پیام دو مدیر برای جشنواره‌ تئاتر کودک و نوجوان

پایگاه خبری تئاتر: در متن این پیام آمده است: «به نام خداوند هنر آفرین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بیانگر تاریخ روشن هنر تئاتر این سرزمین و مایه غرور و شادمانی است. حالا جایی ایستاده‌ایم که یک قرن پرافتخار این هنر را سپری می‌کنیم. صدسالگی تئاتر کودک و نوجوان اتفاق شایسته برای بچه‌های این سرزمین است. در همه این سال‌ها جماعت زیادی از عاشقان هنر برای تربیت و شادمانی و تجسم خیال‌انگیز واقعیت و رویا تلاش کرده‌اند. بازی و خلاقیت و آرزو یعنی رویاهای جان‌بخش تئاتر. آن چیزی که در نگاه پاک و دنیای بچه‌ها موج می‌زند. دنیایی به زلالی آب و آبی آسمان و نوازش روح‌بخش باد. بیست و پنجمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان برگ دیگری از صفحه روشن هنر کودکی و نوجوانی را ورق می‌زند تا همه ما میهمان ضیافت خیال و جهان پاک بچه‌ها باشیم. میهمانی ما در این رخداد هنری جشن صلح و آرامش و دوستی است. ما از پیامبر رحمت و مهربانی آموخته‌ایم که دوستدار بچه‌ها باشیم تا که جهان آینده را به دور از سیاهی و دشمنی با ستاره‌های روشن امید داشته باشیم. بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان میراث بزرگ دنیای کودکی را بر صحنه‌های تئاتر نقش خواهد بست تا پیام مهربانی را به مردمان جهان ندا دهیم. آینده در دستان فرزندان این سرزمین مهر است و غنچه‌های آرزو در این جشن تئاتر شکوفا خواهد شد.» پیام رئیس بیست و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان علیرضا درویش نژاد مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان در پیامی که به مناسبت برگزاری بیست و پنجمین دوره جشنواره بین المللی کودک و نوجوان نوشت شناخت کودک و روان او را برای آشنا شدن با لایه های پنهان و پیدای کودکان ضروری دانسته و پرهیز از کهنه اندیشی را مورد تاکید قرار داد. به گزارش روابط عمومی بیست و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در متن این پیام آمده است: «به نام یگانه‌ی آفرینش انسان همزاد آیین است و آیین همزاد نمایش.انسان نخستین از نمایش گری آغاز کرد.در آغاز کلمه بود و دیگر هیچ.و یگانه هدیه‌ی حضرت دوست به آدمی خوانش بود به نام خودش؛" اقرا باسم ربک الذی خلق" . و آدمی ، این یگانه نگین آفرینش بر قله های وجود، با تمسک به این آیین دست به آفرینش گری زد به واسطه ی نمایش.و این گونه شد که نمایش (در این جا تئاتر، که فرق است بین نمایش و تئاتر) بال شاهینی پرواز انسان شد در وادی  بی کرانه‌ی آدمیت. ما همه از کودکی نمایش گر هستیم و نمایش را ابزاری محکم و رسا و هنرمندانه می دانیم، برای اعلام وجود و هویت، و دغدغه ها و دل مشغولی‌های مان. از همان نخستین روزهای بالندگی، بی آن که "بوطیقا"ی ارسطو را خوانده باشیم در مسیر کاتارسیس (تزکیه ی نفس) گام بر می داریم. و از این نردبان مسیری می سازیم برای دست یازیدن به خودآگاهی و معرفتی ژرف. بی‌تردید تئاتر کودک و نوجوان که مخاطبین‌اش زلال هستند و شفاف، می‌تواند راه گشای راهی باشد تا رسیدن به جامعه‌ای با نشاط و با هویت.به شرط آن که هم تئاتر را خوب بشناسیم و هم روان شناسی کودک و نوجوان را. کودک و روان او را بشناسیم تا به لایه‌های پیدا و پنهان‌اش آشنا شویم و نیازهای چند وجهی  او را با ارائه‌ی آثاری ارزش‌مند و هنرمندانه، با اتکا به فرمالیزم اثر غنا بخشیم و با بهره‌گیری از ساختار، چیدمانی بهره‌مند از عناصر زیبا شناختی را به صحنه ببریم. اما آن چه در این میان به شناخت ما از کودک و تئاتر و نیازهای روحی و روانی کودک و نوجوان یاری بسیار خواهد رساند، دانستن و توانستن گریز از کلیشه‌هایی است که نیاز کودک و نوجوان امروز فراتر از آن‌هاست. فراتر از آن هاست، زیرا هجوم و گستردگی رسانه‌ها و تبادل اطلاعات، چنان با سرعت و برق آسا بر زندگی اجتماعی کودک و خانواده‌اش سایه افکنده که مجالی برای کهنه اندیشی نمانده است. پس باید دروازه های تازه‌ای بر تئاتر کودک و نوجوان بگشاییم، که روشنی‌اش راه گشای تولید آثاری باشد متناسب با نیازهای چند گانه ی کودک و نوجوان امروز. باشد که بیست و پنجمین جشنواره ی بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، ورودیه‌ای تاثیر گذار باشد بر این ضرورت. و صحنه های این جشنواره پاسخ گوی خوب و مناسبی گردند به نشاط آفرینی و باز شناخت هویت ایرانی اسلامی مخاطبین این گونه از تئاتر.»