موقعي كه مصالح جديد مانند آهن، شيشه و بتن وارد ايران شد به طور طبيعي عدهاي گرايش پيدا كردند از اين مصالح در معماري استفاده كنند ولي مشكل اينجا بود كه برخلاف نمونههاي اروپايي، وقتي نو آمد به بازار، كهنه شد دلآزار و تمام گذشته كنار رفت. يعني معماران ما براي نوآوري حتي آن مختصات و داشتههاي قطعي ايراني را فراموش كردند.
اين نقل قول را مستقيم نشنيدهام ولي با واسطه از فردي شنيدم كه محمود احمدينژاد، شهردار وقت تهران گفته بود «دو كاميون پِهِن ميريزم جلوي خانه هنرمندان و تعطيلش ميكنم.»
در واقع امريكاييها در طراحي «درايوين سينما» به اين نتيجه رسيده بودند كه مخاطب بدون اينكه از ماشين پياده شودهم ميتواند فيلم ببيند و با اينكه در يك فضاي عمومي قرار ميگرفتند اما آزادي عمل و فضاي فردي خودشان را هم حفظ كنند: