دسترسی ها

پوستر نمایش «تن‌شوری» به کارگردانی رضا ثروتی منتشر شد.

مهدي كوشكی تلاش مي‌كند ريشه بخش مهمي از خشونت‌هاي امروز جهان را در فرقه‌گرايي به تصوير بكشد. هر چند اين فرقه‌گرايي چندان دور نيست، اما بشر مستغرق در ايدئولوژي كور، تنها راه رهايي خويش را در استمساك به فرقه‌گرايي مي‌داند. كوشكي نشان مي‌دهد فرقه‌گرايي جودا چگونه مي‌تواند در كمتر از يك ساعت حمام خوني به پا كند كه شما را دچار تهوع رواني كند.

نمایش «تن شوری» به کارگردانی رضا ثروتی از ۲۵ آذر ماه در تئاتر مستقل تهران به صحنه می رود.

محمد برهمنی نمایش «زندگی در تئاتر» را در سالن مستقل تهران روی صحنه می‌برد.

نمایشنامه «پروانه الجزایری» به نویسندگی پیام لاریان و به کارگردانی میثم گزی برای نخستین بار در تئاتر مستقل تهران روی صحنه رفت.

نمایش "رومولیت" با تغییرات در اجرا و گروه بازیگری بار دیگر بروی صحنه می رود.

اصلا برايم باوركردني نيست يك نفر اول كتاب نظري بخواند بعد هم مدعي شود آن تئوري خاص را فهم كرده و حالا قصد دارد براساس آن تئوري‌ نمايش كارگرداني كند. در ثاني ما با ادبيات ترجمه مواجهيم و در پاره‌اي موارد اصلا متوجه نيستيم چه مي‌خوانيم. همين تبديل از يك زبان به زبان ديگر خودش پر از سوءتفاهم است. حالا تصور كنيد مترجم از ابتدا درك درستي از يك نكته نداشته باشد، بعد با همان دريافت اشتباه متني ترجمه كند و تازه ما بعد از تمام اين سوءتفاهم‌ها مدعي روي صحنه آوردن اين آرا و نظريات باشيم. من چنين چيزي را باور نمي‌كنم.

نمایش «فیل در تاریکی» نوشته محمد زارعی و به کارگردانی مهرداد مصطفوی با اقتباس از رمان قاسم هاشمی‌نژاد که چندی پیش در تماشاخانه پالیز روی صحنه رفته بود، اجرای خود را در سالن مستقل تهران ادامه می‌دهد.

نمایش « در وقت مقرر » به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا کبگانی از 25 مهر و در قالب دومین دور رپرتوار «عصر تجربه»در تئاتر مستقل تهران روی صحنه می رود.

«رپرتوار عصر تجربه» عنواني است كه سالن تئاتر مستقل طي آن براي گروه‌هاي جوان و مستعد شرايط اجرايي فراهم مي‌كند. يعني اينجا امكاني به وجود مي‌آيد كه هنرمندان و كارگردانان جوان تهران و شهرستان بتوانند آنچه در دانشگاه و تجربيات تئاتري خارج از دانشگاه به دست آورده‌اند را با مخاطب شريك شده و از نزديك به مشاهده نتايج آن بپردازند. البته بعضي گروه‌ها از امكان پيش آمده در جهت متعارف (همان رفتاري كه گروه‌هاي جريان بدنه انجام مي‌دهند) استفاده مي‌كنند. به اين معني كه رفتار آنها با مخاطب و مقوله تماشاگري تفاوت چنداني با روال عادي اجراهاي مرسوم سالن‌هاي ديگر ندارد و به عنوان مثال شما شاهد توزيع پرسش‌نامه، نظرسنجي درباره دريافت تماشاگر از آنچه ديده يا شنيدن نقد و نظر آنها به صورت مستقيم بعد از پايان كار (در قالب نشست پرسش و پاسخ با گروه) مواجه نيستيد. به هر ترتيب امكاني كه مديريت جوان سالن تئاتر مستقل در اختيار هنرمندان جوان قرار داده قطعا قابل تقدير است