پایگاه خبری تئاتر: «دوازده» نمایشی است که بر اساس متنی از «رجینالد رز»، با کارگردانی «وحید خورشا»، این روزها در تماشاخانه «پالیز» به روی صحنه رفته است.
پوریا شکیبایی، فرزند خسرو شکیبایی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون «12» را اثری برشمرده که برای تمام بازیگران آن، شاخص و دارای ویژگی‌هایی خاص بوده و افزود: برای ورود به نمایش «12» تمام بازیگران و عوامل گروه «چیز» با حضور بر مزار «خسرو شکیبایی» با یکدیگر پیمان بستیم و از پدر خواستیم تا بعد از خدا، گوشه چشمی، حتی تلنگروار به این اثر داشته باشد و فکر می کنم که اتفاقاتی نیز افتاد.
وی با اشاره به این موضوع که گروه «چیز» گروهی فهمیده و یک دست بوده‌اند که هرگز در طول مدت تمرین و اجرای اثر، مشکلی با یکدیگر پیدا نکرده‌اند، یادآور شد: هر «12» نفر حاضر در این نمایش، با علاقه‌ها و سلیقه‌های متفاوت کاملاً هم سو و هم هدف بوده‌ایم و سعی کردیم تا جو و فضای تمرینات را به گونه‌ای پیش ببریم که همگی با حال و روحیه‌ای خوب در اجرای این اثر حاضر شویم.
این بازیگر تئاتر، ضمن تقدیر از اعضای گروه «چیز» که در تمام مدت تمرین و اجرا به او کمک کرده‌اند، اظهار نظر پیرامون چگونگی کار و کیفیت اثر را به مخاطب واگذار کرده و بر همین اساس اظهار داشت: اعضای گروه «چیز» به من اجازه دادند که ورود نسبتاً قابل تأملی به نمایش داشته باشم و نسبت به نظراتی که تا به امورز دریافت کرده‌ایم، کار، این نسبتاً قابل تأمل بوده است و تماشاگر را به فکر وا داشته است.
شکیبایی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به اینکه کاراکتری که در این اثر پذیرفته است، از نظر ویژگی‌های شخصیتی هیچ ارتباطی با روحیات وی ندارد، تصریح کرد: من آدمی احساساتی هستم که به تلنگری عاشق می‌شود، دوست دارد بسیار صحبت و معاشرت کند، مردم را دوست دارد و اگر تنها بماند می‌میرد، اما کاراکتر آقای شمارۀ «4» در «12» از تمام این ویژگیها عاری است و هیچ یک از ویژگی‌های شخصیتی مرا در خود ندارد.
بازیگر نمایش «12» شخصیت داستانی خود در این نمایش را منطقی، دو دوتا چهارتایی و سیاه و سفید برشمرده که حتی شاید برای او مهم نباشد که عشق و علاقه چیست و احساسات کدام‌اند، یادآور شد: آقای شمارۀ «4» در نمایش «12» زندگی را فقط برای زندگی کردن و کار را برای غایت آن انجام می‌دهد و فقط و فقط به دنبال این است که چیزی را ثابت کند که فکر می کند درست است و به این جهت که در بورس کار می‌کند، تنها اعداد و ارقام برای او مهم است و این خشک بودن اعداد و ارقام در خلق و خو و شخصیت وی تأثیری بسیار زیاد داشته است.
وی، در ادامه با اشاره به این که شب‌های متعدد برای رسیدن به این کاراکتر، ذهن پریشانی داشته است و نقش او را به تفکر و حتی گریه وا می داشته است، گفت: این نقش آبروی من بود و من در ابتدا نتوانسته بودم خوب به این شخصیت بپردازم و برایم قابل هضم نبود، چرا که نقش آقای شمارۀ «4» به اندازه‌ای با من فاصله داشت که اجازه نمی‌داد که من در این نقش بنشینم.
