این چکیده‌ی وضعیت تئاتر ماست و سعی در پنهان کردن‌اش، ریاکارانه است. پس شاید بهتر است ما منتقدها هم حسودی و بلاهت را بگذاریم کنار و اذعان کنیم هرکه می‌تواند با یک چهارپایه و کمی قِردادن صدا حتی ناهماهنگ با کمر و چهار کلمه‌ی غیرمجاز که از خط سانسور عبور کرده ۱۳ میلیارد تومان بفروشد، ابله است که نکند آن‌هم در این وضعیت اقتصادی فاجعه‌بار اما درنهایت همه‌ی این ۱۳ میلیارد و حتی حسودی من منتقد ربطی به زیبایی‌شناسی اجرا ندارد، کار بد، بد است.

می‌توان آخرین تجربه نمایشی سجاد افشاریان را در مقام نویسنده، بازیگر و کارگردان، از منظر عقلانیت ابزاری، گیشه و جذب مخاطب، موفق دانست. اجرایی که سلیقه‌سازی می‌کند و تماشاگران نوجوان و جوان این روزهای سالن اصلی تئاتر شهر را با یک چهارپایه و چند نوار سفید، به وجد می‌آورد. برای نسل من که در دهه 70 شمسی و آغاز دولت اصلاحات و رونق فرهنگ و هنر کشور، تماشای تئاتر با نمایش «دایره گچی قفقازی» حمید سمندریان ممکن شد، این روزها و در اجراهایی چون آثار سجاد افشاریان نکته تازه‌ و شگفت‌انگیزی وجود ندارد.

این فروش میلیاردی اگرچه در سینمای ایران عددی معمولی به نظر می‌رسد اما برای اقتصاد همواره در آستانه‌ی ورشکستگی تئاتر ایران چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی اعدادی غیرمعمول است. آن هم در شرایطی که درآمد ماهانه‌ی بسیاری از هنرمندان تئاتر در ایران - به‌خصوص آنان که در سینما و تلویزیون نیستند و کارشان فقط تئاتر است؛ چه بازیگر و کارگردان باشند، چه نمایشنامه‌نویس یا عواملی که در پشت صحنه‌ مشغول کارند- به‌طورمتوسط در طول سال از حداقل دستمزد کارگران -به عنوان قشری با دستمزدهای حداقلی- هم کمتر است.

آمار هفتگی فروش و تماشاگران نمایش‌های به صحنه رفته در مجموعه تئاتر شهر و تماشاخانه سنگلج تا پایان روز جمعه ۷ مهرماه سال ۱۴۰۲ مشخص شد.

برنامه اجراهای تالارهای نمایشی مجموعه تئاترشهر در هفته دوم مهرماه با میزبانی از شش نمایش، اعلام شد.

آمار هفتگی فروش و تماشاگران نمایش‌های به صحنه رفته در مجموعه تئاتر شهر تا پایان روز جمعه ۱۷ شهریورماه سال ۱۴۰۲ مشخص شد.

«بک تو بلک» به شکل استعاری نه عزیمت یک قهرمان به ظلمات هولناک زندگی و انتحار که از قضا سفری است موفقیت‌آمیز به ساحل کامیابی یک کارگردان حالا دیگر مشهور ایرانی که «سجاد افشاریان» نام دارد. حوادث پاییز پارسال، شبه‌گفتار انتقادی نمایش «بک تو بلک» را ملایم‌تر از گذشته کرده است. بنابراین بازتولید این اجرا در سالن اصلی تئاتر شهر، نشانه‌ای است از فضای متفاوت تئاتر کشور.

نمایش «بک تو بلک» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی سجاد افشاریان از اواخر مردادماه سال ۱۴۰۲ در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر به صحنه خواهد رفت.

سجاد افشاریان گفت: خیلی علاقه داشتم که با تئاتر «بک تو بلک» به مشهد بیایم که مجوز آن گرفته شده و تلاش می‌کنیم این تئاتر را در سال ۱۴۰۲ در مشهد به نمایش دربیاوریم.

در پی آزادی ۱۷ تن از زندانیان جرائم غیر عمد در رشت با حمایت گروه اجرایی نمایش «بک تو بلک» به نویسندگی و کارگردانی سجاد افشاریان، این هنرمند همچنین خبر داد که قصد دارد اجرای این نمایش را در شهرهای دیگر ادامه بدهد.

بک تو بلک، امر سیاسی را به امری رمانتیک تقلیل داده است. زندانی سیاسی فقط یک قالب است که مبتنی بر آن، احساسات و دلتنگی ­های یک محبوسِ جداافتاده از جامعه روایت می­ شود؛ به جای آن می ­توان یک بدهکار مالی یا یک بی­گناهِ به اشتباه به زندان افتاده را قرار داد و آب از آب تکان نخورَد. تلقی رمانتیک افشاریان از کنش و کنش­گر سیاسی بیشتر متناسب با فضای دهه­ های چهل و پنجاه است نه ایران امروز که آگاهی سیاسی از ویژگی­ های آشکار آن است. این فعال سیاسی دهه چهلیِ متاثر از رمانتیسیسم سیاسی است که از شور پر است و در شعور سیاسی پر از خالی.

تحقق و پذیرش یک اثر هنری در به اشتراک گذاشتن مخاطبینش با یک اثر هنری ست که یک اثر هنری را تنها یک هنرمند به سرانجام نمی رساند، چه بسا تماشاگر در پایان خود به هنرمندی تبدیل می گردد و تنها چیزی که میان هنرمند و مخاطبینش مشترک است، همانا اثر هنری است.

کارگردان نمایش «بک تو بلک» خبر داد که این اثر بعد از پایان اجرا در تهران به شیراز می‌رود.

نمایش «بک تو بلک» به نویسندگی و کارگردانی سجاد افشاریان این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می رود.

سجاد افشاریان روزهای شلوغی را در تئاتر سپری می کند، هم در تدارک اجرای تازه ترین نمایش خودش است و هم تهیه کنندگی چند نمایش را بر عهده گرفته است.