پایگاه خبری تئاتر: اکران فیلمها در جشنواره ملی فجر بیشتر از حد استاندارد اکران در جشنواره‌های جهانی است. استاندارد و نمایش جهانی فیلمهای جشنواره حداکثر سه نمایش و به‌طور استثنایی چهار نمایش است.
همین موضوع باعث شد تا اعتراضات تهیه‌کنندگان در هر دوره جشنواره بیشتر و بیشتر شود تا اینکه در جشنواره سی‌ودوم قرار شد تعداد نمایش هر فیلم شش‌هزار صندلی باشد اما هر سال از این تعداد نمایش کاسته شود و در نهایت به سه‌هزار صندلی برسد؛ بر همان مبنا توافق شد مابه‌التفاوت این تعداد با تعداد صندلی نمایش فیلم در جشنواره، محاسبه شده و مبلغ ریالی آن به تهیه‌کنندگان پرداخت شود.
بعد از آن دوره قرار بود حداقل مابه‌التفاوت صندلی‌ها توسط برگزارکنندگان جشنواره به تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم پرداخت شود. شورای‌عالی تهیه‌کنندگان هم از چند دوره قبل به‌دنبال این بود تا سهم صاحبان آثار را از بلیت‌فروشی فیلمها دریافت و این مسئله را به یک رویه ثابت تبدیل کند. قرار بر این بود که از دوره سی‌وپنجم در شهرستانها برای هر فیلم 2 اکران و برای بعضی از استان‌ها که جمعیت بیشتری دارند 3 اکران در نظر گرفته شود و این یعنی برای هر فیلم حداکثر 90 سانس و حداقل 60 سانس در نظر گرفته شود. همچنین در تهران هم حدود 30 سینما در طول جشنواره فیلم فجر به اکران فیلمها می‌پردازند که حجم بالایی از اکران‌ها را در بر می‌گیرد.
امسال هم دبیر سی‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر تعهد کرده بود که درآمد حاصل از بلیت‌فروشی جشنواره به‌طور مساوی میان صاحبان آثار و سینماداران پرداخت شود اما به‌گفته برخی رسانه‌ها تا کنون خبری از این پرداخت به تهیه‌کنندگان نیست، در صورتی که سینماداران سهم خود را از این فروش دریافت کرده‌اند.
هر فیلم سینمایی در جشنواره سی‌وهفتم روزی دو تا سه بار در سینماهای تهران به‌نمایش درآمد و در جمع با احتساب یک بار نمایشش در سینمای رسانه‌ها، 24 بار روی پرده سینما رفت که این تعداد نمایش جدای از اکران‌های فوق‌العاده است.
با این محاسبات معلوم می‌شود که یک تهیه‌کننده با اکران فیلمش در جشنواره فجر ریسک بالایی را متقبل می‌شود، اگر فیلم با این تعداد نمایش مورد استقبال قرار نگیرد و دچار تبلیغات منفی شود که هم پول زیادی از اکران را از دست داده و هم در اکران فیلم با بازخورد منفی مواجه می‌شود.
حالا بهتر می‌توان درک کرد که چرا برخی از فیلمسازان، به‌خصوص فیلمهای کمدی از عرضه فیلمشان به جشنواره فجر سی‌وهفتم خودداری کردند و ترجیح دادند موفقیت در اکران را به‌دست آورند تا یک سلسله نقد و نشست خبری در جشنواره فیلم فجر را؛ البته نباید منکر این موضوع هم شد که اگر فیلمی در ایام جشنواره موفق شود در زمان اکران هم می‌تواند به موفقیت بالایی دست پیدا کند.
