کارگردان نمایش «اجازه دارم جیغ بکشم» عنوان کرد این اثر نمایشی زندگی زنی را به تصویر می‌کشد که خودش را از آسیب‌های روحی و روانی که مردان به او وارد می‌سازند، نجات می‌دهد.

پایگاه خبری تئاتر: علی ساسانی نژاد کارگردان نمایش «اجازه دارم جیغ بکشم» درباره استقبال از اجرای این اثر نمایشی گفت: این نمایش اجرای خود را از ۶ فروردین‌ماه در تئاتر مستقل تهران آغاز کرده است. روزهای اول با استقبال خوبی از جانب مخاطبان روبرو بودیم اما آغاز اجرای چند اثر نمایشی که از بازیگران چهره بهره برده‌اند، باعث شد مخاطبان نمایش تا اندازه‌ای افت کنند اما خوشبختانه بازخوردها از اجرا خوب بوده و اکثر مخاطبان نمایش را دوست داشتند؛ تعدادی با کلیت اثر ارتباط برقرار کردند و برخی دیگر نیز بخش‌هایی از نمایش را دوست داشتند. وی درباره ویژگی‌های این نمایش بیان کرد: علاقه‌مند بودم تجربیاتی را که در اطرافم مشاهده کرده‌ام به تصویر بکشم. در زندگی ام شاهد بانوانی بودم که با زخم‌های روحی و فشارهایی از طرف جنس مخالف روبرو بودند اما به جای اینکه خودشان را کنار بکشند و از آن رابطه بیرون بیایند به خودشان آسیب می‌رساندند و به بهانه اینکه طرف مقابل را دوست دارند، نقش قربانی را ایفا می‌کردند.

این اثر نمایشی نیز درباره زنی است که از طرف همسرش مورد آزار و اذیت روحی قرار می‌گیرد. این کارگردان یادآور شد: البته این زن در نهایت خودش را نجات می‌دهد چون هیچکس غیر از خود فرد قادر نیست به او کمک کند و از آسیب‌هایی که می‌بیند، رهایی یابد. این نمایش اثری موزیکال محسوب می‌شود که با همکاری یک ارکستر هشت نفره در فضایی ترکیبی روایت می‌شود. موسیقی و اشعار نمایش بر پایه ویژگی‌های شرقی و رفتارهای کاراکترها و متن به شیوه غربی طراحی شده است. ساسانی نژاد ادامه داد: نمایش با ریتمی آرام و به شکل دیالوگ محور آغاز می‌شود اما هرچه جلوتر می‌رویم حرکات فیزیکال جای دیالوگ را می‌گیرد و ریتم آرام نمایش نیز به اوج می‌رسد.

آهنگساز نمایش علی قمصری است و حسین پیرحیاتی به عنوان خواننده در نمایش حضور دارد که صدای ذهن شخصیت اصلی نمایش را روایت می‌کند. وی در پایان صحبت‌هایش درباره طراحی صحنه و فضاسازی نمایش متذکر شد: از آنجا که علاقه مند به هنر آمریکا و آفریقای جنوبی هستم در طراحی صحنه نمایش نیز از ویژگی هنرهای این کشورها استفاده کردم. در نمایش از توتم هایی بدوی بهره گرفته شده که مقدس هستند و در اجرا جنبه کاربردی پیدا می‌کنند. دکور نمایش نیز متشکل از چهره یک زن و دستی به معنای ایستادن و جلو نیامدن است چون در این اثر زنی قوی به تصویر کشیده می‌شود که با وجودی که دچار آسیب شده اما می‌تواند از مشکلاتش عبور کند.

متین ستوده، محمدرضا شریفی، علیرضا شریفی، یولیا کناتیوک، پردیس زارع، الناز اسمعیل زادگان بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا آخر فروردین ماه ساعت ۲۰ در تئاتر مستقل تهران روی صحنه می‌رود. در خلاصه داستان نمایش آمده است: تمام نمایش در ناخودآگاه زنی می‌گذرد که از جانب سه مرد مورد هجمه روانی قرارگرفته است. هرکدام از مردان نماد گونه‌ای از آسیب‌های روانی هستند. زن تا زمانی که از اتاق ذهن خود بیرون نرفته است (حالت انفعال) در تیر رس این آسیب‌های توامان قرار دارد. اما زمانی که تصمیم می‌گیرد از اتاق ذهن خود بیرون برود (منشا، اثر شود) سلامت روانی خود را باز می‌یابد و از وضعیتی مفعول به فاعلیتی سازنده می‌رسد.