سایت خبری تئاتر: یازدهمین شب از سلسله برنامه‌های «شب‌های ایرانشهر» که به نکوداشت علی نصیریان اختصاص داشت، پنج‌شنبه ۱۶ مهر با حضور چهره‌هایی همچون محمد سریر، مجید سرسنگی، محمدعلی نجفی، مسعود جعفری جوزانی، داوود فتحعلی بیگی، مهرداد حاجی خانی و جمعی از علاقمندان به هنر در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم مسعود فروتن که اجرای برنامه را بر عهده داشت از حاضران خواست به احترام هما روستا یک دقیقه سکوت کنند و سپس خلاصه‌ای از زندگی و فعالیت‌های هنری علی نصیریان را ارایه کرد.
در ادامه مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران درباره برنامه «شب‌های ایرانشهر» گفت: نگاه بنیادین به برگزاری برنامه «شب‌های ایرانشهر»، قدرشناسی از نسلی بوده که سازنده اصول قطعی و محکم فرهنگی ما در طول سالیان دراز بوده است. قدردانی از کسانی که با وجود شرایط بسیار سخت و دشوار، عمر خود را صرف غنا بخشیدن به میراث فرهنگی کشور کردند. این تجلیل می‌تواند نمادی از سپاسگزاری جامعه هنری نسبت به این هنرمندان و الگویی برای نسل جوان باشد که قدردان پیشکسوتان این عرصه باشند.
وی ادامه داد: علی نصیریان به‌عنوان هنرمندی که سالیان طولانی در عرصه‌های مختلف تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت کرده است، نشان داده از وجوهی برخوردار است که او را تبدیل به بخشی از تاریخ فرهنگ ایران می‌کند. او در کنار بازی قدرتمند، نقش بسیار مهمی در پیدایش و شکل دادن به گروه‌های تئاتر و اجرای نمایش‌هایی داشته است که بدون شک جزو آثار ماندگار تئاتر ایران محسوب می‌شوند. امروزه شاهدیم که شهرت چگونه فعالیت‌های هنرمندان نوپا را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، اما بدون اغراق می‌توان گفت نصیریان در کمال شهرت از نظر فروتنی و اخلاق زبانزد است. هنرمندان زیادی آمده‌اند و رفته‌اند اما کسانی ماندگار می‌شوند که هم هنر و هم اخلاق و منش نیکویی داشته‌اند.
سرسنگی همچنین از زنده‌یاد هما روستا یاد کرد و گفت: هما روستا به‌رغم اینکه چندین سال با بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد اما با امید و نشاط زندگی کرد و به همه ما روحیه می‌داد. تقدیر الهی چنین بود که او امروز در میان ما نباشد.
نصیریان در فیلم «شیر سنگی» خواست خانه اش را بفروشد تا مشکلات مالی حل شود
محمدعلی نجفی فیلمساز و کارگردان سریال «سربداران» سخنران بعدی مراسم بود که درباره علی نصیریان بیان کرد: زمانی که قصد ساخت سریال «سربداران» را داشتیم، سینمای ایران و اساسا مساله نمایش دچار اغتشاش بود و روشن نبود چه آینده‌ای در انتظار آن است. پس از آماده شدن فیلمنامه با همراهی مرحوم کیهان رهگذار به این نتیجه رسیدیم که تنها گزینه برای ایفای نقش قاضی شارح، علی نصیریان است چرا که نقشی متفاوت و جدید در تئاتر و سینمای ایران بود و برای آن نیاز به چهره‌ای داشتیم که در عین حال دارای دو تاثیر مثبت و منفی باشد. او در ابتدا من را نمی‌شناخت اما پس از بحث و گفتگو به ما اعتماد کرد و این اعتماد بار سنگینی بر دوش ما گذاشت. او نه فقط بازیگر فیلم، بلکه مراد و معلم من بود. نصیریان تجسم بردباری، اخلاق، هنرمندی و انسانیت است. در کنار او می‌توان آموخت که چگونه باید در این عرصه فعالیت کرد و وقت‌شناس بود و برای کار هنری ارزش و اهمیت قائل شد.
