریافت و پرداخت‌های ما وجود ندارد. چون جامعه صنفی طرف قرارداد بیمه محسوب می‌شود و هیچ مبلغی به حساب شخص نمی‌رود. من تنها به عنوان مسئول موظف به پیگیری هستم و جز خدمت به هنرمندان قصد دیگری نداشتم.

او تصریح کرد: حساب ما دولتی و کاملا قابل کنترل و نظارت است. اتفاقا برای اینکه هیچ شائبه‌ای پیش نیاید حساب خصوصی باز نکردم و در صورتیکه رسانه‌ها یا اعضا درخواستی برای مشاهده اسناد مالی و رسیدهای بیمه داشته باشند؛ مانعی ندارد.

هاشمی با تاکید دوباره بر اینکه تاخیر پیش آمده در پرداخت‌ها برعهده جامعه صنفی نبود؛ اظهار کرد: اعتقاد دارم این پول حتی اگر یک روز در حساب بماند دِین به همراه دارد و جامعه صنفی ارائه این خدمات را جزو وظایف خود می‌داند. فراموش نکنیم دست هنرمندان به‌ویژه افرادی که چهره نیستند به هیچ‌کجا نمی‌رسد و با گرفتاری‌های متعددی مواجه می‌شوند. افراد چهره مشکلی از این نظر ندارند و مسئولان بیمارستان‌ها برای گرفتن یک عکس یادگاری با آنها هرگونه خدماتی را به سرعت ارائه می‌کنند.

بیمه‌ جدید فقط ۱۴ میلیون سقف حمایت دارد/ سرگردانی تئاتری‌ها بین شرکت‌های بیمه

با توجه به اظهارات اخیر مدیرعامل خانه تئاتر اینطور به نظر می‌رسد که پس از پایان پرداخت‌ خسارت‌های درمانی جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به اهالی خانه تئاتر؛ همکاری این دو نهاد - خانه تئاتر و انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینما - در زمینه بیمه اهالی تئاتر به پایان می‌رسد و اعضای خانه تئاتر از این به بعد زیر پوشش بیمه آرمان یا همان بیمه صندوق اعتباری هنر قرار می‌گیرند. بیمه‌ای که پرداختی بالا و سقف حمایت اندکی دارد.

اعضای خانه تئاتر بین شرکت‌های بیمه سرگردان هستند و هیچ نهاد مسئولی برای رسیدگی به وضعیت درمانی آنها قدمی برنمی‌دارد. این درحالی‌ست که تعدادی از این اعضا امکان پرداخت حق بیمه‌های سنگین را ندارند و از سوی دیگر طبق اظهارات سید‌ضیاء هاشمی؛ هنرمندان تئاتر با بیماری‌های سنگینی دست به گریبان هستند که هزینه‌های بسیار بالایی دارد و قطعا چهارده میلیون تومانی که در جدول پرداختی‌های بیمه آرمان اعلام شده دردی از آنها دوا نمی‌کند.

سرانجامِ دیدار صمیمانه با وزیر بهداشت

سیدحسن هاشمی (وزیر بهداشت) در تاریخ بیست و یکم فروردین ماه با تعدادی از اعضای هیات مدیره خانه تئاتر دیدارد کرد که طی آن قول مساعدت بیشتر در زمینه رسیدگی به نیازهای درمانی و بیمه‌ای هنرمندان تئاتر مطرح شد.

هاشمی با تأکید بر اینکه هیچ هنرمندی نباید ناچار شود به‌خاطر هزینه‌های سنگین درمان خانه‌اش را  بفروشد و بی‌سرپناه شود، عنوان کرد: دولت تدبیر و امید، سلامت را در اولویت قرار داده است و این در حالی‌ست که در دوره‌های قبل سلامت در اولویت‌های اول قرار نداشت و همین امر وظیفه ما را در خدمت‌رسانی در حوزه سلامت سنگین‌تر کرده است.

