مهدی مشهور، نرگس هاشم پور و حمید پور آذری به عنوان داوران مرحله نهایی جشنواره تئاتر تجربی مختص معرفی شدند.
حمید پور آذری، زندگی در دوره کرونایی را دشوار می‌داند اما خوشحال است که این دوره سخت را تجربه می‌کند چراکه به باور او، بودن در دوره‌های این چنینی، نگاه آدمی را به زندگی تغییر می‌دهد.
«موی سیاه خرس زخمی» جدیدترین تجربه اجرائی جابر رمضانی است که این روزها در سومین دوره اجرای خود در ماه‌های دی، بهمن و اسفند، روی صحنه رفته است. به بهانه این اجرا، حمید پورآذری با جابر رمضانی در خانه هنر پیچازی روبه‌روی هم نشستند و نگاهی به روند هفت‌ساله کار رمضانی، از سال ۹۰ و اجرای «تیم شنا» تا امروز داشتند؛ راهی که برای رمضانی و تماشاگرانش، تجربه‌های نو به همراه داشته است.
حمید پورآذری به عنوان طراح صحنه در نمایش «آمادئوس» به کارگردانی جواد مولانیا همکاری می‌کند.
نمایش «سال ثانیه» به کارگردانی حمید پورآذری در نخستین دوره فستیوال «تنوع» در شهر هامبورگ آلمان روی صحنه می رود.
تئاتر ما در این مملکت هنر جوانی است که به سختی قدمتش به صد سال می‌رسد درحالی‌که در اروپا بیش از 2500 سال قدمت دارد و این یک نکته خیلی مهمی است.
حمید پورآذری، مدیر «بخش خارج از صحنه (Offstage)» جشنواره سی و ششم ضمن تشریح جزئیات اختلاف کانون نمایشگران خیابانی با جشنواره از نامه بی‌جواب فرهاد مهندس‌پور به اصغر همت گفت.
نخستین سالانه بینارشته‌ای تهران با مدیریت هنری حمید پورآذری کارگردان تئاتر از نیمه آذر در سالن تئاتر مستقل آغاز می شود.
حمید پورآذری، از کارگردانان تئاتر ایران که سال‌هاست گروه تئاتر پاپتی‌ها را اداره می‌کند، همچنان تجارب تئاتری تازه‌ای را با مخاطب به اشتراک می‌گذارد. آخرین تجربه او «متروکه‌خوانی» است که با گروه اجراگر جواني در پلتفرم داربست گالری محسن ١٣ شب، جان گرفت. در این تجربه تئاتری، پورآذری و دانشجویانش، تلاش بر روایت مجدد هشت نمایش‌نامه تاریخ ادبیات نمایشی ایران (نمایش‌نامه‌های «ناگهان هذا حبیب‌الله» عباس نعلبندیان، «چوب‌به‌دست‌های ورزیل» غلامحسین ساعدی، «ارثیه ایرانی» اکبر رادی، «ندبه» بهرام بیضایی، «نوشتن در تاریکی» محمد یعقوبی، «رقص روی لیوان‌ها»ی امیررضا کوهستانی، «جوهر گوگرد» محمد رضایی‌راد و «خانه» نغمه ثمینی) با زبان و سیاق اجرائی رپ داشتند. متونی که به شکل کارگاهی در کلاس‌های دانشگاه تهران تولید شدند را احمد سلگی به هم پیوند داد و نهایتا اجرای «متروکه‌خوانی» توانست تجربه‌ای متفاوت با نگاهی به محذوفان تاریخ و تاریخ تئاتر باشد.
گروهي كه يك سال و نيم كار كردند و بالاخره به نتيجه رسيدند. اين نمايش با شروع كامل و كامل‌تر مي‌شود و بعد از پايان هنوز هم زنده است.