در ادامه مسعود جعفری جوزانی روی سن آمد و به بیان خاطره‌ای از ساخت فیلم «شیر سنگی» پرداخت و گفت: در حین ساخت فیلم، تهیه‌کننده از حمایت مالی فیلم دست کشید و این در حالی بود که ما به همراه بازیگرانی همچون علی نصیریان، عزت الله انتظامی و... در بیابان به سر می‌بردیم. آن هم در شرایطی بسیار دشوار که در سیاه چادر زندگی می‌کردیم و گاهی حتی پولی برای خرید غذا نداشتیم. امکانات گریم در حد کافی وجود نداشت و نصیریان برای نزدیک شدن به چهره مورد نظر در فیلم، ساعت‌ها زیر آفتاب سوزان قدم می‌زد و دستانش را در خاک فرو می‌برد. ترس فراوانی داشتم که مبادا مشکلات مالی موجب شود بازیگران ما را ترک کنند و فیلم ناتمام بماند.
وی ادامه داد: اما روزی نصیریان به سراغ من آمد و گفت که از دار دنیا خانه‌ای دارد که بی تعارف حاضر است آن را بفروشد و پولش را خرج به پایان رساندن فیلم کند. وجود چنین شخصیتی آن چنان انرژی‌بخش بود که از آن پس «علی یار» تبدیل به عشق و زندگی من شد. متاسفانه امروز کار به جایی رسیده که هنرپیشه‌ها برای سفر به شهرستان‌ها و ضبط فیلم، ابتدا از چند ستاره بودن هتل و نوع غذای آن مطمئن می‌شوند و بعد بر سر کار حاضر می روند.
جوزانی افزود: اخلاق نصیریان که از آن سخن می‌گوییم یعنی نظم، فهم، درک از موقعیت و گروه، احترام به کلمه و خرد. نظم و وقت‌شناسی او در کار مثال‌زدنی است. جای تاسف دارد که در جامعه ما آنقدر از اخلاق حرف زده شده که عمل به آن را فراموش کرده‌ایم، اما امیدوارم دست از دروغ برداریم و مرام و فرهنگ پهلوانی را جاری کنیم.
پس از سخنان جوزانی، مهرداد حاجی خانی به نمایندگی از محمدباقر قالیباف و به پاس خدمات فرهنگی و هنری علی نصیریان لوح تقدیر و یک قالیچه به وی اهدا کرد. در ادامه نیز با حضور محمد سریر، مجید سرسنگی، مسعود جعفری جوزانی و محمدعلی نجفی با تقدیم سرو نقره‌ای خانه هنرمندان ایران به همراه تابلویی نقاشی اثر علی قائمی از علی نصیریان تقدیر شد.
از تماشاخانه سنگلج یاد کنید
در بخش پایانی مراسم علی نصیریان نیز دقایقی برای حاضران در سالن سخن گفت و اظهار کرد: چنین تقدیرهایی نشان از لطف و مرحمت مردم و دوستان دارد اما من اگر فعالیتی در عرصه هنر داشته‌ام به دلیل علاقه شخصی بوده است. من از جامعه، ملت و دولت طلبکار نیستم و همان دستمزدی که از بازیگری کسب می‌کنم، صرف گذران زندگی ام می‌شود. زمانی که شروع به کار کردم گمان نمی‌کردم روزی مدالی به من داده شود و چه در گذشته و چه الان برای ارضای درونی و علاقه شخصی به این فعالیت‌ها پرداخته‌ام. از کودکی عاشق تعزیه بودم و جذابیت نمایش آن تا حدی بود که مرا افسون و جادو می‌کرد.
وی سپس به وضعیت تماشاخانه سنگلج اشاره کرد و گفت: تماشاخانه سنگلج دقیقا ۵۰ سال پیش یعنی در مهر سال ۱۳۴۴ آغاز به کار کرد. ۵۰ سال است که این سالن مظلوم در پایین شهر به کار خود ادامه داده است. سالنی که پایه‌گذار تئاتر نوین ایران بعد از کودتای ۲۸ مرداد بود. شاهین سرکیسیان ما را گردهم آورد و این تئاتر را راه انداخت. او نه پروفسور و نه کارگردان بود و نه دوره‌ای آکادمیک دیده بود اما توانست ما بچه‌های هنرستان هنرپیشگی را با روح و جانش پرورش دهد. بعدها نیز حمید سمندریان و دیگران از خارج برگشتند و شاهد حضور غلامحسین ساعدی، بهرام بیضایی، اکبر رادی و.. .در سنگلج بودیم که تئاتر ایرانی را برپا کردند. بنابراین دو نسل از بچه‌های هنرستان هنرپیشگی و بسیاری از چهره‌های تاثیرگذار تئاتر ایران، در سنگلج فعالیت کرده‌اند. از نمایش‌های آیینی و سنتی ایران تا تئاترهایی که این هنرمندان برجسته اجرا کردند، همه در سنگلج اجرا می‌شد. امیدواریم اداره کل هنرهای نمایشی و مسوولان تئاتر سنگلج، به مناسبت ۵۰ سالگی این سالن، حداقل یادی از آن بکنند و برای آن مراسمی در نظر بگیرند.
