پایگاه خبری تئاتر: حسین مسافرآستانه دبیر دوره بیست و چهارم و بیست و هفتم جشنواره بینالمللی تئاتر فجر اولین چالش خود را در دوران دبیری روال برگزاری جشنواره دانست و توضیح داد: در آن سالها با توجه به این که من پیش از دبیری تجربه 10 ساله همکاری و قائم مقامی در این جشنواره را داشتم روال برگزاری مسئله اصلی من بود که باید تغییر پیدا میکرد و کاری که در بیست و سه سال پیشتر از دوران من انجام شده بود به لحاظ کارشناسی خیلی مورد پسند من نبود. بنابراین من سعی کردم یک رفورم خاص ایجاد کنم و با همه همکارانم آن کار را در دوره بیست و چهارم انجام دادم و آن هم این بود که تولید در جشنواره صرفا مورد نظر نباشد بلکه موجودیت تئاتر در طی سال برای آن جشنواره مطرح باشد و همه جشنواره را به پای تئاتری که بسیار در زمان کم و دستپاچه و بسیار خام دستانه به صحنه میرفت خرج نکنیم.
او در ادامه افزود: من با توجه به مخالفتهایی که در آن سالها شد در آن دوره آن تغییر را اعمال کردم و پس از جشنواره نظر خیلیها که مخالف بودند برگشت و قرار شد که روال آنگونه باشد اما چون در دوره بعد دیگر دبیر نبودم این اتفاق صورت نگرفت.
مسافر آستانه از تغییر هر ساله دبیر جشنواره ابراز نارضایتی کرد و گفت: متاسفم از اینکه هرسال دبیر تغییر پیدا میکند و این تغییر مستمر هر سال دبیری را وادار میکند که از نقطه آغاز شروع کند تا به نتیجهای برسد؛ اما راه او قطعا در دوره بعد به خاطر اینکه دبیر تغییر پیدا میکند ادامه نخواهد داشت و جشنواره تنها محل تجربه دبیران میشود. این یکی از مشکلاتی است که ما در این سالها در جشنواره تئاتر فجر شاهد آن هستیم.
دبیر دوره بیست و چهارم و بیست و هفتم جشنواره تئاتر فجر پیشنهاد داد: فراخوان عمومی برای دبیری جشنواره بدهند. یعنی آنهایی که تجربه و دانش دارند و جشنواره را میشناسند، آنهایی که برگزاری جشنوارههای تئاتر دنیا را مطالعه یا از نزدیک تجربه کردهاند و ویژگیهای فرهنگی ما را کاملا میشناسند ظرفیت تئاتر ما را هم میشناسند بیایند یک طرح ارائه و برنامه خود را برای برگزاری جشنواره با ذکر دلیل ارائه بدهند. سپس از بین آنها عدهای کارشناس این برنامهها را انتخاب کنند پس از آن یک فرصت 5 ساله به او بدهند قطعا ما در این 5 سال به اندازه سیسال گذشته میتوانیم رشد داشته باشیم.
مسافرآستانه در ارزیابی آثار این دوره از جشنواره گفت: امسال در بین نمایشهای بخش بینالملل به جز یکی دو کار بقیه درجه سه بودند چرا که فرصت تماس دبیرخانه با نگاه کارشناسی با کمپانیهای مطرح دنیا وجود نداشت با توجه به فرصت کم انتظاری هم نبود که کارهای درجه یک دنیا در این جشنواره حضور پیدا کنند.