در سینمای ایران عروسکهای مختلفی بوده که همانند یک "سوپراستار" درخشیدهاند ولی فقط تعداد کمی از آنها همچنان ستاره هستند و مابقی در حد خاطرهای دور برای متولدین دهه 60 و 70 باقیماندهاند.
ششمین جلسه از ششمین فصل پاتوق فیلم کوتاه سینما آینده، روز دوشنبه بیست و پنجم تیر ماه با نمایش سه فیلم کوتاه داستانی، یک مستند و یک فیلم تجربی کار خود را ادامه خواهد داد.
مدیر کمیته بینالملل جشنواره فیلم کوتاه تهران اعلام کرد کارگاه پیچینگ و ارزیابی ایده، همزمان با سی و پنجمین جشنواره بینالملی فیلم کوتاه تهران برگزارخواهد شد.
چهار فیلم کوتاه ایرانی به بخش مسابقه جشنواره آمریکایی راه یافتند.
فیلم سینمایی «مادری» به کارگردانی رقیه توکلی دوشنبه ۲۵ تیر ماه با حضور برخی از عوامل اثر در فرهنگسرای ابن سینا اکران و نقد می شود.
مستند «دژاوو» به کارگردانی رایا نصیری در فرهنگسرای گلستان به نمایش درمی آید.
فیلمنامه نوشته «استنلی کوبریک» که بعد از بیش از ۶۰ سال پیدا شده فاصله کمی تا تکمیل دارد و میتواند به یک فیلم بلند سینمایی تبدیل شود.
محمدمهدی حیدریان رئیس و جمعی از مدیران سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور در حوزه هنری با مدیران این نهاد دیدار کردند.
بازیگر نقش اول فیلم «رفتن» گفت: هر آدمی در درون خود درد مهاجرت دارد.
اعلام رقمهای حمایتی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی از تولیدات سینمایی یک دهه اخیر به همراه آنچه بنیاد سینمایی فارابی حمایت کرده نشان میدهد بخش اعظمی از فیلمهای سینمایی ایران در این سالها نه تنها با بودجه دولت ساخته شدهاند بلکه برخی از آنها چنان کیفیت ضعیفی دارند که شاید مفت و مجانی هم نتوان آنها را برای نمایش به جایی مثل تلویزیون قالب کرد!
محمدعلی طالبی کارگردان سینما قصد دارد از جدیدترین مستندش با عنوان «جای خالی دوست» در دوازدهمین دوره جشنواره بینالمللی سینماحقیقت رونمایی کند.
فیلمبردار فیلم «لایه های دروغ» گفت: «ما در این فیلم شاهد قصهای هستیم که آتشنشان صرفا به دلیل آتشسوزیها فعالیت نمیکند و گاهی بنا به دلایل دیگر باید حضور پیدا کند و این فیلم کاملا منطبق با واقعیت زندگی آتش نشانها است.»
فیلم «یوا» دو جایزه بهترین فیلم و بازیگری و «یک کامیون غروب» جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم زردآلوی طلایی ارمنستان را از آن خود کردند.
بهمن فرمانآرا میگوید: من خودم را یک فیلمساز چریک نمیبینم اما سعی میکنم به جای بازنشسته شدن تا آخر کار کنم. چون واقعیت این است که هیچ جایی را اندازه ایران دوست ندارم و ناراحت میشوم وقتی میبینم کشوری با این همه ثروت و زیبایی داریم و بعد جایی مثل دوبی به ما فخر فروشی میکند.