نصیریان افزود: ما به تئاتر ایرانی دل سپردیم، امیدوارم جوانان عرصه تئاتر نیز به تئاتر ایرانی با فیلمنامه و مضامین ایرانی دل بسپارند. سبک‌ها و شیوه‌ها و مکاتب را باید خواند و آموخت. باید آنها را با فرهنگ خود بیامیزیم تا در ما رسوب کنند. نباید اسیر چارچوب‌ها شد، باید چارچوب‌ها را شکست و خود را رها کرد. اگرچه از لحاظ انسانی مرزی میان افراد گوناگون بشر وجود ندارد، اما از نظر فرهنگی و احساس و عواطف تفاوت‌هایی وجود دارد که به هر سرزمین اختصاص دارد. پس به آنچه خودتان هستید دل بسپارید و تئاتر ایرانی را دنبال کنید. همه می‌دانیم که تئاتر و تصویر دروغ و ساختگی است، اما تمام تکنیک‌ها را باید آموخت و به‌کار گرفت تا بتوان این دروغ را باورپذیر کرد و واقعی جلوه داد. نمایش‌های آیینی ایرانیان نکات فراوانی دارد که می‌توان از آنها در اجرای نمایش سود برد. پس نباید نترسید، باید خودتان باشید و خود را رها کنید تا تماشاگر نیز با شما همراه شود.
وی در پایان گفت: از درگذشت هما روستا بسیار متاسفم. برای او رفتن از این دنیا زود بود، اگرچه مرگ حقیقت زندگی است و همه ما در نوبت مرگ به سر می‌بریم. از برگزاری این برنامه باز هم تشکر می‌کنم اما چه بهتر که در چنین مجالسی به نقد و بیان نقاط ضعف افراد نیز پرداخته شود. من هم معایبی دارم که اگر اینجا هم بیان نشود، چه وقتی زنده هستم و چه پس از مرگ در کتاب‌ها نوشته خواهد شد. کار ناقابلی در این عرصه انجام داده‌ام و برای آن بر سر هیچ‌کس در این دنیا منتی ندارم.
در این مراسم همچنین تابلو یادبود علی نصیریان توسط محمد سریر، محمدعلی نجفی، مسعود جعفری جوزانی، مجید سرسنگی و علی نصیریان به یادگار امضا شد.
تماشاچیانی که پشت در ماندند / کودکی که اشک ریخت
آغاز پیش فروش بلیت نمایش «یک فیلم مستند داستانی»
نمایش «یک از 175» با موضوع شهدای غواص به صحنه می‌رود
اعتراض مهرجویی به بدقولی‌های تبلیغ نمایش «غرب واقعی»
پای بیست و دومین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان می‌لنگد
بودجه یک سال تئاتر ایران در جیبِ بازسازی ناتمام
نمایش جدیدی از نغمه ثمینی اجرا می‌شود
نمایشنامه‌هایی برای «نفت» برگزیده شدند
نمایشنامه جدید حمیدرضا نعیمی نمایشنامه‌خوانی می‌شود
اجرای نمایشی از بهرام بیضایی توسط بازیگران آذربایجانی
«مجلس انتقام جویی هملت» دو اجرایی می‌شود / بازدید اعضای چهار سفارت‌خانه
سیلوی پروتاگون: ترس در دنیای گرد جایی ندارد
«کدو زری» به ایرج طهماسب تقدیم شد
دستور ویژه‌ی وزیر ارشاد برای تئاتر
بازیگر «کالیگولا» تغییر کرد
برگزاری كارگاه «شكسپير» زير نظر مسعود دلخواه
"برایان فری‌یل" نمایشنامه نویس مشهور ایرلندی درگذشت
