نوري بيلگه جيلان، فيلمساز پرآوازه ترك پس از چهار سال با فيلم «درخت گلابي وحشي» به دنياي سينما بازگشت. فيلم روايت مردي به نام «سينان» است كه علاقه‌اش به ادبيات راه او را به نويسندگي مي‌كشاند. او به روستاي زادگاهش بازمي‌گردد و تمام زندگي و جانش را در مسير به دست آوردن منبعي مالي براي انتشار كتابش مي‌گذارد، اما وام و بدهي‌هاي پدرش باري بر دوش او مي‌شوند. فيلم «درخت گلابي وحشي» در بخش رقابتي جشنواره فيلم كن 2018 حضور داشت و نماينده كشور تركيه براي حضور در بخش بهترين فيلم خارجي‌زبان به نودويكمين دوره آكادمي اسكار معرفي شد. نوري بيلگه جيلان از نحوه پردازش و ساخت فيلمنامه و فيلم «درخت گلابي وحشي» روايتي را در اختيار نشريه «فيلم‌كامنت» قرار داده است كه در ادامه مي‌خوانيد.

دستاورد مهمي كه «درخت گلابي وحشي» به آن رسيده اين است كه به‌راحتي مي‌تواند دوست داشته نشود. گنگي و خموشي تصورات سينان و بازي هوشمندانه فيلمساز با طريقه ارايه‌اش (نداشتن تفاوت ساختاري با واقعيت)، قدمي براي رسيدن به همين دستاورد است كه با تلفيق شدنش با شخصيت نمايشي كاراكتر اصلي، تكميل‌تر شده: جواني مدعي و ناراضي، با اعتماد به نفسي كاذب؛ لبخندهاي تمسخرآميز و حالت چشمانش تبديلش مي‌كند به آدمي كه علاقه‌اي نداريم راجع به او چيزي بدانيم؛ اصلا اين حجم از نفرت ارزش تماشا كردن دارد؟ تعقيب پدرِ سينان از جانب او، براي خود سينان رفتاري به‌غايت زشت‌تر نيست؟ سينان به دنبال چيست؟ تحقير بقيه؟ تحقير خودش؟ با آن اوهام عجيب و غريبي كه دارد...