پایگاه خبری تئاتر: آندرئا پاللائورو کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایتالیایی در ابتدای کارگاه فیلمنامه‌نویسی در دانشگاه سینمایی سوره در بخش کارگاه‌های دانشگاهی سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر از دانشجویان حاضر سوال کرد که چند نفر از شما دوست دارید در آینده فیلمساز و فیلمنامه‌نویس شوید که با جواب مثبت همه دانشجویان روبرو شد. پاللائورو که از این جواب دانشجویان هیجان‌زده شده بود با خوشحالی کارگاه فیلمنامه نویسیش را آغاز کرد. پس از آن پاللائورو با بیان اینکه در فیلمنامه‌نویسی روش‌های متنوع و زیادی وجود دارد و هر کس می‌تواند روش نوشتنش را انتخاب کند، گفت: روش‌های متنوعی در فیلمنامه‌نویسی وجود دارد و هیچ کس نمی‌تواند روش مشخصی را برای تدریس و آموزش تعیین کند زیرا فیلمنامه‌نویسی و یادگیری آن روش‌های بسیار زیادی دارد. یکی از جنبه‌های مهم سینما که توجه به آن ضروری است مخاطبان سینما هستند و شما باید به دیدگاه آنها احترام بگذارید. خودتان را به جای مخاطب قرار دهید و فیلمنامه را بنویسید و دنبال کنید، آن وقت خواهید دید که فیلمنامه شما چقدر مخاطب‌پسند خواهد بود. وی افزود: برخی معتقدند باید درباره چیزهایی بنویسند و فیلم بسازند که در مورد آنها تجربه دارند اما من اعتقاد دارم باید فیلمنامه‌های هیجان‌انگیز بنویسیم. نوشتن درباره شخصیت‌ها یعنی اکتشاف شخصیت‌ها و این موضوع امر مهمی در فیلمنامه‌نویسی است. باید بدانید که کاراکترها در فیلم شما چه چیزی می‌خواهند و موانع آنها در طول فیلمنامه چیست؟ رسیدن به اهداف در ایجاد شخصیت‌ها مهم نیست بلکه طی کردن مسیر توسط کاراکتر از اهمیت زیادی برخوردار است، اینکه در مسیر چه اتفاقاتی برای شخصیت قصه شما می‌افتد از اینکه چه هدفی برای شخصیت اصلی خود تعیین کرده‌اید، مهم‌تر است.
فیلمنامه هر چه ساده‌تر باشد برای مخاطب باورپذیرتر خواهد بود
پاللائورو بعد از صحبت‌های اولیه درباره فیلمنامه‌نویسی از دانشجویان دانشگاه سوره خواست که در این بحث مشارکت کرده و مباحث ذهنی خود را بیان کنند. وی در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا فیلم حتما باید دارای پیامی باشد، گفت: هر فیلم لزوما نباید پیامی داشته باشد و فقط می‌تواند یک قصه را روایت کند، اینکه فیلم شما پیام داشته باشد یا خیر به طرز فکر و خواسته شما بازمی‌گردد. مدرس کارگاه فیلمنامه‌نویسی افزود: اکنون می‌خواهم درباره روش خودم در فیلمنامه‌نویسی صحبت کنم که یکی از بی نهایت روش‌های فیلمنامه‌نویسی در دنیا است. من تا به حال دو فیلم بلند ساختم و سومین فیلمم را در تابستان خواهم ساخت. چینش تصاویر در کنار یکدیگر بخش مهمی از فیلمسازی است، وقتی تصاویر را در کنار یکدیگر قرار می‌دهیم به یک کلاژ دست پیدا می کنیم. وقتی تجربیاتتان را در فرمت فیلمنامه و جزییات را در کنار این کلاژ قرار می‌دهید، پیام خوبی به همه عوامل منتقل می‌شود و برای مخاطب نیز قابل قبول خواهد بود؛ این فرایند بسیار حساس است و باید بتواند روی پرده برای مخاطب باورپذیر باشد. وی ادامه داد: احساسات شخصی در فیلمنامه ارتباط آن را با مخاطب خطرناک می‌کند بنابراین فیلمنامه هر چه ساده‌تر باشد برای مخاطب باورپذیرتر خواهد بود و مخاطب ارتباط بهتری با آن برقرار خواهد کرد. در فیلمنامه‌تان احساسات را توصیف نکنید و فقط راوی باشید و تجربه خودتان را به این روایت اضافه کنید. ایده خامی که در ذهن شما وجود دارد، فیلمنامه نیست؛ ایده‌هایتان را بخوانید، برای آن شخصیت‌سازی کنید و بعد آن را به فیلمنامه تبدیل کنید.
