با سپری شدن بیش از نیمی از جشنواره سی و سوم تئاتر فجر، کماکان اکثر نمایشهای خارجی با زبانی ناقص در برقراری ارتباط با مخاطب میزان زیادی از موفقیت خود را در انتقال مفاهیم از دست می دهند . بهره گیری از ترجمان در کنار نمایشهایی که از زبان غیر بومی در یک فستیوال استفاده می کنند، امری بدیهی است و فقدان آن باعث لطمه زدن به نحوه ارتباط و جریان کلی نمایش خواهد شد .
