17 یا شاید هم 18سال پیش، به بهانه فرازوفرودهای بازیگری در سینمای ایران گفتوگویی با چندبازیگر ازجمله علی نصیریان داشتم. آقای نصیریان در صحبتهایش به نکتهای اشاره کرد که طی این سالها بارها به بهانههای مختلف مرورش کرده ام. نقل به مضمون میکنم؛
