نمایش «سونات شب» و داستان هایی در مورد زنان

کارگردان نمایش «سونات شب» با بیان اینکه در این نمایش حرف مشترک بسیاری از زنان را مطرح کرده است، افزود: این نمایش، دو داستان موجز در مورد زنان است که در آن از زیاده گویی پرهیز شده تا مخاطب بتواند به خوبی با اثر، ارتباط برقرار کند.

پایگاه خبری تئاتر: سعید داخ روز پنجشنبه در گفت و گویی در مورد دلیل انتخاب دو داستان برای این نمایش اظهار کرد: دو قصه انتخاب کردم که محوریت آنها زن باشد؛ قصه اول به نام 'زیبای بی اعتنا' از ژان کوکتو، داستانی ندارد و در آن، لحظه ای که شامل آشفتگی های درونی یک زن است، بررسی می شود. در اپیزود بعدی یعنی نمایش 'ببخشید، شماره عوضیه' از لوسیل فلچر بدون ورود به درونیات زن، قصه برونی بررسی می شود.
وی ادامه داد: احساس کردم این دو داستان به عنوان دو نمایش همراه مناسب هستند و مولفه های مشترک زیادی دارند؛ به ویژه اینکه مساله اصلی زنگ تلفن و ساعت است که در هر دو به صورت مشترک اتفاق می افتد.
این کارگردان تئائر در مورد استفاده از مونولوگ به عنوان یکی از مولفه های تئاتر مدرن و کمک آن در ایجاد ارتباط تماشاگر ایرانی با نمایش گفت: هر دو این داستان ها مونولوگ دو زن هستند؛ در نمایش اول با نمایشنامه ژان کوکتو، شخصیت مرد به داستان اضافه شده و در واقع بازیگر زن واگویه ای با خود دارد.
داخ در این مورد که آیا استفاده تنها از مونولوگ موجب خستگی تماشاگر نمی شود، افزود: از نظر زمان، ریتم و ضرب آهنگ صحنه سعی کردم اتفاقی بیافتد که حداقل حرفی که باید زده شود، تماشاگر بشنود. نمی خواستم با زیاده گویی نمایش طولانی شود اگر اصل متن را اجرا می کردم این اتفاق می افتاد، زیرا متن اصلی طولانی تر است.
کارگردان نمایش «شک» تاکید کرد: گاهی در مونولوگ اینقدر به زیاده گویی می پردازیم که تماشاگر متوجه حرف اصلی نمی شود و داستان را از دست می دهد؛ بنابراین سعی کردم نمایش در یک ریتم مناسب جلو برود و در زمان مناسب (20 دقیقه برای هر نمایش) به صورت موجز داستان را تعریف کنم و به حاشیه نروم تا تماشاگر با نمایش همراه شود.
وی در مورد حذف بازی های بدن و صورت در این دو نمایش نیز توضیح داد: در مونولوگ از ابزارهای زیادی استفاده می شود؛ مثلا بازی بدن و ری اکشن های صورت که به طور کلی همه این ابزارها را در این دو نمایش حذف کردم.
بازیگر سریال «تنهایی لیلا» ادامه داد: بازی بدن و واکنش های بیرونی را در اپیزود دوم داریم زیرا ری اکشن ها بیرونی و نسبت به محیط است. در نمایش اول چون درونمایه است اگر اتفاقات زیادی می داشتم به این معنا بود که برای تماشاگر ذهنیت می سازم که نمی خواستم اینطور باشد.

** سونات شب، حرف مشترک بسیاری از زنان
وی تاکید کرد: موضوع این نمایش، حرف مشترک بسیاری از زنان است، از این رو نمی خواستم تصویر ذهنی آنها را خراب کنم، اگر این کار را می کردم به تماشاگر خط می دادم؛ در حالی که تماشاگر را ‌آزاد گذاشتم که اگر در این فضا قرار است ارتباطی با داستان برقرار کند، تصویر ذهنی او تغییری نکند.
داخ در مورد انتخاب دو نمایش با تم سرگشتگی زنان نیز گفت: این دو نمایش به خودی خود برای من جذاب بودند؛ به هر حال مهم است که چه زمانی و برای چه کسی کار را اجرا می کنم اما مهمتر این است که به عنوان کارگردان بدانم چه می کنم. شاید خیلی از متن ها عالی باشند ولی اگر متن را نفهمم آن را کار نمی کنم.
کارگردان نمایش «پنجره شکسته» با تشکر از حمیدرضا نعیمی برای کمک به انتخاب این دو نمایش افزود: از ابتدا نمایش «ببخشید شماره عوضیه» را برای اجرا انتخاب کرده بودیم اما برای رسیدن به نمایش بعدی، نمایش های زیادی را خواندیم و مانند پازل جابجا کردیم تا به نمایش زیبای بی اعتنا رسیدیم.

** تئاتر از نظر مالی سودآور نیست
داخ در مورد وضعیت کلی تئاتر نیز گفت: در مورد خودم می گویم شرایط طوری است که می توانم دغدغه های ذهنی و فردی خود را بیان کنم و با تئاتر تخلیه شوم هر چند به لحاظ مالی سودآور نیست.
بازیگر سریال «نرگس» گفت: هنرمند تئاتر باید کار کند تا مغزش فعال بماند؛ همین اتفاق بزرگی است و تئاتر تمرینی برای بقیه کارها در حوزه نمایش و تصویر است.
وی همچنین در مورد فعالیت های دیگر خود گفت: به زودی در سریال «گمشدگان» به کارگردانی رضا کریمی بازی می کنم؛ فیلمنامه سریال را دیده ام، قصه نویی دارد و با توجه به شناختی که از کریمی دارم فکر می کنم قصه جذابی خواهد ساخت.

نمایش «سونات شب» به کارگردانی سعید داخ با بازی بهاره نوحیان، امیر رییسیان و گیلدا حمیدی و صدای منوجهر زنده دل، فهمیه معین و سعید داخ همچنین نوازندگی سپینود میرزایی از 15 فروردین ماه در تماشاخانه استاد انتظامی خانه هنرمندان به صحنه رفته است و به مدت یک ماه هر شب ساعت 19:45 میزبان علاقمندان خواهد بود.