پایگاه خبری تئاتر: مسعود کرامتی بازیگر و کارگردان تئاتر، سینما و تلویزیون درباره فعالیتش در حوزه تئاتر گفت: قرار است نمایش «تراس» را در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر به صحنه ببرم. این اثر نمایشی نوشته ژان کلود کریر است که با ترجمه اصغر نوری از ۲۲ اردیبهشت تا ۲۷ خردادماه اجرا خواهد شد. وی درباره ویژگی‌های این اثر نمایشی توضیح داد: ژان کلود کریر هنرمند شناخته شده‌ای است که علاقه زیادی نیز به ایران دارد و می‌توان او را یکی از هنرمندان شاخص در عرصه درام فرانسه دانست. کریر نگارش چند فیلمنامه لوئیس بونوئل را هم برعهده داشته و از این منظر در آثارش نیز نگاه هستی‌شناسانه وجود دارد و از ابزوردیسم دهه ۶۰ و ۷۰ نیز تاثیر گرفته است. کرامتی ادامه داد: این اثر نمایشی از ۷ پرسوناژ برخوردار است. اتفاقات نمایش در یک آپارتمان رخ می‌دهد به شکلی که افراد متفاوتی از اقشار مختلف جامعه در کنار هم جمع می‌شوند؛ افرادی که هر کدام داستانی دارند و بخشی از جامعه را نمایندگی می‌کنند. در نمایش «تراس» زن و شوهری در حال جدا شدن از یکدیگر هستند و در همین راستا مشاور املاکی، مشتری‌های مختلفی را برای اجاره آپارتمان به آنجا می‌آورد که هرکدام اتفاقات جذابی را رقم می‌زنند. در این نمایش شکل ارتباط آدم‌ها با یکدیگر بسیار مهم است و همین مساله این قصه ساده را جذاب و دیدنی می‌کند چون از دل این روابط که برمبنای مناسبات انسانی است، می‌توان یک جامعه را تعریف کرد. این هنرمند درباره دوری چندساله از کارگردانی تئاتر عنوان کرد: من مدتی بود که کارگردانی را کنار گذاشته بودم و بیشتر درگیر بازی در عرصه تئاتر و تصویر شده بودم چون در این سال‌ها فضای کار کردن خیلی سخت شده و مخصوصاً این فضا برای کارگردان‌ها سخت‌تر هم شده است. حال کارگردانی در سینمای ما خوب نیست و زمانی که بحث فروش فیلم‌ها و حتی تئاترها به میان می‌آید آثار به سمت تولید کارهای سهل پسند و زرد گرایش می‌یابند که از ماهیت تئاتر و سینما به دور است از همین رو ترجیح دادم بیشتر در زمینه بازیگری فعالیت داشته باشم چون با کار در این حوزه دستم برای انتخاب آثاری که دوست دارم بازتر است و از طرف دیگر دغدغه و مسئولیت کمتری هم دارم. کارگردان «پاتال و آرزوهای کوچک» در پایان صحبت‌هایش درباره کارگردانی در تئاتر متذکر شد: در تئاتر با سرمایه‌گذاری کمتری می‌توان به نتیجه رسید در حالی که ضررش قابل قیاس با سینما نیست. این نمایشنامه اثری جذاب و پرکشش است که داستانی جهان شمول دارد و مخاطبان با آن هم‌ذات پنداری می‌کنند به همین دلیل بعد از دوری ۲۰ ساله‌ام از کارگردانی در تئاتر تصمیم گرفتم این نمایش را به صحنه ببرم و البته خودم نیز نقش کوچکی در کار ایفا می‌کنم.
