فكر مي‌كنم آنچه كه بايد بپذيريم، هر چقدر هم كه حقيقتي دردناك باشد، اين است كه آدولف آيشمان هم يك انسان بود. هيولا موجودي است كه او را خارج از انسانيت مي‌دانيم، در واقع ماهيت كلمه به ما امر مي‌كند كه اين موجود را غير از خود بدانيم. خيلي متاسفم كه بايد بگويم تاريخ نشان خواهد داد كه اين مردان و زناني كه عضو نازي بودند، از نوع بشر بودند. تصور اين موضوع بسيار بسيار سخت است اما اگر آيشمان را همانند آدم‌هاي شرور فيلم‌هاي درجه دو يا شخصيت شرور كميك استريپ يا جنايتكاري دو‌ بُعدي به تصوير مي‌كشيدم، آن وقت به تاريخ و قربانيان او بدخدمتي كرده بودم. آيشمان مردي بود كه در ميان انسان‌ها زندگي مي‌كرد و قربانيانش را با مهارت تمام به عروسك خيمه‌شب‌بازي بدل كرده بود. در نتيجه من نقش او را همانند انساني زنده كه نفس مي‌كشد، به نمايش گذاشتم. در غير اين‌ صورت بدخدمتي بزرگي به قربانيان او و تاريخ كرده‌ام.