«جواهرات تراش‌نخورده» قرار نيست يك شاهكار به حساب آيد. قرار نيست تصويري از آينده سينما باشد. قرار نيست در كتاب‌هاي تاريخ ذكرش با توضيح منتقدان ضبط شود. «جواهرات تراش‌نخورده» قرار است يك تلنگر باشد براي تغيير در رويه داستان‌گويي؛ هر چند محافظه‌كارانه. اينكه داستان‌هايي با پايان خوش هاليوودي مسير ديگري را بايد طي كنند.