پایگاه خبری تئاتر: آقاخانی درباره خالی بودن جای تله‌تئاتر در تلویزیون، با اعتقاد بر اینکه هنوز بین مسوولان تلویزیون برای بودن تله‌تئاتر تضارب آرا وجود دارد، اظهار کرد: فکر نمی‌کنم این پروژه اساسا به فرجام روشنی رسیده باشد و بعید می‌دانم که کار جدی نیز بر روی آن انجام شده باشد. فکر می‌کنم بخش زیادی از این ماجرا به شرایط اقتصادی برمی‌گردد. زمانی که بسیاری از سریال‌های تلویزیون با این بحران‌ها مواجه هستند، بدیهی است که تله‌تئاترها هم به دنبال همین ماجراها دچار گرفتاری شوند. خیلی بعید می‌دانم اتفاق جدیدی درباره بازگشت تله‌تئاتر افتاده باشد.
این نمایشنامهنویس سپس درباره اینکه برغم تاکید خود مدیران تلویزیون مبنی بر لزوم ساخت برنامه‌هایی مشابه «نود» در موضوعات دیگر، چرا تلویزیون تاکنون نتوانسته است به چنین ساختاری در حوزه‌های تئاتر و سینما برسد؟ اظهار کرد: صداوسیما می‌تواند سطح سلیقه مخاطب را بالا ببرد اما در ابتدا باید دید دغدغه مدیران صداوسیما با بقیه یکی است یا نه؛ از طرفی گاهی اوقات آنها این باور را ندارند که فرهنگ‌سازی و سلیقه‌سازی از طریق تله‌تئاتر می‌تواند انجام شود. آنها گاهی فکر می‌کنند سریال‌های تلویزیون در این زمینه موثر است. کما اینکه من می‌دانم در مورد خاصیت تله‌تئاتر، بین مدیران تلویزیون تضارب آرا وجود دارد و همه به یک باور و نتیجه واحد و مشترک درباره وجود تله‌تئاتر نرسیده‌اند.
آقاخانی در ادامه با بیان اینکه تضارب آرا در بودن یا نبودن تله‌تئاتر، حکایتی است که فراتر از تصمیم‌گیری در سطح مدیران شبکه چهار سیماست، در عین حال اظهار کرد: من حتی این حکایت را در بدنه شبکه چهار که منطقا باید محفل این نوع برنامه‌ها باشد، از چندین سال قبل رصد کرده بودم. بدیهی است که وقتی مسئله کلان‌تر باشد و از شبکه چهار به کلیت تلویزیون تسری پیدا کند، اختلاف نظرها هم افزایش پیدا می‌کند؛ بنابراین فکر می‌کنم یک سیاستگذاری کلان لازم است که بحث تله‌تئاتر به عنوان دستورالعمل جدی وارد برنامه‌ی کاری تولید و سیاستگذاری تلویزیون بشود. در حال حاضر بودن یا نبودن تله‌تئاتر در حد زمزمه‌های تک‌مدیری و اتفاقاتی از این موارد را می‌توانید بشنوید و خیلی فراگیر نیست.
وی که سال‌هاست برای رادیو مجموعه نمایشی می‌نویسد، درباره وضعیت نمایش‌های رادیویی نیز اظهار کرد: من در رادیو پیوسته کار می‌کنم اما اخیرا نمایشی با عنوان «جایگزین حبس» را کار کردم که در ارتباط با مسائل حقوقی بود و در واقع به فرهنگ جایگزین کردن مجازات حبس با چیزهای سازنده‌تر در بدنه اجتماع می‌پرداخت. این مجموعه‌ای موضوعاتی را در ارتباط با بالا بردن فرهنگ در زمینه مسائل حقوقی بیان می‌کرد که امیدوارم نمایش‌های رادیو به این طرف هم سوق پیدا کنند.
آقاخانی ادامه داد: متاسفانه رادیو مدتی در خدمت مناسبت‌ها بود. امیدوارم این فاصله کمتر شود. هر چند مدیران ما این انتقاد را باور ندارند و حتما باید خودشان به این نتیجه برسند که این بحران بزرگی است و زمینه تعامل فراهم نیست یا اگر هست زبان گویایی در این زمینه وجود ندارد.
این نمایشنامهنویس در پایان با بیان اینکه برای رسانه فراگیر رادیو و تلویزیون آرزوی تفکری گشاده‌تر و نتایجی بهتر دارد، ادامه داد: می‌دانم همکاران ما و مدیران سازمان صدا و سیما تلاش خودشان را برای جلب رضایت مخاطب می‌کنند و در این شکی نیست اما امیدوارم میان ضرورت‌هایی که در سیاستگذاری وجود دارد، سلایق مخاطبان به میانگین‌های گشاده‌تری برسند و سمت متوسط معقول‌تری را متوجه قرار دهند تا در این ضیق اقتصاد و بنیه مالی نتایجی که می‌گیرند نتایج مطلوبی برای همه باشد. ما نباید فراموش کنیم که ما و تصمیم‌گیرندگان رادیو و تلویزیون کشور در یک جبهه هستیم فقط گاهی میزان اختلاف سلیقه‌ها در خروجی آثار تاثیر منفی می‌گذارد و در نتیجه به دور شدن مخاطب از برنامه‌های خودمان و نزدیک شدن هر چه بیشتر برنامه‌های غیر، دامن می‌زنیم.
