اعتراض مترجم "کافه پولشری" به اجرای بدون مجوز اثرش

مجوز اجرای "کافه پولشری" را به خانم الهام پاوه نژاد داده ام و قرار است این نمایش با بازی و کارگردانی ایشان فروردین 96 در کافه تریای تئاترشهر اجرا شود. اما متوجه می شوم که خانمی به اسم مریم جعفری می خواهد نمایشنامه "کافه پولشری" را از 16 اسفند در کافه اداره تئاتر اجرا کند.

به گزارش پایگاه خبری تئاتر: اصغر نوری مترجم نمایشنامه "کافه پولشری" در اعتراض به اجرای بدون مجوز اثرش در خانه نمایش متنی را منتشر کرد

صبح روز شنبه، 14 اسفند، متوجه می شوم که خانمی به اسم مریم جعفری می خواهد نمایشنامه "کافه پولشری" را از 16 اسفند در کافه اداره تئاتر اجرا کند. قبلا هیچ تماسی با من نگرفته اند و مجوزی نگرفته اند. در اینستاگرام پوستری کار کرده اند که حتی اسم گرافیست هم روش هست و خبری از اسم مترجم نیست. همان قصه همیشگی. اسم مترجم جا زیاد می گیرد یا این که کلا فراموش می شود! می روم به اداره تئاتر تا اعلام کنم این گروه بدون مجوز من نمی تواند "کافه پولشری" را اجرا کند. اینها را که به آقای اکبری نسب، مسئول اجرایی اداره تئاتر، توضیح می دهم، خود خانم کارگردان هم تشریف می آورند. از در عذرخواهی وارد می شوند که ما می خواستیم به شما زنگ بزنیم و دعوت کنیم اجرا را ببینید! چه ترجمه خوبی کرده اید! اصلا نمی دانستیم باید از شما اجازه بگیریم! حرف هایم را برای ایشان هم تکرار می کنم و توضیح می دهم که به لحاظ اخلاقی نمی توانم تا قبل از اجرای خانم پاوه نژاد به کس دیگری مجوز بدهم و اساسا باتوجه به قرارداد بین من و خانم پاوه نژاد، این کار غیرقانونی است. پیشنهاد می کنم زمان اجراشان را تغییر دهند. تا لحظه آخر خانم کارگردان و آقای اکبری نسب اصرار می کنند تا شاید راهی پیدا شود. از نظر من راهی نیست. همه حرفهایم را در نامه ای برای مدیر اداره تئاتر، آقای علی اصغر راسخ راد، مکتوب می کنم و بیرون می آیم.

بعد از ظهر یکشنبه، 15 اسفند، خبردار می شوم که خانم مریم جعفری به شورای نظارت مرکز هنرهای نمایشی مراجعه کرده اند و متن "کافه پولشری" را طبق ادعای خودشان با ترجمه دیگری به شورا ارائه داده اند! یعنی ظرف یک روز کس دیگری این متن را برایشان ترجمه کرده و باز ظرف یک روز مانده به اجرا، قرار است بازیگرشان متن تازه را برای اجرا حفظ کند!! کسی که همچین دروغی می بافد، مسلما خبر ندارد که متن "کافه پولشری" نزدیک به چهل سال پیش فقط یک بار در یک مجله فرانسوی چاپ شده و به هیچ صورت دیگری در دسترس نیست، نه کتاب، نه در اینترنت. تا جایی که می دانم این نمایشنامه به انگلیسی و دیگر زبان های اروپایی ترجمه نشده است.

برای یک اجرا چقدر باید دروغ گفت؟ چرا جوان های هنرمند ما قبل از هر چیز پلشتی فضای تئاتر را یاد می گیرند؟