او با تأکید بر اینکه در صورت برخورداری از بیمه‌ای کامل و جامع برخی از مشکلات هنرمندان حل خواهد شد، ادامه داد: تاکنون در این زمینه جلسات مختلفی با همراهی وزارت ارشاد برگزار شده است، با این حال در صورتی که بیمه طلایی فعلی رضایت‌بخش باشد؛ باید ادامه یابد.

هاشمی در پایان از همکارانش خواست مسائل مطرح شده را یک‌به‌یک پیگیری و گزارش اقدامات صورت گرفته را به وی ارائه دهند، درباره مسئله بیمه نیز مقرر شد جلسه‌ای مشترک با نماینده بیمه، وزارت ارشاد و وزارت بهداشت برگزار شود و وزارت بهداشت اعلام آمادگی کرد بخشی از هزینه‌های بیمه‌ای را پرداخت کند.

با وجود تمام این نشست‌ها و سخنرانی‌ها بیمه اهالی تئاتر سرنوشت روشنی ندارد و مشخص نیست بیمه‌ای که «هزینه‌های اعمال جراحی مربوط به سرطان، جراحی، شیمی درمانی، مغز و اعصاب مرکزی و نخاع (به استثنای دیسک ستون فقرات)، گامانایف، قلب، پیوند ریه، پیوند کلیه، پیوند کبد و پیوند مغز استخوان را تنها تا سقف ۱۴ میلیون تومان حمایت می‌کند؛ چه ارزشی دارد.

انجمن صنفی «هنرمندان تئاتر شهر تهران» گزارش دهد

انجمن صنفی «هنرمندان تئاتر شهر تهران» پس از طی مراحل قانونی و دریافت مجوز‌های لازم از نهادهای مسئول و پس از انتشار فراخوان اقدام به برگزاری انتخابات کرد و اعضای هیات مدیره خود را شناخت.

اعضای هیات مدیره این انجمن در نشست رسانه‌ای اعلام کردند: «انجمن تلاش خواهد کرد به عنوان یک نهاد صنفی بخشی از دغدغه‌های معیشتی، رفاهی و حقوقی هنرمندان تئاتر را پیگیری کند.» اما نکته اینجاست که انجمن صنفی تا امروز و با گذشته حدود 8 ماه از راه‌اندازی، هیچ گزارش مشخصی در زمینه حمایت‌های رفاهی و بیمه‌ای برای هنرمندان تئاتر منتشر نکرده است.

بنابراین چنین به نظر می‌رسد وضعیت معیشت و درمان و بیمه هنرمندان تئاتر برای تمام مسئولان از جمله مدیرعامل خانه تئاتر، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن صنفی هنرمندان تئاتر شهر تهران چیزی بیش از یک خطابه تبلغیاتی نیست و در این میان حقوق ابتدایی هنرمندانی که عمر خود را صرف اعتلای فرهنگ و هنر  می‌کنند؛ کمترین ارزشی ندارد.

 

اخبار مرتبط:

خوانش «من عاشق کارای برقی‌ام» به‌نفع کودکان سرطانی محکپ

مهران غفوریان «شام آخر» را افتتاح کرد

ناظرزاده‌ زنگ آیین افتتاح نمایش «وقت ناهار» را به صدا در می‌آورد

برگزاری اولین رالی عکاسی در جشنواره تئاتر شهر

از بیمه اعضای خانه تئاتر چه خبر؟

مهدی چمران به تماشای «تکه های سنگین سرب» نشست

خوانش دو نمایشنامه در فرهنگسرای سرو

آغاز اجرای «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» به یاد ایرج کریمی

توضیح مدیر اجرایی تماشاخانه سنگلج درباره یک اتفاق

رحمانیان «کارگاه بازیگری» برگزار می‌کند

ندا هنگامی «نیمروز اسکاتلند» را روی صحنه می‌برود

«وقت ناهار» به تماشاخانه ایرانشهر می‌آید

آخرین مهلت شرکت در مسابقه نمایشنامه‌نویسی تئاتر فجر

درباره­ نمایش «دایی وانیا» / زیستن در اوج ملال