چارسو پرس تابستان امسال، دوروتی و توتو قرار است در سالن فوق‌مدرن لاس‌وگاس، همان‌جایی که قبلاً میزبان کنسرت‌هایی از گروه Phish و Backstreet Boys تا مسابقات MMA بوده، در مسیر آجرهای زرد قدم بگذارند. بله، یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های تاریخ هالیوود، یعنی «جادوگر شهر اُز»، قرار است در Sphere به نمایش درآید.
اما برای تطبیق این کلاسیک سینمایی با پرده عظیم داخلی ۱۶K و کاملاً محیطیِ اسپیر، بیش از دوازده شرکت جلوه‌های ویژه، تیم‌هایی از محققان، باستان‌شناسان فیلم و البته جین روزنتال (تهیه‌کننده سرشناس آثاری چون «مرد ایرلندی» و «پدرخوانده‌ام را ملاقات کن») به کار گرفته شدند.
۱. بله، از هوش مصنوعی استفاده شده است
نسخه سال ۱۹۳۹ «جادوگر شهر اُز» برای پرده‌هایی بسیار کوچک‌تر از صفحه ۱۶۰ هزار فوت مربعی اسپیر ساخته شده بود. برای پر کردن این فضای عظیم، تیم تولید باید صحنه‌ها را از طریق تکنیکی به نام «Outpainting» گسترش می‌داد — یعنی افزودن بخش‌هایی به تصویر که در نسخه اصلی وجود نداشتند، مثل پس‌زمینه‌ها، محیط‌ها و حتی شخصیت‌ها.
به گفته روزنتال:
«وقتی دوروتی را در حال دویدن در آن نمای ابتدایی می‌بینید که به‌سمت مزرعه‌ی خانواده‌اش می‌رود، حالا کل منظره و محل قرارگیری خانه را هم می‌توانید ببینید. مثلاً کاروان پروفسور مارول، در نسخه اصلی فقط بخش کوچکی‌اش نمایش داده می‌شد. اما اینجا وقتی تصویر باز می‌شود، همه‌ی وسایل عجیب‌وغریبش مثل جمجمه‌ها و وسایل شعبده‌بازی هم دیده می‌شوند.»
برای بازسازی دقیق این جزئیات، تیم تولید یک پروژه‌ی «باستان‌شناسی سینمایی» را شروع کرد:
«ما فهرست اصلی برداشت‌های فیلم‌بردار را پیدا کردیم. به طراحی‌های صحنه‌پردازها نگاه کردیم. همه‌ی وسایل صحنه را از آرشیو برادران وارنر و آکادمی علوم و هنرهای سینما بررسی کردیم.»
نتیجه: شهر زمردی، مانچکین‌لند و قلعه‌ی جادوگر بدجنس اکنون همان‌طور بازسازی شده‌اند که شاید سازندگان اصلی اگر چنین بوم بزرگی داشتند، طراحی‌اش می‌کردند.
۲. اما هوش مصنوعی به‌صورت «اخلاقی» استفاده شده است
درحالی‌که بسیاری از هنرمندان و فیلم‌سازان هالیوودی، هوش مصنوعی را تهدیدی برای خلاقیت انسانی می‌دانند، روزنتال می‌گوید می‌توان این فناوری را در چارچوبی اخلاق‌مدار به خدمت گرفت. در این پروژه، AI تنها با استفاده از شخصیت‌ها و تصاویر نسخه‌ی اصلی فیلم آموزش داده شده — و نه هیچ منبع دیگری.
«هر تغییری که ایجاد می‌کردیم، با برادران وارنر هماهنگ می‌شد.»
بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان
۳. مسیر رسیدن به جادوگر کوتاه‌تر شده است!
نسخه اصلی فیلم حدود ۱۰۲ دقیقه زمان دارد. اما نسخه‌ای که در لاس‌وگاس به نمایش درمی‌آید، کوتاه‌تر خواهد بود.
«نسخه تلویزیونی فیلم هم کوتاه‌تر بود چون جا برای تبلیغات تجاری می‌خواستند.»
با این حال، روزنتال تاکید دارد که صحنه‌های حذف‌شده‌ای به این نسخه افزوده نشده است.
«هیچ چیزی در این فیلم نیست که در نسخه‌ی اصلی نبوده باشد.»
البته بعضی عناصر تعاملی و محیطی جدید هم به فیلم اضافه شده‌اند — که روزنتال فعلاً تنها به یک اشاره مرموز بسنده می‌کند:
«در این فیلم کفش‌های یاقوتی هست...»
۴. آن یال شیر هنوز محل بحث است
فیلم‌سازی در سال ۱۹۳۹ با امروز قابل‌مقایسه نیست. تکنولوژی گریم و جلوه‌های ویژه پیشرفت بسیاری کرده‌اند. افزون بر آن، فیلم اصلی توسط چهار کارگردان مختلف در زمان‌های مختلف ساخته شد — که طبیعتاً باعث بروز خطاهایی شده است.
به‌گفته روزنتال:
«وقتی این فیلم را با کیفیت بالا تماشا می‌کنید، چیزهای جالبی می‌بینید. مثلاً نحوه‌ی چسباندن یال شیر به صورت بازیگر کاملاً مشخص است. حالا سوال این است که آیا باید این‌جور چیزها را درست کنیم، یا همان‌طور نوستالژیک و دوست‌داشتنی رهاشان کنیم؟»
پاسخ هنوز قطعی نیست:
«ما هنوز بحث داریم. بعضی نماها هست که واقعاً نمی‌دانیم باید اصلاح‌شان کنیم یا نه.»
۵. فیلم‌های کلاسیک بیشتری در راه‌اند؟
اگر «جادوگر شهر اُز» در اسپیر موفق باشد، روزنتال می‌گوید می‌توان انتظار داشت فیلم‌های کلاسیک دیگری نیز برای این تجربه‌ی فراگیر بازسازی شوند.
«این یک الگو برای صنعت ماست. نه برای بازسازی کلاسیک‌ها به شیوه‌ی مرسوم (مثل کاری که انجمن فیلم مارتین اسکورسیزی انجام می‌دهد)، بلکه راهی است برای بازنگری در فیلم‌ها از دیدگاه کارگردان و دوران ساخت‌شان.»
او نگفته که پروژه‌های بعدی ممکن است شامل شاهکارهایی چون «کازابلانکا» یا «پدرخوانده» باشد یا فیلم‌های محبوب‌تری مانند «جنگ ستارگان» و «انتقام‌جویان». اما نظرش در مورد بعضی فیلم‌ها مشخص است:
«نمی‌خواهید صرفاً چیزی را که همه جا هست بردارید و «هری پاتر» را روی اسپیر ببرید. باید فیلمی باشد که تجربه‌ی همه‌جانبه ایجاد کند و همه‌ی گروه‌های سنی را جذب کند.»
«جادوگر شهر اُز در اسپیر» تنها یک بازسازی نیست؛ نمایشی است از این‌که چگونه تکنولوژی – به‌ویژه هوش مصنوعی – می‌تواند با احترام به اصالت و تاریخ، کلاسیک‌ها را به زبان امروز بازگو کند. اگر این پروژه موفق باشد، می‌توان انتظار داشت فیلم‌های ماندگار دیگری نیز در صف تجربه‌ای تازه در دنیای فراگیر اسپیر قرار گیرند. همان‌طور که جین روزنتال می‌گوید، این فقط آغاز راه است – راهی که شاید از اِمِرالد سیتی عبور کند و به آینده‌ی سینما برسد.
منبع: variety
نویسنده: فرشته پورمند
.gif)
