پایگاه خبری تئاتر: نشست رسانه ای نمایش «من چجوری ممکنه یه پرنده باشم؟» به کارگردانی روح الله جعفری صبح امروز یکشنبه 5 اسفند ماه با حضور کارگردان در سالن کنفرانس تئاتر شهر برگزار شد.
در این نشست رسانه ای جعفری با اشاره به اتفاقاتی که در طول سه سال گذشته برای این نمایش رخ داده است، توضیح داد: متاسفانه ما سه بار تا یک قدمی اجرا پیش رفتیم اما جلو کار گرفته شد و حتی بعد از اجرای نمایشنامه خوانی این اثر در تالار حافظ که یک اجرای خیریه و به نفع زلزله زدگان بوشهر بود مورد برخوردهای خصمانه ای قرار گرفتیم. به هر حال بعد از سه سال که در دولت جدید قرار شد که این اثر بتواند به صحنه برود بازهم موارد نظارتی به آن تحمیل شد که من تا جایی که بر جنبه زیبای شناسی و دراماتیک کار خدشه ای وارد نشود برخی از موارد را پذیرفتم اما حاضر نشدم هیچ شخصیتی را از نمایش حذف کنم.
جعفری با اشاره به تفاوتهایی که این متن ویسنی یک با دیگر آثاری وی دارد، توضیح داد: اینکه آثار ویسنی یک جهان شمول هستند شکی در آن نیست و یکی از دلایل اصرار گروه تئاتر گیتی برای روی صحنه بردن آثار این نویسنده به همین دلیل است. در آثار ویسنی یک با نشانه ها و ویژگی هایی روبرو هستیم که تکرار نمی شود اما عناصر زبانی در هر کدام از نمایشنامه های وی متفاوت هستند در نمایشنامه «من چجوری ممکنه یه پرنده باشم؟» نیز نقد مسائل اجتماعی مطرج شده و به مسئله انسان و حضورش در این جهان هستی اشاره می شود.
وی ادامه داد: مسائلی که در مورد از دست رفتن مسئولیت انسان مطرح می شود بسیار کلیدی هستند. متاسفانه یکی از دلایلی که این نمایش نتوانست در طول سه سال گذشته به اجرا برود نیز همین بود. چون نقد مسائل اجتماعی با محوریت انسان می تواند از دید برخی افراد که حاضر به برقراری دیالوگ نیستند خطرناک تلقی شود. در واقع طرح موضوع این نمایش برای من در جامعه امروز یک ضرورت به حساب می آید.
این کارگردان درباره تغییراتی که در معماری سالن چهارسو برای اجرای این نمایش داده است، متذکر شد: سالن چهارسو اولین انتخاب من برای اجرای این نمایش بود. در طول این سالها شاهد بودیم که زاویه دید ثابت تماشاگران به گروه های نمایشی تحمیل شده است بنابراین تصمیم گرفتم برای اجرای این نمایش معماری تالار را تغییر دهم. البته این اتفاق ابتدا مورد قبول مسئولان تئاتر شهر قرار نگرفت اما بعد از اینکه من طرح هایم را به آنها ارائه دادم آنها نیز پذیرفتند.
وی بیان کرد: متاسفانه در طول 4 سال گذشته بالکن های چهارسو تبدیل به انبار وسائل غیر قابل نیاز شده است و ما حدود دو وانت از بالکن ها وسیله خارج کردیم. افراد گروه برای جابجایی صندلی ها نیز زحمت زیادی کشیدند و وسائل اضافی و غیر قابل استفاده را هم از سقف تالار باز کردند. همچنین به کلیه دیوارها هم رنگ مشکی زده شد. معتقدم سالن نمایش نیز بخشی از اجرای یک اثر نمایشی به حساب می آید بنابراین کیفیت تالار از اهمیت فراوانی برخوردار است.
کارگردان « تماشاچی محکوم به اعدام» درباره انتخاب بازیگران نمایش و تغییری که نسبت به اجرای نمایشنامه خوانی در آنها به وجود آمده، عنوان کرد: متاسفانه در این پروسه سه ساله بسیاری از بازیگران کار مجبور به حضور در کارهای دیگر شدند و از آنجا که معیشت در حوزه تئاتر بسیار سخت و طاقت فرسا است پس نمی توان اعضا یک تیم را برای مدت طولانی در اختیار داشت. بنابراین جابجایی بازیگران در مقاطع مختلف زمانی برای ما اجتناب ناپذیر بود.
وی تصریح کرد: در اجرای نمایشنامه خوانی چون یک امر خیریه مد نظر بود بسیاری از دوستان من پذیرفتند که در پروسه 40 روزه تمرین شرکت کنند اما برای اجرای عموم بسیاری از آنها سر پروژه های دیگر بودند. البته به دلیل اینکه من نمی توانستم حتی شرایط ابتدایی تامین دستمزد بازیگران کار را فراهم کنم حتی از بقیه بازیگرانی هم که کاری در دست نداشتند، بهره نگرفتم. متاسفانه در شرایطی که دولت هیچ حمایتی از هنرمندان نمی کند لطمات جبران ناپذیری به هنر وارد می شود. تئاتر خصوصی در کشور ما به چیزی شبیه به شعاری تو خالی تبدیل شده است.
جعفری ادامه داد: در نهایت الان که سه روز از اجرای نمایش گذشته بسیار از انتخاب هایی که کرده ام راضی هستم چون به دنبال تیمی همدل رفتم که به درستی کارشان را بلد هستند. در این نمایش با افراد گروه به یک زبان مشترک رسدیم و همه بچه ها با صمیمیت سختیها را به جان خریدند.
وی درباره تامین هزینه های نمایش و قرارداد گروه گفت: تا امروز همه هزینه های نمایش از جیب گروه رفته است. البته تئاتر شهر در رنگ آمیزی دیوار چهارسو و در اختیار قرار دادن نیروی انسانی با ما همکاری داشته است. قرار داد ما نیز با گیشه و به صورت 80 به 20 است. البته من نامه هایی با قادر آشنا در زمان مدیریتش و حسین طاهری مدیر مرکز هنرهای نمایشی برای کمک به نمایش نوشته ام که هنوز ترتیب اثر داده نشده است.
وی تصریح کرد: بنابراین برای فائق آمدن بر مشکلات مالی که گریبان یک گروه 60 نفره را گرفته با گروه به این نتیجه رسیدیم که هر مبلغی را که در انتها به گروه تعلق گرفت به صورت مساوی بین بچه ها تقسیم کنیم. با این کار نشان می دهیم که در شرایط سخت هم می توان کاری بزرگ کرد.
جعفری در پایان صحبتهای رییس جمهور کشور را به دیدن این اثر نمایشی دعوت کرد و گفت: جناب حجت الاسلام حسن روحانی رییس جمهور محترم ایران از شما می خواهم خط شکنی کنید و به دیدن نمایش«من چجوری ممکنه یه پرنده باشم؟» در تالار چهارسو بیایید و از نزدیک ببینید که یک گروه تئاتری با چه مشکلاتی دست به گریبان هستند. اگر شما این خط شکنی را انجام دهید وزیر ارشاد و دیگر افراد دولتی هم بدون واسطه با مسائل و مشکلات هنرمندان روبرو می شوند.
