شاکله اصلی «گل و قداره» ستیزهه‌ایی است که مردان و زنان در بستر فرهنگ پدرسالار ایرانی داشته‌اند. با این تفاوت که به نظر می‌رسد علقه خاص فراهانی به شخصیت داش آکل و فرهنگ جوانمردانه‌ای که به نظر می‌رسد از دست رفته است، وی را وا می‌دارد تا اثری بیربط به زمان و مکان حال حاضر کارگردانی کند.
