تابه حال این کاراکتر را بازی نکرده بودم؛ علیرغم دشواری آن، کاراکتری است که همیشه دوست داشتم بازی کنم: نمایش‌های رئالیستی و رسیدن به بازی رئالیستیک که برای تماشاگر قابل باور باشد. کاراکترهایی که ممکن است نمونه آن ها را در جامعه مشاهده کنیم.
این حرف و حدیث ها اصلا برایم مهم نبود. من فقط می خواستم ثابت کنم که تئاتر جز رنگ آمیزی و دکور است؛ میزانسن عجیب به این نمایش تعلق ندارد؛ خاصیت تئاتر این است که هیچ وقت دروغ نمی گوید و خوشبختانه دو اصل مهم کارگردانی، تحلیل ، و هدایت بازیگر بر روی صحنه گم نمی شود.
معصومه ماندنی، هرچند که مدت ها است در تئاتر اصفهان فعالیت می کند، اما نامش به یک باره پس از اجرای "خیال بی خیال" جشنواره سر زبان ها افتاد. او پیش از این بیشتر در تئاتر کودک حضور داشت و البته قطعا آن هایی که "زنی که تابستان گذشته رسید" را به تماشا نشسته باشند، او را به یاد می آورند.
هیچ وقت درباره داوری اظهار نظر نمی کنم. وقتی وارد یک مسابقه می شوی، سلیقه، نظر یا دیدگاه داور، هرچه باشد را باید قبول کنی. حتی اگر جایزه ای دریافت نکنم، هیچ گاه اعتراضی نمی کنم؛ چرا که داوری نه یک امر قطعی، بلکه نسبی است و چه بسا اگر داوران دیگری به اصفهان می آمدند، اتفاقات دیگری می افتاد.
فرزاد قاسمی امسال با دو نمایش در جشنواره تئاتر استانی حضور داشت. با "ایستگاه صفر" تقدیر بازیگری دریافت کرد، و با "خیال بی خیال" عازم مرحله بعدی شد. اما او کسی است که به دلیل حضور در دو نمایش برنده و معترض، می تواند قضاوت بی طرفانه ای نسبت به صحبت های پیش آمده داشته باشد.
-