هنر به ما شجاعت و جرات می‌دهد که داستان‌هایمان را به تصویر بکشیم
مدرس ایتالیایی کارگاه فیلمنامه‌نویسی از دانشجویان خواست تا خاطرات خود را به صورت فیلمنامه تعریف کنند، چند نفری خاطراتشان را بیان کردند که بسیار پرهیجان و شتابزده بیان شد، پاللائورو بعد از شنیدن این فیلمنامه‌ها گفت: تصویرسازی بسیار خوبی داشتید و شرح داستان چند نفر را دوست داشتم، برخی از شما کاملا یک مستند را تعریف کردید و من حس می‌کردم که در داستان‌های شما حضور داشتم. با شنیدن برخی از داستان‌ها پویایی را در بیان شما دیدم، به کوچک‌ترین مسائل اشاره کردید که می‌تواند در بحث تصویر برای مخاطب جذاب باشد. فیلمنامه‌هایی کاملا سینمایی و پیش‌رونده را شنیدم که کاراکتر را در داخل خودش شکل داده بود. وی افزود: جزئیاتی که در برخی از داستان‌ها بیان شد، شاید به نوعی متعلق به کشور خودتان بود اما می‌توان آنها را کاملا درک کرد، می‌توان با این داستان‌ها همذات‌پنداری کرد و هر انسانی در هر کجای دنیا می‌تواند با این فیلمنامه‌ها ارتباط برقرار کند. هنر این شجاعت و جرات را به ما می‌دهد که داستان‌هایمان را بیان کنیم و به تصویر بکشیم. هر چه بیشتر به درون توجه کنیم و ساده‌تر مسائل را بیان کنیم قطعا فیلمنامه‌های بهتری خواهیم نوشت و این فیلمنامه‌ها وقتی به تصویر در بیایند ارتباط بهتری با مخاطبان برقرار خواهند کرد.
«مده‌آ» حاصل تجربه و خاطرات کودکی خودم و دوستانم است
پاللائورو با اشاره به اینکه اولین فیلم او «مده‌آ» حاصل تجربه و خاطرات خودش و دوستانش در کودکی است، گفت: برای ساخت این فیلم از خاطرات کودکی خودم و دوستانم استفاده کردم و سعی کردم تجربیات و خاطراتم را به تصویر درآورم. به شدت علاقه‌مند به عکاسی و نقاشی هستم و همیشه از عکس‌ها و آثار نقاشی که دیده‌ام، در نوشتن فیلمنامه و تصویرسازی فیلم‌هایم استفاده می‌کنم. او در پایان برای دانشجویان نحوه نوشتن فیلمنامه را تشریح کرد و گفت: من در ابتدا سعی می‌کنم فیلمنامه را با جزئیات کامل بنویسم، نوشته‌هایی که بتوان آنها را به یک فیلم خوب تبدیل کرد. در ابتدا هر آن چیزی را که به ذهنم می‌رسد روایت می‌کنم و دراماتورژی آن را با روایت داستان به دست می‌آورم و بعد از چند جلسه دیالوگ‌ها و صحنه‌ها را با وسواس بیشتری انتخاب می‌کنم. همه شما انبوهی از داستان‌های فوق‌العاده دارید که باید هر چه زودتر آنها را به تصویر بکشید و از تجربیات خود بنویسید؛ امیدوارم همه شما فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان خوبی شوید.
