فضا مکانی وسیع، سرد و بدون لطافت و مهمان‌نوازی است که برای بسیاری از فیلمسازان نمادی از شکل نهایی تنهایی است. غالباً قهرمانان فیلم های علمی تخیلی، به تنهایی یا در یک گروه، خود را در موقعیت رابینسون کروزو می‌یابند. این یعنی آنها در فضاهای وسیع کهکشانی بدون ارتباط و امید به نجات گم می‌شوند.
فیلم فضایی در مقام یک ژانر مجزا که زیر شاخه ژانر گسترده‌تر علمی-تخیلی قرار می‌گیرد، وجود دارد. در فضای خالی بزرگ، که گاهی ترسناک و گاهی زیبا و همیشه طاقت‌فرسا است، داستان‌های گوناگونی روایت شده و فیلم‌های ارزنده‌ای ساخته شده.