شکیبایی، استمرار مدت تمرین را از مهم ترین عوامل نزدیکی‌اش با نقش برشمرده و با اشاره به اتفاقی که در روزهای آخر تمرین برایش افتاده بود که باعث شده ، تصور کند که این نقش نسبت به دیروز با او آشناتر و برای او ملموس‌تر است، افزود: در مواردی پیش آمده است، کسانی که سطحی به این اثر نگاه کرده‌اند و با پرخاشگری و به قصد زدن اثر تنها به این نکته اشاره کرده‌اند که آقای شمارۀ «4» تنها روی صحنه نشسته است و دیالوگ می‌گوید اما بسیاری از افراد نیز متوجه تلاش من برای رسیدن به نقش شده‌اند.
این بازیگر جوان با اشاره به این که تمام مدت 2 ماه و نیم تمرین، بازیگرانی که در کنارش به تمرین این اثر پرداخته‌اند، شاهد این موضوع بوده‌اند که روی این شخصیت وقت گذاشته است، ادامه داد: من نمی‌گویم که در این اثر موفق شده‌ام، اما می‌توانم بگویم که در بازی، آدرس‌هایی از سمت و سوی شخصیت آقای شمارۀ «4» به مخاطب حاضر در سالن این نمایش بدهم و در این امر شکی ندارم.
بازیگر نمایش «12» مخاطب را تنها داور برای تشریح کیفیت نمایش برشمرده و ضمن تأکید بر این که مخاطب باید بگوید که این بازی، بازی خوبی شده است و ایفای این نقش برای‌اش 100 درصد نیست، اظهار داشت: برای بهترین شدن باید مسیر زیادی را پشت سر بگذارم و این موضوع برای همه وجود دارد.
شکیبایی با اشاره به اینکه پدرش، حتی تا روزهای پایانی زندگی، تنها آموختن را پیشه کرده بود، تصریح کرد: من که در مکتب «خسرو شکیبایی» بزرگ شده‌ام، هرگز به رسیدن فکر نمی‌کنم.
وی ویژگی پینگ پنگی بودن دیالوگ‌ها در «12» را یکی از مهم‌ترین عواملی دانسته که باعث جذابیت این اثر شده و یادآور شد: نمایشنامۀ «12» اجازه می‌دهد تا آن ویژگیها، ظرافت‌ها، حساسیتها و ریزه‌کاری‌هایی که بازیگران برای رسیدن به کارکتر خود به کار گرفته‌اند، دیده شود اگر تماشاچی با دقت تمام به تماشای این اثر بپردازد و اگر نه، قاعدتاً این اثر می‌تواند حوصلۀ تماشاچی را سر بیاورد که خدا را شکر تا به حال اتفاقی در این باب مشاهده نشده است.
صفحه رسمی سایت خبری تئاتر در تلگرام
https://telegram.me/onlytheater
برنامه اجرای چهار نمایش در تئاترشهر
آغاز اجراهای نمایشی تماشاخانه ایرانشهر پس از تعطیلات
آتیلا پسیانی «دیابولیک: رومئو و ژولیت» را روی صحنه می‌برد
معرفی هیات انتخاب همایش آثار برگزیده جشنواره‌های تئاتر استان‌ها
همراهی هانا کامکار با نمایش «نامه های عاشقانه از خاورمیانه»
اجرای «غصه‌ها قصه شدند» در خانه نمایش
«سه جلسه تراپی» در تالار ناصرخسرو برگزار می‌شود
داود فتحعلی‌بیگی با «سایه تو سایه» به محراب می‌رود
هیچ کس اسپانسر جشنواره‌های تئاتری نمی‌شود
اظهارات وحید آقاپور درباره‌ی «۱۲»
لادن مستوفی«پدران، مادران، فرزندان» را افتتاح خواهد کرد
«باغبان مرگ» پس از سه سال مجددا روی صحنه می‌رود
«می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» از مرز فروش یک میلیارد تومان گذشت
جزئیات راه‌اندازی نخستین بازار جهانی تئاتر بهاره ایران
برگزیدگان مسابقه نمایشنامه‌نویسی جشنواره تئاتر معلولان
اعتراض دبیر نوزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی به رویه مرکز تئاتر مولوی
طناز طباطبایی و هانیه توسلی در «نامه‌های عاشقانه از خاورمیانه»
نمایش «آخرین انار دنیا» به تالار حافظ می‌رود
زمان برگزاری دوازدهمین جشنواره تئاتر خیابانی مریوان اعلام شد
از بازسازی تئاترشهر چه خبر؟
