پایگاه خبری تئاتر: منوچهر شجاع گفت: معتقدم، طراح صحنه چندین وظیفه دارد که مهم ترین تکلیف آن این است که باید زیبا، کاربردی، اطلاع رسان و در عین حال هر قدم با مفهوم اثر باشد.
وی افزود: این مولفه در نمایش "هیپوفیز" که نمایشنامه اش از دختر یانکی به "هیپوفیز" تغییر کرده است صادق است، چرا که در طراحی آن سعی شده به واسطه بزرگی و رنگبندی صحنه، تا حد ممکن به نشانه هایی از مکانی که قصه در آن می گذرد -یک آپارتمان آمریکایی و دو همکار مجله- اشاره شود.
شجاع در ادامه اذعان کرد: در عین حال سعی کرده ام تا ترکیب صحنه چشم نواز و زیبا باشد. همچنین در راستای پیشبرد کار تلاش کرده ام ورود و خروجها و وسایل اصلی که به ایجاد میزانسن کمک می کند و بقیه المان ها به واسطه بازیگر و متن در برداشتن قدم های یاری کننده باشد.
طراح صحنه نمایش "هیپوفیز" تاکید کرد: من در طراحی صحنه شلوغی که برای دور کردن ذهن تماشاگر از رویدادهای نمایش باشد، و یا شلوغی بصری را به دلیل از بین بردن تمرکز مخاطب، نمی پسندم .
شجاع همچنین ادامه داد: طراحی صحنه به عنوان یکی از مهم ترین عناصر ارتباط بصری یک نمایش در بدنه تئاتر است ولی از بیرون در مقاطع مختلف و جایگاه های گوناگون -مدیران فرهنگی- آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نمی گیرد و به میزان اهمیتش به آن بها داده نمی شود و به ندرت گروه هایی هستند که به طراح صحنه به عنوان یک عنصر ضروری نگاه کنند.
وی در پایان خطاب به برنامه ریزان و مدیران فرهنگی اظهار کرد: نگاه مدیران است که می تواند نگاه دیگر افراد را به این شاخه هنری تغییر دهد. نمونه این اتفاقات در ساخت و سازها و آرشیو هاست که بسیار ضعیف است و در شکل جشنواره ای به عنوان آخرین عنصر مورد توجه از آن نام برده می شود.
