پایگاه خبری تئاتر: در بخشی از یادداشت محمد علی شعبانی کارگردان فیلم «انحصار ورثه» آمده است: «به نام خدایی که هست، من و فیلم‌ام دو سال انتظار کشیدیم تا در جایی بهتر از آپارات و یوتیوب خدمت مردم عزیزم مشرف می‌شدیم، اما زندگی در نیمه‌های عمر به من آموخت که زورم به همه نمی‌رسد، خاصه جریان واپس‌گرایی که همه‌ی عالم را سیاه و سفید می‌بیند!
ظاهرا هضم «انحصار ورثه» برای این بعضی‌ها ثقیل بود و هست. پذیرفت صیرورت و دگرگونی، پذیرش اینکه منتقد همیشه دشمن نیست برای واپس‌گرایان سخت است و من امیدی بیهوده داشتم. وقتی با یک بی‌اخلاقی از طرف آدمی که نمی‌شناسمش فیلم به دست مردم رسید زیر لب زمزمه کردم: «رشته‌ی امّیدِ بی حاصل گسستن/ بهتر از بیهوده دل بستن» باری چه دردسرتان بدهم انصافا از انتشار فیلم هم غمگینم و هم نیستم، قسمت این بود.
نشر فیلم ذهنم را از اکرانش خالی کرد و پذیرشم را بالاتر برد. امیدوارم روزی فرا برسد که بتوانم بدون نگرانی فیلم بسازم و ظرفیت نقد در کشورم آن همه بالا رود که فیلمسازان بعدی رنج نسل ما را نکشند. حالا دیگر فرصتی برای گلایه نیست، باید کار کرد با همه‌ی سنگ‌اندازی‌ها، با همه‌ی تنگ‌نظری‌ها و با همه‌ی خودی غیر خودی کردن‌ها. فیلم را ببینید (در قاب بزرگ و با صدای خوب) من (لااقل) گلایه‌ای ندارم و خوب مثل همیشه با انگیزه و امید مشغول تلاش خواهم بود، این دست‌اندازها اگر قرار بود ما را از مسیر و هدف‌مان منحرف کند سال‌ها پیش این اتفاق می‌افتاد.»
